ΧΘΕΣ η ελληνική κυβέρνηση μέσω του γενικού γραμματέα του ΥΠΕΞ κάλεσε τον Ρώσο πρέσβη στην Αθήνα και του ανακοίνωσε ότι 12 Ρώσοι διπλωμάτες είναι ανεπιθύμητα πρόσωπα για την Ελλάδα. Σύμφωνα με πληροφορίες, οι συγκεκριμένοι διπλωμάτες έχουν παραβιάσει τη Σύμβαση της Βιέννης του 1961 και τη Σύμβαση της Βιέννης για τις Προξενικές Υποθέσεις του 1963. Δηλαδή εμπλέκονται σε μη νόμιμες δραστηριότητες, συμπεριλαμβανομένων της κατασκοπείας και του χρηματισμού ιδιωτών για την προώθηση της ρωσικής προπαγάνδας. Στην έρευνα για τον εντοπισμό αυτών των προσώπων συμμετείχαν εκτός της ΕΥΠ και μυστικές δυνάμεις τουλάχιστον άλλων δύο χωρών, καθώς οι απελάσεις Ρώσων διπλωματών είναι πανευρωπαϊκό φαινόμενο και εντάσσεται στο πλαίσιο των κυρώσεων της Δύσης εναντίον της Ρωσίας. Οπως ήταν λογικό η ρωσική πρεσβεία στην Αθήνα αντέδρασε έντονα. Αλλά με οργή και απειλητικά. Χαρακτήρισε την ελληνική ενέργεια «αδικαιολόγητο και συγκρουσιακό βήμα», επισημαίνοντας, ότι «αυτή η ενέργεια δεν θα μείνει χωρίς συνέπειες». Αν και ευθέως απειλητική η αντίδραση της ρωσικής πρεσβείας στην Αθήνα, δεν αιφνιδιάζει. Αλλωστε έχει υπερβεί τα διπλωματικά -και όχι μόνο- εσκαμμένα ουκ ολίγες φορές, από τότε που ο Πούτιν εισέβαλε στην Ουκρανία.

ΑΛΛΟ ήταν αυτό που αιφνιδίασε. Η δημόσια αντίδραση του πρώην υπουργού Εξωτερικών και νυν τομεάρχη Εξωτερικών του ΣΥΡΙΖΑ Γ. Κατρούγκαλου. Ο οποίος ένιωσε την ανάγκη -υποθέτω όχι μόνος του- να γνωστοποιήσει ότι «ζήτησα από το ΥΠΕΞ την αναγκαία αναλυτική ενημέρωση για τους λόγους απέλασης των Ρώσων διπλωματών». Είναι απολύτως θεμιτό και θεσμικά συνεπές να ζητήσει πλήρη ενημέρωση για ένα τέτοιο θέμα. Αλλά αυτά -και τέτοιες ώρες- γίνονται με πολύ μεγάλη διακριτικότητα. Και σίγουρα όχι δημόσια. Με τρόπο, μάλιστα, που να δημιουργεί την αίσθηση της αμφισβήτησης. Η οποία με τη σειρά της δημιουργεί ρωγμές στην εθνική εικόνα της χώρας, που είναι απολύτως ταυτισμένη με την ευρωπαϊκή. Και μπορεί να θεωρηθεί ότι αποτελεί κάποιου είδους επίδοσης «διαπιστευτηρίων» στον Ρώσο εισβολέα…

ΠΑΡΑΚΑΜΠΤΟΝΤΑΣ το γεγονός ότι και επί ΣΥΡΙΖΑ (με ΥΠΕΞ τον Ν. Κοτζιά) είχαν απελαθεί δύο Ρώσοι διπλωμάτες, καθώς και ότι οι απελάσεις Ρώσων διπλωματών, οι οποίοι «πιάνονται στα πράσα» να λειτουργούν «παράξενα», είναι ενιαία πολιτική της Ε.Ε., μένουν οι μεγάλες απορίες: Προς τι η δημοσιότητα; Ποια είναι τελικά και πραγματικά η στάση του ΣΥΡΙΖΑ για τον πόλεμο στην Ουκρανία; Μήπως παραμένει η «επιτήδεια ουδετερότητα», η οποία κάτω από τη λαϊκή κατακραυγή έγινε -φραστική- απερίφραστη καταδίκη της εισβολής; Ή ένα τόσο λεπτό θέμα για τον πολιτικό μιθριδατισμό του ΣΥΡΙΖΑ προσφέρεται για φτηνή αντιπολίτευση παίζοντας εν ου παικτοίς; Το μόνο βέβαιο είναι ότι η ρωσική πρεσβεία στην Αθήνα ένιωσε αγαλλίαση με τη δημόσια «παρέμβαση» του κ. Κατρούγκαλου.

