Αυτή τη φορά όμως διάλεξε πολύ λάθος κόντρα ρόλο και σε πολύ λάθος στιγμή. Με νωπές ακόμα πράξεις, οι οποίες εντάσσονται στον κανόνα της «εθνικής εξαίρεσης», επέλεξε έναν κόντρα ρόλο κάτι μεταξύ του Μπουρλοτιέρη Κανάρη, του Στρατηγού Μακρυγιάννη και του Παπάγου. Λάθος, μεγάλο λάθος. Ο συνδυασμός του ρόλου και του timing δημιούργησαν ίσως τον πιο ατυχή ρόλο στην καριέρα του «ταλαντούχου κ. Τσίπρα». Τόσο πολύ, ώστε ενώ ξεκίνησε για έπος, κατέληξε σε φαρσοκωμωδία.

Η προσπάθεια του Α. Τσίπρα να παίξει το «δάσκαλο του πατριωτισμού», προκάλεσε φλασιές από τη «δασκάλα με τα χρυσά μαλλιά» και σίγουρα βεβαιότητα για μια από τις πιο κακοπαιγμένες φαρσοκωμωδίες του σύγχρονου πολιτικού θεάτρου.

Με ατού την ευκολία τού να ξεχνάει, ανέβηκε στο πάλκο της Βουλής για να δώσει μαθήματα πατριωτισμού και ανόθευτης αγάπης και ενδιαφέροντος για την εθνική άμυνα και τις Ενοπλες Δυνάμεις. Ποιος; Ο άνθρωπος που μέσα σε λίγος μήνες έχει στο έμπρακτο παθητικό του: 1. Την πρόσφατη σπάνια καταψήφιση των αμυντικών δαπανών του προϋπολογισμού από την αξιωματική αντιπολίτευση 2. Την καταψήφιση των διμερών αμυντικών συμφωνιών με τη Γαλλία και τις ΗΠΑ, οι οποίες αποδεδειγμένα -στο πεδίο- έχουν ενοχλήσει πολύ τον Ερντογάν. 3. Την καταψήφιση των εξοπλισμών, -εκτός των 18 πρώτων Rafale-των Bellahra, των υπόλοιπων Rafale, άλλων οπλικών συστημάτων που έχουν ζητήσει οι Ε.Δ. και των F-35. 4. Την μη αποδοκιμασία της εντελώς υπονομευτικής δήλωσης του εξαδέλφου του, ότι «δεν είναι αυτοσκοπός η άμυνα της χώρας». 5. Την ανάρτησή του που βρίσκεται ακόμα στο «τοίχο» του στο Twitter για τη «νεκρή Μαρία» στον Εβρο. 6. Τη μη αποδοκιμασία της δήλωσης του Δ. Τζανακόπουλου, ότι ο φράχτης στον Εβρο παραβιάζει το Διεθνές Δίκαιο. 7. Την αμφιλεγόμενη στάση το 2020, όταν ο Τ. Ερντογάν εξαπέλυσε τον υβριδικό πόλεμο στον Εβρο εργαλειοποιώντας με τον πιο χυδαίο τρόπο το μεταναστευτικό.

Ολα λάθος ήταν. Σαν να λειτούργησε ο νόμος του Μέρφι. Αν είναι να πάει κάτι στραβά, θα πάνε όλα. Και πήγαν. Ηταν η πιο ατυχής στιγμή στη μακρά θεατρική καριέρα του χαρωπού «καταληψία», που έγινε ο δύσθυμος υποψήφιος πρωθυπουργός.

ΑΙΧΜΗ

«ΠΡΟΕΔΡΕ ΕΛΑ, ΕΛΑ ΜΕ ΦΟΡΑ»

Η επιλογή της Π. Τσαπανίδου ως εκπροσώπου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ προκάλεσε αίσθηση και δημιούργησε την εντύπωση ότι ο Α. Τσίπρας έκανε μια επιλογή, η οποία είναι πιο κοντά στην πραγματικότητα και πιο μακριά από το μικρόκοσμο του ΣΥΡΙΖΑ που εξέφραζε ο εμπρηστικός Ν. Ηλιόπουλος. Γρήγορα όμως φάνηκε ότι αντί η Π. Τσαπανίδου να αλλάξει την εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ, ο ΣΥΡΙΖΑ την «κατάπιε» αμάσητη. Κι εδώ που τα λέμε, είναι αντικειμενικά πολύ δύσκολο ένα πρόσωπο να «σφραγίσει» ένα κόμμα, το οποίο βρίσκεται σε προεκλογικό οίστρο και πολιτική παράκρουση. Λογικό είναι το «κόμμα» να ισοπεδώσει το πρόσωπο, όσο συμπαθές ή δημοφιλές κι αν είναι. Το κακό είναι ότι η παρουσία της Π. Τσαπανίδου στον νέο ρόλο της δεν άλλαξε καθόλου το ρόλο. Μάλλον ο ρόλος την άλλαξε. Βλέπετε, είναι και η φύση του ρόλου, ο οποίος αντικειμενικά δεν αφήνει απεριόριστα περιθώρια αυτενέργειας. Κάπως έτσι η Π. Τσαπανίδου παρά τη φρεσκάδα και τον αέρα της προσωπικότητας, σαν να «γέρασε» γρήγορα και να μοιάζει εντυπωσιακά στον προκάτοχό της. Η πρώτη μεγάλη πολιτική απρέπεια είναι όταν ανέλαβε να «εκτελέσει» τον Ν. Ανδρουλάκη ως «εκβιαζόμενο». Προκειμένου να «σκοτώσει» το ενδεχόμενο συνεργασίας του ΠΑΣΟΚ με τη Ν.Δ. Το αποτέλεσμα ήταν το εντελώς αντίθετο από το επιδιωκόμενο: Ξέσπασε θύελλα στις σχέσεις ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ. Μεσολάβησαν κι άλλες αμφιλεγόμενες παρεμβάσεις της νέας εκπροσώπου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ. Μέχρι που προσφώνησε την ομιλία του Α. Τσίπρα στο Ιβανώφειο της Θεσσαλονίκης, με το «γηπεδικό», «Πρόεδρε έλα, έλα με φόρα»… Οσο κι αν επρόκειτο για μια «χαλαρή φράση», όσο ρόλο κι αν έπαιζε ο ενθουσιασμός της συγκέντρωσης της «ανατροπής», η φράση παραπέμπει περισσότερο στο Διαδίκτυο και επ’ ουδενί σε εκπρόσωπο κόμματος αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Μισογεμάτα γήπεδα μπάσκετ

