Ωστόσο, τα ποιοτικά στοιχεία δείχνουν ότι ένα μικρό ποσοστό νεοδημοκρατών ψηφοφόρων βρίσκεται σε… vertigo. Οχι επειδή, κατά δήλωσή τους, πήγαν μαζικά -και πολύ καλά έκαναν- στις συγκεντρώσεις για τα Τέμπη, αλλά γιατί ξαφνικά θεωρούν π.χ. ότι η Κωνσταντοπούλου είναι «σοβαρή και τα λέει έξω από τα δόντια». Οταν από αυτά που λέει, σχεδόν τα δύο τρίτα απέχουν παρασάγγας από την πραγματικότητα, αποτελώντας συστηματική διαστροφή της αλήθειας. Ο λαϊκισμός, φαίνεται, που εκπέμπει συναντά την πολιτική δυσθυμία των πολιτών. Κι εδώ έρχεται ο κομβικός ρόλος του επικοινωνιακού επιτελείου της κυβέρνησης: Να ελέγξει σε ποια κοινά απευθύνεται. Πού υστερεί στην προώθηση του μηνύματός της. Να χαράξει μια συνεπή στρατηγική που να μην αλλάζει, ακόμη κι αν ξαφνικά φυσήξει… Βαρδάρης.

ΕΧΩ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙ και μετρήσει έως και επτά διαφορετικές «πλεύσεις», στο Μαξίμου, στη διαχείριση της τραγωδίας των Τεμπών. Ποιοι λόγοι επέδρασαν; Από την εμπειρία που έχω, θα έλεγα ότι πιθανόν να μην υπήρχε σωστή και ολοκληρωμένη πληροφόρηση. Πιθανότατα και να μην εκτιμήθηκαν σωστά, από την πρώτη στιγμή, το μέγεθος αλλά και οι επιπτώσεις και η επιδραστικότητα που μπορούσε να έχει η επιτυχία της πρώτης συγκέντρωσης. Το να λέγεται ότι «πρόκειται για μερικές χιλιάδες αριστερών που δεν θα έπρεπε να μας απασχολήσουν σοβαρά», αποδείχθηκε μέγα λάθος. Αλλά, αν είχε τόσους οπαδούς η καημένη Αριστερά, θα διεκδικούσε και τα ηνία της χώρας. Οπότε χιλιάδες πολιτών -ανάμεσά τους κι… εγώ- θα έπαιρναν των ομματιών τους και όπου γης. Γιατί εδώ που τα λέμε, δεύτερη φορά να βιώσουμε την οδύνη μνημονίων -αλά Τσίπρα- ποιος το αντέχει; Μεγαλώσαμε κιόλας. Αλλο το 2015 και άλλο το 2025.

ΠΑΜΕ παρακάτω. Πείτε ότι όλα τα κόμματα της Αριστεράς -ΣΥΡΙΖΑ, Νέα Αριστερά, Πλεύση Ελευθερίας, ας βάλω και το ΠΑΣΟΚ, αν και υποφέρει από μεγαλομανία και ζαλίζεται- μαζευτούν, ομονοήσουν, συμφωνήσουν και μοιράσουν υπουργεία… Μπορούν να συγκροτήσουν κυβέρνηση; Οχι, φυσικά.

ΚΑΙ ΠΕΙΤΕ ότι συμφωνούν ακόμη και στο πρόσωπο του αρχηγού. Αλλά υπάρχει μέγεθος πολιτών -ακόμη κι αν ενοχλούνται από τη Νέα Δημοκρατία- που πιστεύουν ότι μπορεί ο Φάμελλος ή ο Χαρίτσης ή η Κωνσταντοπούλου ή και ο Ανδρουλάκης να πρωθυπουργέψουν; Αυτό πλέον κι αν θα ήταν τραγωδία. Αν και, για να το καταθέσω και αυτό, ό,τι χάνει η Νέα Δημοκρατία στις δημοσκοπήσεις, δεν πηγαίνει σ’ αυτούς. Τσιμπάει ο Βελόπουλος, τσιμπάει πολύ περισσότερο η Κωνσταντοπούλου -δηλαδή, το πολιτικό περιθώριο-, έπαψε να τσιμπάει και η Λατινοπούλου, επειδή της κρατούν… μούτρα που δεν πήγε ως… σώμα στις συγκεντρώσεις κι έστειλε… την ψυχή της. Επομένως, με αυτά τα δεδομένα, για μια ακόμη φορά, δεν υπάρχει διάδοχη κατάσταση.

ΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ; Ο Κυριάκος Μητσοτάκης που όρκισε χτες κυβέρνηση έμπειρων στελεχών. Τώρα είναι η ώρα να βάλει στόχους, σχέδιο, χρονοδιαγράμματα. Να ξανανοίξει το μπλοκάκι του για να ελέγχει την εφαρμογή των εντολών του και να μετράει τακτικά τα αποτελέσματα του καθενός. Ετσι μόνο θα κερδηθεί ο προηγούμενος χαμένος καιρός. Δεν είναι ότι, κατά την κρίση μου, από τα παρόντα κόμματα ούτε ένα δεν μπορεί να υποσχεθεί ομαλή, εποικοδομητική και ασφαλή διακυβέρνηση της χώρας. Είναι ότι δεν υπάρχει!