Από το 1980 και δύο χρόνια μετά, όταν αποχωρίστηκε το ζιβάγκο και πέρασε στην αστική γκαρνταρόμπα. Ηταν το βράδυ των εκλογών, 18 Οκτωβρίου 1981, που τηλεφώνησε στον Χαρίλαο για να του πει πως θα τον έπαιρνε την επομένη για να συζητήσουν για την κυβέρνηση. Αυτό το τηλεφώνημα δεν έγινε ποτέ. Πιθανότατα, είχε θυμηθεί ότι ακριβώς πριν από 37 χρόνια, στις 18 Οκτωβρίου 1944, ο πατέρας του Γεώργιος Παπανδρέου, είχε εισέλθει στην Αθήνα, ως πρωθυπουργός της ελεύθερης ελληνικής κυβέρνησης, στην οποία συμμετείχαν και υπουργοί του ΕΑΜ. Αλλωστε, ο Ανδρέας Παπανδρέου με ευρεία πλειοψηφία 48,7% και 172 έδρες, ποια ανάγκη είχε για συμπράξεις, αν και το ΚΚΕ είχε επιτύχει 9,36%, που δεν θυμάμαι έκτοτε να το ξεπέρασε.

Τώρα, ακούγοντας τους λόγους που εκφωνεί ο Ανδρουλάκης, ιδίως στην περιοδεία του στην Κρήτη, αντιλαμβάνομαι ότι μετέρχεται της γνωστής… «προγονολατρείας», θυμίζοντας ημέρες δόξης του παρελθόντος, που παρέχουν την απαιτούμενη συγκίνηση, αλλά δεν προϊδεάζουν για ένα ευοίωνο μέλλον. Γιατί άλλο ήταν ο Ανδρέας, από μόνος του. Αλλο ΠΑΣΟΚ ήταν ο Σημίτης. Και πολύ… άλλο ΠΑΣΟΚ αυτό που ευαγγελίζεται σήμερα ο Νικολιός.

Λέγοντας «το ΠΑΣΟΚ επί των ημερών μου θα είναι ο γνήσιος αντίπαλος της Νέας Δημοκρατίας» έπρεπε να το είχε αποδώσει στη δεκαετία του ’80. Αλλωστε, ο δικομματισμός εκείνης της εποχής, με την εναλλαγή δύο κομμάτων εξουσίας, είχε νόημα. Το ΠΑΣΟΚ υπήρξε «γνήσιος αντίπαλος» της Νέας Δημοκρατίας, αλλά το νυν ΠΑΣΟΚ είναι γνήσιος αντίπαλος του εαυτού του. Γι’ αυτό και ο Ανδρουλάκης υποτιμά τους πολίτες, όταν δηλώνει ότι ο Μητσοτάκης δείχνει «περιφρόνηση της νοημοσύνης του ελληνικού λαού».

Οταν η διαφορά του ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη από τη Νέα Δημοκρατία είναι 30 μονάδες, ποιος περιφρονεί τη νοημοσύνη των πολιτών; Δηλαδή, ποιος ανοηταίνει. Το να έχει όνειρο σε «λίγα χρόνια το ΠΑΣΟΚ να γίνει ισχυρός αντίπαλος της Νέας Δημοκρατίας», το αντιλαμβάνομαι. Ωστόσο, ας αναρωτηθεί με αυτά που δηλώνει, κοπιάροντας τον ΣΥΡΙΖΑ, αν μπορεί να αποτελέσει «την πραγματική εναλλακτική προοδευτική παράταξη που χρειάζεται η χώρα». Γιατί τα αποτελέσματα της 21^ης Μαΐου απέδειξαν ότι ο Μητσοτάκης είναι ο αρχηγός της προοδευτικής εκσυγχρονιστικής παράταξης.

Οι ταμπέλες αριστερά ή δεξιά είναι για να δείχνουν… δρόμους. Σήμερα, είναι δύο οι παρατάξεις: Αυτή που πάει μπροστά με στόχο μιαν Ελλάδα εκσυγχρονιστική, προοδευτική, δυνατή και σεβαστή από φίλους και εχθρούς και οι άλλες που αγκομαχούν: Ο ΣΥΡΙΖΑ σε αποδρομή και το ΠΑΣΟΚ που θέλει να γίνει ΣΥΡΙΖΑ στη θέση του ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή, τι προς ημάς…