Μιας και ο ΣΥΡΙΖΑ το έχει γυρίσει στις αθλοπαιδιές -κυρίως στο μπάσκετ, αφού επιλέγει κυρίως γήπεδα μπάσκετ για τις ομιλίες του Α. Τσίπρα- έχουν ενδιαφέρον κάποια στοιχεία. Το κλειστό γήπεδο μπάσκετ του Απόλλωνα Πατρών, το οποίο σχεδόν γέμισε στην ομιλία του Α. Τσίπρα, είναι χωρητικότητας 3.500 θεατών. Το «Ιβανώφειο» στη Θεσσαλονίκη, που ήταν πιο άδειο από το γήπεδο της Πάτρας, είναι χωρητικότητας 2.500 θεατών. Αφαιρουμένων των θέσεων που κάλυπτε η σκηνοθεσία και χωρίς να λογίζονται τα πούλμαν που εθεάθησαν έξω και από τα δύο γήπεδα, ο πραγματικός αριθμός όσων παρακολούθησαν τις δύο κεντρικές ομιλίες του Α. Τσίπρα «Η Δημοκρατία αντεπιτίθεται» δεν είναι και τόσο ενθουσιώδης. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι ο Στ. Τσιτσιπάς γέμισε το «Ν. Γκάλης» στο ΟΑΚΑ με 12.000 θεατές για δύο συνεχόμενες μέρες. «Ανίερη η σύγκριση». Ξέρω, ξέρω. Αλλά δίνει κάποιο μέτρο…

Ψηφιακή Ελλάδα σε 3 χρόνια

Το gov.gr που άλλαξε τη ζωή εκατομμυρίων πολιτών, αρχής γενομένης από την πανδημία, κλείνει τρία χρόνια και συμπεριλαμβάνεται μεταξύ των σπουδαιότερων επιτευγμάτων της κυβέρνησης. Στις 14 Φεβρουαρίου, στο Μέγαρο Μουσικής και στην Αίθουσα «Αλεξάνδρα Τριάντη», θα γίνει εκδήλωση με ομιλητές τον πρωτεργάτη της αλλαγής του κράτους Κυρ. Πιερακάκη και τον υφυπουργό Ψηφιακής Διακυβέρνησης Θοδ. Λιβάνιο, παρουσία του Κ. Μητσοτάκη. Μέσα σε μόλις 3 χρόνια μειώθηκε πάρα πολύ η ταλαιπωρία των πολιτών, σχεδόν εξαφανίστηκαν οι ουρές από τις δημόσιες υπηρεσίες, εφορίες και τράπεζες και απλοποιήθηκαν οι συναλλαγές των πολιτών. Χάρις στις 1.500 ψηφιακές υπηρεσίες που δημιουργήθηκαν για 11 υπηρεσίες, που αφορούν τις βασικές ανάγκες των πολιτών. Η ψηφιακή αλλαγή του Κυρ. Πιερακάκη δεν έχει καμία σχέση με τους «δορυφόρους» του προκατόχου του Ν. Παππά και είναι μια τομή που ήρθε για να μείνει και να αλλάξει το ίδιο το κράτος και την καθημερινότητα των πολιτών.

ΜΝΗΜΕΙΩΔΗΣ ΑΤΑΚΑ!

Στο βήμα της Βουλής ο Κ. Μητσοτάκης ρωτούσε κατά πρόσωπο και επανειλημμένως τον Α. Τσίπρα, αν γνωρίζει το ακριβές κόστος μερικών από τα μέτρα που εξήγγειλε στη Θεσσαλονίκη. Π.χ. για το κόστος της μείωσης του ΦΠΑ στα τρόφιμα (1,5 δισ. επί 4 χρόνια 6 δισ.) ή για το κόστος της μείωσης του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στα καύσιμα (2 δισ. επί 4 χρόνια 8 δισ.). Ο Α. Τσίπρας δεν απαντούσε. Απλώς χαμογελούσε εμφανώς αμήχανος. Ο Κ. Μητσοτάκης επέμενε να τον ρωτά συγκεκριμένα. Μέχρι που ο Α. Τσίπρας αποφάσισε να… απαντήσει: «Καλά, αυτή τη δουλειά θα κάνουμε»; Μυθική, μνημειώδης ατάκα…