Στην ίδια εκδήλωση η υπουργός Παιδείας, Νίκη Κεραμέως, σημείωσε ότι από την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών προκύπτουν μόνο οφέλη για την κοινωνία. Καλύτερα σχολεία σημαίνει λαμπρότερο αύριο για τη χώρα. Οι δάσκαλοι και καθηγητές που δεν θα έχουν καλές επιδόσεις κατά την αξιολόγηση δεν θα απολυθούν, ούτε θα υποστούν άλλες κυρώσεις, αλλά θα παρακολουθήσουν ειδικά σεμινάρια κατάρτισης προκειμένου να καλύψουν τα κενά και τις αδυναμίες τους.

Κι όμως, μία ομάδα συνδικαλιστών διαδήλωνε έξω από την εκδήλωση κατά της αξιολόγησης, την οποία επίσης απορρίπτει ο ΣΥΡΙΖΑ. «Εμείς αξιολογούμαστε από τους μαθητές και τους γονείς καθημερινώς», υποστηρίζουν χωρίς βέβαια να εξηγούν ποιες είναι οι επιπτώσεις από μία «αρνητική» αξιολόγηση, η οποία βέβαια δεν υπάρχει.

Ο Θύμιος Τζάλλας είναι δημοσιογράφος και ζει με την οικογένειά του στο Λονδίνο. Προχθές με ανάρτησή του στα κοινωνικά δίκτυα περιέγραψε πώς ακριβώς λειτουργεί η αξιολόγηση στα βρετανικά σχολεία. Η ανάρτησή του έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον:

«Σήμερα το μεσημέρι η διευθύντρια του δημοτικού σχολείου στη γειτονιά μας έγραψε στους γονείς ότι μόλις ενημερώθηκε από την αρμόδια αγγλική Αρχή (Ofsted) πως αύριο το σχολείο θα περάσει από αιφνιδιαστική διήμερη επιθεώρηση. Είμαστε ενθουσιασμένοι, γράφει η διευθύντρια, τελευταία επιθεώρηση είχαμε το 2017, και τώρα έχουμε ξανά την ευκαιρία να δείξουμε στην επιθεωρήτρια το εκπαιδευτικό μας πρόγραμμα, και τη δουλειά που κάνουν τα παιδιά μας. To 2017 το σχολείο είχε αξιολογηθεί ως “καλό”. Αν οι επιθεωρητές αλλάξουν γνώμη προς το καλύτερο, τότε μπορεί να πάρει και σφραγίδα ως “εξαιρετικό”. Μπορεί όμως και να κρίνουν ότι τα πράγματα έχουν χειροτερέψει, οπότε το σχολείο θα “πέσει κατηγορία” σε “επιδέχεται βελτίωση” ή ακόμη χειρότερα σε “ανεπαρκές”.

Οι επιθεωρήσεις στα Δημοτικά της Αγγλίας είναι αιφνιδιαστικές. Η διεύθυνση και οι γονείς ενημερώνονται μία μέρα πριν, ανάμεσα στις 10:30 το πρωί με 2 το μεσημέρι. Η Επιθεώρηση μπορεί επίσης, αν το κρίνει σκόπιμο, να εμφανιστεί χωρίς να ενημερώσει.

Αναλυτικές οδηγίες στάλθηκαν αμέσως σε όλους τους γονείς για να ξέρουν ποιος θα κάνει τον έλεγχο, τι θα περιλαμβάνει και πώς θα συναντήσουν την επιθεωρήτρια αν το επιθυμούν (θα περιμένει γονείς και παιδιά στην πόρτα του σχολείου το πρωί της Πέμπτης και της Παρασκευής).

Στη δική της επιστολή, η επιθεωρήτρια καλεί τους γονείς να καταθέσουν online τις απόψεις τους μέχρι τις 11 το πρωί της Παρασκευής για το αν το σχολείο προσφέρει ευκαιρίες στα παιδιά, αν νιώθουν ότι η διεύθυνση έχει αντανακλαστικά να παρέμβει εφόσον παραστεί ανάγκη, αν οι ίδιοι θα συνιστούσαν το σχολείο σε άλλους γονείς κ.λπ. Στο μεταξύ, η ίδια θα παρακολουθήσει μαθήματα και δραστηριότητες, θα δει τις εγκαταστάσεις κ.λπ.».

Στην Ελλάδα όλα αυτά θεωρούνται ανάλγητος θατσερισμός. Το δικό μας σύστημα είναι πιο «προχώ, λέφτερο». Αυτοαξιολόγηση και ούτε καν. Είκοσι πέντε χρόνια προσπαθούμε να νομοθετήσουμε, αλλά δεν γίνεται να επιθεωρούνται τα δικά μας τα σχολεία. Στην Αγγλία το σχολείο όχι μόνο δεν δυσανασχετεί όταν έρχεται η επιθεωρήτρια, αλλά βλέπει την αξιολόγηση ως ευκαιρία ώστε να βοηθηθεί. Και μιλάμε για ένα Δημοτικό που πριν λίγες μέρες ήταν κλειστό λόγω απεργιακών κινητοποιήσεων των δασκάλων του για καλύτερους μισθούς. Οταν επέστρεψαν στις αίθουσες, έδειχναν στα παιδιά φωτογραφίες στο κινητό με τα πλακάτ τους στη διαδήλωση. Θα απεργήσουν ξανά την άλλη εβδομάδα. Αυτοί δηλαδή γιατί δεν τη φοβούνται την αξιολόγηση, αλλά τη γιορτάζουν ως ευκαιρία;

Δεν είναι φυσικά τα πράγματα ιδανικά (πότε είναι;), υπάρχουν και καταγγελίες για επιθεωρητές σκληρούς ή άδικους, και αξιολογήσεις που δεν είναι σωστές ή ελλιπείς. Οι Εργατικοί ανακοίνωσαν πριν λίγους μήνες το σχέδιό τους ώστε να γίνουν οι αξιολογήσεις πιο αποτελεσματικές και να περιγράφουν όσο το δυνατόν καλύτερα την πραγματική κατάσταση σε κάθε σχολείο.

Δεν είναι λοιπόν της Θάτσερ η επιθεώρηση. Αίτημα όλων των ελληνικών κομμάτων θα έπρεπε να είναι. Οι δε δάσκαλοι οι πρώτοι που θα έπρεπε να την επιζητούν, και μάλιστα μαχητικά, ώστε να ξέρουν οι γονείς σε ποιο σχολείο στέλνουν τα παιδιά τους.

Για όλους αυτούς τους λόγους η αξιολόγηση πρέπει να προχωρήσει κόντρα σε οπισθοδρομικές κομπανίες που δεν αντιλαμβάνονται τα μηνύματα της κοινωνίας.