«ΠΕΦΤΕΙΣ ΣΕ ΛΑΘΗ, ΤΙ ΕΧΕΙΣ ΠΑΘΕΙ;»

Την έντονη αντίδραση του Ν. Ανδρουλάκη προκάλεσε η προχθεσινή κίνηση απελπισίας του Α. Τσίπρα να τον «κατηγορήσει» ότι «αν δεν ζητάς εκλογές, τότε θέλεις να παραμείνει στην εξουσία η κυβέρνηση Μητσοτάκη». Προσπερνώντας την πολιτική αφέλεια του Α. Τσίπρα, ότι μπορεί να επιβάλει τη διεξαγωγή πρόωρων εκλογών, ο νέος πρόεδρος του ΚΙΝ.ΑΛ. του απάντησε ωμά: «Μαθήματα προοδευτικότητας από τον επί πενταετία συνεταίρο και στενό συνεργάτη του Πάνου Καμμένου, συγγνώμη, δεν δέχομαι». Μεγαλώνοντας έτσι κι άλλο το αξιακό και πολιτικό ρήγμα που υπάρχει μεταξύ ΚΙΝ.ΑΛ.-ΣΥΡΙΖΑ και στέλνοντας άλλη μια… βόλτα το ανυπόστατο αφήγημα περί «προοδευτικής διακυβέρνησης».

Ο εμφανώς εκνευρισμένος Α. Τσίπρας έπεσε στην παγίδα της «κίνησης ματ» του Κ. Μητσοτάκη και υπό τον τρόμο ότι ο Ν. Ανδρουλάκης μπορεί να αναλάβει τις ευθύνες του, ΑΝ και ΕΦΟΣΟΝ χρειαστεί, προκειμένου να μην υπάρξει κυβερνητική αστάθεια στη χώρα, άρχισε, αυτό ξέρει καλά, την προσπάθεια ενοχοποίησης και σπίλωσης όποιου δεν λέει ακριβώς ό,τι λέει ο ίδιος. Ο εκνευρισμός οδηγεί σε λάθη. Και ο Α. Τσίπρας είναι εμφανώς εκνευρισμένος. Τελεί υπό την επήρεια της δημοσκοπικής καχεξίας. Οι περιοδείες του είναι αποτυχημένες βρίσκοντας ελάχιστη ανταπόκριση. Και οι πρόσφατες εκλογές για την ανάδειξη των συνέδρων για το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ απέδειξαν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει ένα «μικρό κόμμα». Και ο ίδιος προσωπικά απολαμβάνει την πολιτική απαξία της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας. Λογικό είναι να κάνει το ένα λάθος μετά το άλλο και να τα βάζει με όλα και με όλους. Εντός κι εκτός του κόμματός του.

Γενναία αντιμετώπιση του λιγνίτη -1

Από τότε που αποφασίστηκε η ταχεία απολιγνιτοποίηση και η πιο γρήγορη μετάβαση στην πράσινη ενέργεια άλλαξαν πολλά. Ή μάλλον όλα. Ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει προκαλέσει παγκόσμια ενεργειακή κρίση. Οπως κατέστησε σαφές χθες ο Κ. Μητσοτάκης από την Κοζάνη, όπου εγκαινίασε ένα από τα μεγαλύτερα φωτοβολταϊκά πάρκα της Ευρώπης, η πολιτική της κυβέρνησης υπέρ των φθηνότερων και περιβαλλοντικά πιο υγιών ανανεώσιμων πηγών ενέργειας θα ενταθεί και θα διευκολυνθούν οι διαδικασίες για επενδύσεις στις ΑΠΕ. Ταυτοχρόνως ανακοίνωσε ότι για τα επόμενα δύο χρόνια θα αυξηθεί η παραγωγή ενέργειας από λιγνίτη, αυξάνοντας κατά 50% την εξόρυξή του, προκειμένου να μειωθεί βραχυπρόθεσμα η εξάρτηση της χώρας από το φυσικό αέριο. Για μια ακόμα φορά ο Κ. Μητσοτάκης αποδεικνύει ότι δεν είναι δογματικός και αντιλαμβάνεται άμεσα τις ανάγκες που δημιουργούν οι έκτακτες και απρόβλεπτες κρίσεις. Δικαιώνοντας έτσι έναν χρυσό κανόνα της πολιτικής: Το μεγαλύτερο λάθος είναι να μην αλλάζεις -έστω πρόσκαιρα- γνώμη όταν αλλάζουν δραματικά οι συνθήκες…

Γενναία αντιμετώπιση του λιγνίτη -2

…Σημαντικό ρόλο στην ετοιμότητα για την επανεκμετάλλευση του λιγνίτη έχει παίξει ο υφυπουργός Μεταφορών και Υποδομών Μιχ. Παπαδόπουλος. Ο οποίος είχε καταθέσει -σε σχεδόν ανύποπτο χρόνο- πρόταση για την ύπαρξη μονάδων λιγνίτη σε «ψυχρή εφεδρεία», ώστε, αν χρειαστεί, να μπορούν να χρησιμοποιηθούν. Η πρόταση υιοθετήθηκε και υλοποιείται με τη συμμετοχή του τπ. Ενέργειας Κ. Σκρέκας-Αλ. Σδούκου) και της ΔΕΗ (Γ. Στάσσης). Σύμφωνα με την πρόταση που υλοποιείται, οι μονάδες λιγνίτη σε «ψυχρή εφεδρεία» που επαναδραστηριοποιούνται όχι μόνο δεν παίρνουν πρόστιμα από την Ε.Ε., αλλά επιδοτούνται κιόλας…