Οι χαμηλές πτήσεις που καταγράφει ο ΣΥΡΙΖΑ σε όλη την Ελλάδα είναι λογικό να έχουν αναστατώσει νυν και υποψήφιους βουλευτές, καθώς η μάχη για μία έδρα στη Βουλή θα δοθεί μέχρις εσχάτων. Εννοούμε τη «συντροφική μάχη», αυτή που θα δοθεί ανάμεσα στους συνυποψηφίους του ΣΥΡΙΖΑ. Ενα χαρακτηριστικό επεισόδιο όσων συμβαίνουν ήδη στις τοπικές κοινωνίες είναι η υπόθεση Πολάκη στα Χανιά, αν και τις περισσότερες φορές δεν παίρνουν πανελλήνια έκταση. Ωστόσο, ο γνωστός παρορμητικός χαρακτήρας του αψύ Κρητικού και οι καταγγελίες του ότι κάποιοι «έχουν ανασφάλειες και συμπεριφέρονται με όρους διαδρόμου» σκέπασε την ημέρα ανακοίνωσης των υποψηφίων του ΣΥΡΙΖΑ και ξεσκέπασε τον αναβρασμό στις περιφέρειες.

Η πρώτη ανάγνωση της οργισμένης αντίδρασης του Παύλου Πολάκη επειδή είδε να κόβεται από τη λίστα ο φίλος του Μιχάλης Χαιρετάκης  και της γρήγορης υπαναχώρησής του μετά το άδειασμα από την Κουμουνδούρου θα μπορούσαν να συνοψιστούν ως «σασμός μετά τη βεντέτα». Ομως οι σασμοί είναι εύθραυστες καταστάσεις. Αρκεί ένα στραβοπάτημα, αρκεί μία παραπάνω λέξη για να φουντώσουν και πάλι τα πάθη. Για την ώρα, η κυριαρχία του Αλέξη Τσίπρα είναι δεδομένη και ουδείς τον αμφισβητεί δημόσια. Ομως μέχρι πότε;

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ήδη υποστεί τριπλή εκλογική ήττα (ευρωεκλογές, εθνικές εκλογές και αυτοδιοικητικές). Αν βασιστούμε στις δημοσκοπήσεις, αλλά κυρίως στην ανάπτυξη της οικονομίας και στη γενική αίσθηση που υπάρχει στην κοινωνία, ο ΣΥΡΙΖΑ θα έρθει και πάλι δεύτερο κόμμα στις επερχόμενες εκλογές. Αν προσθέσουμε και τη δεύτερη αναμέτρηση που θα ακολουθήσει -που δεν θα είναι με απλή αναλογική-, αλλά και τις αυτοδιοικητικές του Οκτωβρίου, τότε θα μιλάμε για μισή ντουζίνα συνεχόμενες ήττες. Ο Αλέξης Τσίπρας, όταν είχε ρωτηθεί τι θα γίνει αν ηττηθεί, είχε απαντήσει πως στην πολιτική όλοι κρινόμαστε και, αν χρειαστεί, τα μέλη του κόμματος θα αποφασίσουν. Σωστό είναι αυτό. Διότι, στο τέλος της ημέρας, οι απλοί πολίτες είναι εκείνοι που αποφασίζουν.