Σε παρελθόντα χρόνο, αρχηγός κόμματος καλείται σε εκδήλωση τοπικής κομματικής οργάνωσης. Το γραφείο του επέμενε -όπως συνήθως- να παραβρεθεί, επειδή ήταν δύσκολη περίοδος και οι δημοσκοπήσεις έδειχναν τους πολίτες προβληματισμένους. Οι σύμβουλοι επικοινωνίας επέμεναν ότι η παρουσία του αρχηγού στη συγκέντρωση, θα είχε θετικό αποτέλεσμα. Πολλώ δε μάλλον που θα γινόταν και κινητοποίηση μελών και οπαδών, ώστε να υπάρχει ενθουσιώδης υποδοχή, με τα σχετικά φωτογραφικά τεκμήρια τα οποία θα δίνονταν στη δημοσιότητα. Business as usual,  όπως λένε οι νέοι, σήμερα, στη… μεικτή νεοελληνική, (καθηγητά μου, κύριε Μπαμπινιώτη).

Ο αρχηγός υποχώρησε και συνοδευόμενος από στελέχη της κεντρικής διοίκησης και βουλευτές της συγκεκριμένης περιφέρειας, πήγε στην εκδήλωση. Υπήρξε πολύς ενθουσιασμός και όπως συμβαίνει, σε ανάλογες περιστάσεις, βγήκαν και πολλές φωτογραφίες. Εγιναν και σχετικές δηλώσεις, αφενός πολιτικές και αφετέρου των επιτελών που είχαν διοργανώσει την εκδήλωση. Ενθουσιασμός. Ως εδώ καλά. Η συνήθης κομματική κατάσταση…

Δέκα μέρες αργότερα δημοσιευόταν λεπτομερές ρεπορτάζ που αφορούσε στον επικεφαλής της κομματικής οργάνωσης που έγινε η εκδήλωση! Είχε συλληφθεί, μετά από καταγγελία, ότι ασελγούσε, επί πολλά έτη, στην ανιψιά του. Οπως ήταν φυσικό, ο αρχηγός του κόμματος είχε φωτογραφηθεί με όλους και με το σάτυρο! Γνωστή, τότε, κίτρινη φυλλάδα , δημοσίευσε σχετική φωτογραφία προβάλλοντας την απαίτηση να… απολογηθεί ο αρχηγός. Τα κόμματα κράτησαν αποστάσεις από την επιχείρηση πολιτικού κανιβαλισμού. Ηταν οι εποχές που οι μεν δημοσιογράφοι -παρουσιαστές ενημερωτικών εκπομπών, δεν συνέκριναν την ντομάτα με το κόκκινο ποδήλατο για να βγάλουν… ολιστικά συμπεράσματα περί ασέλγειας, τα δε τα κόμματα έκαναν αντιπολίτευση και όχι ριάλιτι. Αρα, πολιτική εκμετάλλευση του θέματος δεν υπήρξε.

Η τραγωδία που ζει ένα παιδί από τη σεξουαλική εκμετάλλευση ενός ανθρωπόμορφου κτήνους είναι μέγα ζήτημα που μας αφορά όλους. Ωστόσο, η άθλια επιχείρηση του ΣΥΡΙΖΑ να εμπλέξει τη Ν.Δ. είναι τουλάχιστον ανέντιμη! Ασε που δεν βλέπει και τη σχετική καμπούρα του. Ωστόσο, η περίπτωση που σας ανέφερε, με δίδαξε κάτι: ΔΕΝ φωτογραφιζόμαστε -και τώρα ΔΕΝ βγάζουμε σέλφι- με παριστάμενους που φορτικά το απαιτούν. Οι συνεργάτες οφείλουν να προστατεύουν εκείνους που η θέση τους είναι δύσκολη να αρνηθούν φωτογράφηση, με τους, κάθε είδους… «θαυμαστές». Θα μου πείτε, μήπως οι φάτσες των βιαστών… κτυπούν καμπανάκια; Ας αναρωτηθούμε: Οι πιεστικοί στους εναγκαλισμούς, με επώνυμους και προβεβλημένους, το κάνουν από αγάπη ή για να επιδείξουν «τις γνωριμίες τους» στους διαδικτυακούς «φίλους», μετρώντας like; Αν όχι, γιατί τις δημοσιεύουν…

Η αποφυγή, η επιλεκτική φωτογράφηση ή η επιλογή των φωτογραφιών που δημοσιοποιούνται, πολλές φορές έχουν αποβεί σωτήριες! Πιστέψτε με.