Είναι προτιμότερο αυτή την ώρα που 13 εκατομμύρια ψυχές τριγυρνούν στους παγωμένους δρόμους, τυλιγμένες με κουβέρτα, μπροστά σ’ ένα βαρέλι με τη φωτιά να σιγοκαίει, κάτι σαν παρηγοριά, τα καύσιμα που χρειάζεται η πολεμική αεροπορία των γειτόνων μας για την αμφισβήτηση των δικαιωμάτων μας να γίνουν τρόφιμα, σκηνές, φάρμακα, ρούχα ζεστά. Δεν θα έρθουν νύχτα στην Ελλάδα να μας πιάσουν στον ύπνο. Οχι γιατί αποφάσισαν ότι αυτές οι απειλές δημιούργησαν πρωτίστως πρόβλημα για την Τουρκία, αλλά γιατί δεν μπορούν. Εχουν να αντιμετωπίσουν τον δικό τους «πόλεμο», όταν πόλεις ολόκληρες κατεδαφίστηκαν, δρόμοι κατακερματίστηκαν και υποδομές διαλύθηκαν.

Δεν ξέρω τι πραγματικά σχεδίαζε ο Ερντογάν για τους γείτονές του. Δεν ξέρω αν ήταν οι απειλές του λόγια επηρμένου ή προεκλογική προπαγάνδα. Δεν ξέρω καν αν του πέρασε τώρα από το μυαλό ότι η Αγία του Θεού Σοφία, την οποία έκανε τζαμί, ήταν πρόκληση και ασέβεια. Δεν ξέρω ακόμη κι αν κατάλαβε ότι έπαψε να είναι αυτός που έμπαινε κι έβγαινε στη Συρία, για να κάψει χωριά Κούρδων, αυτός που πήγαινε στα κατεχόμενα κυπριακά εδάφη ως κατακτητής κι αυτός που κουνούσε το δάχτυλο στην Αμερική κι έβγαζε τη γλώσσα του στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Τώρα ήρθε η ώρα που χρειάζεται τους πάντες και τα πάντα, αν δεν θέλει να έχει, σε λίγο, την τύχη του Μεντερές. Οταν ο κόσμος πεινάει, δεν έχει κεραμίδι πάνω από το κεφάλι του, δεν βλέπει πουθενά μία χαραμάδα ελπίδας, τότε δεν ελέγχεται. Γίνεται όχλος. Ιδιαίτερα όταν δεν έχει πια τίποτε να χάσει…

Η διαφθορά των κατασκευαστών, υπό τις ευλογίες της κυβέρνησης του Ερντογάν και το μπαξίσι που έρρεε προς τις πολεοδομίες και τις δημόσιες υπηρεσίες για να μην εφαρμόζονται οι νόμοι και να μην ελέγχονται οι κατασκευές, σιγά σιγά θα γίνει κύμα που θα πνίξει τα πάντα. Πενήντα χιλιάδες νεκροί και χιλιάδες αγνοούμενοι δεν είναι απλά νούμερα. Ηταν άνθρωποι με οικογένειες, με παιδιά και εγγόνια, συγγενείς και φίλοι που χάθηκαν άδικα γιατί το κράτος δεν τους προστάτεψε. Στην Τουρκία, οι κατασκευαστές -ακόμη και από τον καιρό της προεδρίας του Οζάλ- έκαναν κουμάντο. Τώρα σαν τα ποντίκια εγκαταλείπουν το σκάφος. Ο κόσμος ζητά Δικαιοσύνη για τους νεκρούς του, για τα όνειρά του που θάφτηκαν από τους σεισμούς.

Η Ελλάδα έκανε και θα κάνει το καθήκον της. Οπως όλες οι πολιτισμένες χώρες. Δεν χρειαζόταν αυτή η καταστροφή για να καταλάβει ο Ερντογάν, οι υπουργοί του, οι στρατηγοί, τα άλλα τουρκικά κόμματα ότι η Ελλάδα δεν διεκδικεί τίποτε περισσότερο από ό,τι της ανήκει. Πολλοί νομίζουν ότι το πρόβλημά μας τελείωσε. Εγώ λέω… για την ώρα.