ΣΕ όλα τα μέτωπα. Από τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, τους οικονομικούς κινδύνους της μεταπανδημικής εποχής και της ενεργειακής κρίσης έως τις τουρκικές παραληρηματικές προκλήσεις κατά της Ελλάδας.

ΕΝΤΑΞΕΙ, δεν είναι η πρώτη φορά. Η Ευρώπη πάντοτε με αυτό τον τρόπο συμπεριφερόταν. Αντί να στηρίξουν πραγματικά τη χώρα μας στην περίοδο της χρεοκοπίας, αποφάσισαν να προστατεύσουν τις γερμανικές και γαλλικές τράπεζες και να μην οδηγηθεί η ευρωζώνη σε κατάρρευση από τη μετάδοση της κρίσης σε Ιταλία και Ισπανία. Δεν είναι μόνο ότι μπήκαμε σε Μνημόνια. Αυτό έτσι κι αλλιώς ήταν αναπόφευκτο. Το Βερολίνο, όμως, δεν αρκέστηκε σε αυτό. Η δυσφημιστική καμπάνια κατά της Ελλάδας και η τιμωρητική στάση φούσκωσαν το λαϊκισμό και τα άκρα στη χώρα μας. Ηταν εξοργιστικό! Την ώρα που οι πολίτες έχαναν δουλειές και εισοδήματα, στα Eurogroups δεν έκλειναν τις αξιολογήσεις για κάτι… ψιλά εκατομμύρια.

ΤΑ χρόνια πέρασαν. Η Ελλάδα αντεπεξήλθε όλων των δυσκολιών με πολλές πληγές στην πραγματική οικονομία και τον κοινωνικό ιστό. Η Ε.Ε. και η Γερμανία, όμως, δείχνουν πως δεν έχουν αλλάξει.

Η παραβατική Τουρκία προχωράει σε έναν νέο γύρο παραλογισμών και προκλήσεων κατά της χώρας μας. Και η Ευρώπη σφυρίζει αδιάφορα. Σαν να μην είμαστε μέλη της Ε.Ε. Δεν ζήτησε κανείς να… βομβαρδίσουν την Αγκυρα, αλλά όχι και να τους… χαϊδεύουν. Το «ουδέν σχόλιο» της Κομισιόν ήταν επιεικώς απαράδεκτο. Ακόμα και η διορθωτική δήλωση των Βρυξελλών βγήκε με το… τσιγκέλι.

ΚΑΙ όλα αυτά συμβαίνουν την ώρα που ο Ερντογάν απειλεί Φινλανδία και Σουηδία με βέτο για την ένταξή τους στο ΝΑΤΟ και, βέβαια, δεν έχει επιβάλει κυρώσεις στον εισβολέα Πούτιν.

Η απάθεια τη Ευρώπης είναι προκλητική. Οπως και η αδικαιολόγητη ολιγωρία στη στήριξη των πολιτών με αντίμετρα για την ενεργειακή κρίση και το πληθωριστικό τσουνάμι.

ΟΙ «φειδωλοί» της Ευρώπης όχι μόνο δεν θέλουν να ανοίξουν το πουγκί, αλλά έφτασαν και στο σημείο, στο τελευταίο Eurogroup, να πουν ότι η Ελλάδα έχει δώσει πάρα πολλά χρήματα για τη στήριξη των πολιτών. Πως δεν πρέπει να ξεφύγουμε ούτε ένα ευρώ από τους δημοσιονομικούς στόχους και πως αφού αυξάνονται οι καταθέσεις των Ελλήνων, τότε δεν υπάρχει κάποιο ζήτημα επιπρόσθετων μέτρων.

ΥΠΕΡ της Ευρώπης είμαστε. Nαι, «μενουμευρωπαίοι», όπως έλεγε και ο ΣΥΡΙΖΑ το 2015. Αλλά να υπάρχει λογική. Να υπάρχει αλληλεγγύη. Να σταματήσει ο σοϊμπλικός παραλογισμός. Να μην υπάρχει υποκρισία. Γιατί οι Βρυξέλλες και το Βερολίνο δεν μπορεί να σοκάρονται από τα ποσοστά της Λεπέν και του Ορμπαν και την ίδια στιγμή να πριμοδοτούν τον ακραίο λαϊκισμό με τις «στεγνές» πολιτικές τους.