Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Θυμίζει περισσότερο τις αραβικές εξεγέρσεις του 1929 και του 1936, όταν επί βρετανικής εντολής οι Εβραίοι άρχισαν σιγά σιγά να εποικίζουν την Παλαιστίνη, προλειαίνοντας το έδαφος για τον πόλεμο του 1948 και την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ.

Εκατομμύρια Αραβες Παλαιστίνιοι εξορίστηκαν τότε από τη γη τους. Αλλά και εκατομμύρια άλλοι παρέμειναν σε αυτή αποκτώντας την ιδιότητα του Αραβα Ισραηλινού πολίτη, σε μια εύθραυστη συγκατοίκηση με την εβραϊκή πλειοψηφία, που θυμίζει συνύπαρξη του νερού με τη φωτιά.

Αυτή η ασταθής ισορροπία των τελευταίων 73 χρόνων κινδυνεύει να τιναχτεί οριστικά στον αέρα, με απρόβλεπτες συνέπειες όχι μόνο για την περιφερειακή, αλλά και για την παγκόσμια ειρήνη.

Είναι εύκολο να ρίξει κανείς τις ευθύνες στον Μπέντζαμιν Νετανιάχου, ο οποίος τορπίλισε την λύση των δύο κρατών ποικιλοτρόπως: Προωθώντας ένα ρατσιστικό Σύνταγμα, που μετατρέπει τους μη Εβραίους Ισραηλινούς σε πολίτες β’ κατηγορίας, ροκανίζοντας τα παλαιστινιακά εδάφη της Δυτικής Οχθης με αλλεπάλληλους παράνομους εποικισμούς και υπονομεύοντας την προσέγγιση της χώρας του με τον αραβικό κόσμο, μέσα από την επιχειρούμενη προσάρτηση της Ανατολικής Ιερουσαλήμ και την ανάδειξη ολόκληρης της πόλης σε ισραηλινή πρωτεύουσα.

Ο Τούρκος τρίβει τα χέρια του, αλλά ο αρχηγός των μετριοπαθών Αράβων του Ισραήλ, Μανσούρ Αμπάς, δήλωσε ότι θα παλεύει ως το τέλος για την ειρήνευση και το σχηματισμό μιας συμμαχικής κυβέρνησης Εβραίων και Αράβων, η οποία -όπως τόνισε- είναι πιο αναγκαία από ποτέ.

Ο αρχηγός του κόμματος Ra’am κάλεσε τους ομοεθνείς τους να μην υποκύψουν στη γοητεία της βίας, που κατακλύζει τις μικτές πόλεις του Ισραήλ, όπου κατοικούν μαζί Εβραίοι και Αραβες. Αυτό όμως εξαρτάται κυρίως από την ισχυρή πλευρά της εξίσωσης. Τον Νετανιάχου και τον ισραηλινό στρατό.

Από την έντυπη έκδοση

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr