Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη

«Δεξιά, παιδί μου, πάντα δεξιά», του απαντά εκείνος. –Εμείς, πρόεδρε; ρωτά ο δεύτερος. «Αριστερά, παιδί μου πάντα αριστερά», αποκρίνεται ο Χαρίλαος Φλωράκης. –Εμείς, πρόεδρε, τι κάνουμε; ρωτά ο τρίτος. «Βγάλε φλας αριστερά και στρίψε δεξιά. Μετά βλέπουμε», απαντά ο Ανδρέας Παπανδρέου.

Το ανέκδοτο που ανασύρθηκε από το χρονοντούλαπο της Ιστορίας δεν θα είχε και τόση σημασία αν δεν είχε προηγηθεί το Σαββατοκύριακο η ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στην προγραμματική συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ. Θα μπορούσαμε να πούμε πως με την ομιλία αυτή κατάφερε να αναγάγει την τέχνη της παραπλάνησης σε άλλο επίπεδο.

«Πρέπει να στρίψουμε αριστερά για να κερδίσουμε το Κέντρο», δήλωσε και πριν διευκρινίσει αν θα ανάψει φλας, ξεδίπλωσε ένα ακόμα ευχολόγιο στα πρότυπα του προγράμματος Θεσσαλονίκης.

Θα ανεβάσει τον κατώτατο μισθό, θα μονιμοποιήσει τους πάντες και θα προσλάβει και μερικές χιλιάδες ακόμα, θα χαρίσει χρέη και θα κουρέψει οφειλές, θα κάνει τόσες δόσεις που θα παραληρούμε πως το αφεντικό τρελάθηκε, θα καταργήσει όλους τους νόμους της Νέας Δημοκρατίας, θα ανοίξει τις πύλες των πανεπιστημίων, θα κάνει πράσινη -και κόκκινη και κίτρινη αν χρειαστεί- επανάσταση, θα υποσχεθεί τα πάντα στους πάντες επειδή… μπορεί. Σάμπως αυτός πληρώνει;

Γι’ αυτό άλλωστε ξέχασε να αναφέρει μια μικρή λεπτομέρεια. Δεν μας είπε πού ακριβώς θα βρει τα χρήματα, διότι όσο και αν ψάξαμε στις 5.239 λέξεις της κεντρικής ομιλίας του δεν βρήκαμε ούτε μία φορά τη λέξη «επένδυση». Εντυπωσιακό για κάποιον που υποστηρίζει πως αυτή ήταν η πιο «πλούσια και ενδελεχή προγραμματική πρόταση που έχει παρουσιάσει ποτέ ένα πολιτικό κόμμα στη χώρα».

Η πιο ευφάνταστη ίσως, η πιο πλούσια αποκλείεται. Αλλά αυτά, είπαμε, είναι λεπτομέρειες για ένα κόμμα που ακριβώς πριν από έξι χρόνια είχε προκηρύξει δημοψήφισμα, βάζοντας τη χώρα σε μια από τις μεγαλύτερες και πιο επικίνδυνες περιπέτειες στην Ιστορία της.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου