Η απήχηση της σειράς, σε όλες τις χώρες που είναι διαθέσιμη, δεν είναι τυχαία. Ισως επειδή η μεταφορά ενός τόσο δύσκολου θέματος με τηλεοπτικούς χρόνους και όρους επιτρέπει την κατανόησή του από εκατομμύρια γονείς, κηδεμόνες και εκπαιδευτικούς. Για την ακρίβεια, τους βοηθά να αντιληφθούν κάτι που ήδη γνωρίζουν. Οτι τα παιδιά τους μπορεί να κάνουν την πιο επικίνδυνη βόλτα της ζωής τους χωρίς να έχουν κουνηθεί ούτε ρούπι από το δωμάτιό τους.
Εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν, αλλά αλίμονο αν σηκώναμε τα χέρια ψηλά. Σε αυτή την προσπάθεια η Ελλάδα ανήκει στους πρωτοπόρους της ευρωπαϊκής οικογένειας καταρτίζοντας έναν οδικό χάρτη για την αντιμετώπιση της βίας και της παραβατικότητας ανηλίκων. Από τις συνολικά 29 πολιτικές και τα 69 επιμέρους μέτρα, επιτρέψτε μου να ξεχωρίσω τις παρεμβάσεις που συνδυάζουν την απονομή δικαιοσύνης με τον αθλητισμό και τον πολιτισμό.
Συγκεκριμένα, οι ανήλικοι παραβάτες από 12 έως 18 ετών δεν θα οδηγούνται σε σωφρονιστικά ιδρύματα ούτε θα τους επιβάλλονται σωφρονιστικά μέτρα, αλλά θα κατευθύνονται να συμμετάσχουν σε αθλητικές και πολιτιστικές δραστηριότητες και να παράσχουν κοινωφελή εργασία. Μοναδική προϋπόθεση είναι να έχουν καταδικαστεί για αδικήματα σχετικά χαμηλής βαρύτητας, δηλαδή όχι κακουργήματα. Με αυτόν τον τρόπο δίνεται η δυνατότητα στα παιδιά να μετατρέψουν τον θυμό τους σε κάποιο θετικό συναίσθημα και να διοχετεύσουν την ενέργειά τους σε κάτι που ούτε βαρετό θα τους φαίνεται ούτε τιμωρητικό.
Βέβαια, αυτό που θέλει ο γονιός είναι να προλάβει και να προστατέψει το παιδί του πριν κάνει κάποια παραβατική πράξη που θα θέσει σε κίνδυνο άλλα παιδιά ή και το ίδιο. Για αυτό και ο οδικός χάρτης ξεκινά από το επίπεδο της πρόληψης, της ενημέρωσης και της ευαισθητοποίησης, συνεχίζει με την παρακολούθηση και διαχείριση των περιστατικών και προνοεί για την υποστήριξη των ανήλικων θυμάτων και τη σωστή αντιμετώπιση των άγουρων δραστών. Στόχος είναι να σωθούν όλα τα παιδιά, από όποια πλευρά του «πολέμου» και αν βρεθούν.