Το γαϊτανάκι του τραμπουκισμού συνεχίζεται κανονικά. Δύο ημέρες μετά την εισβολή στον «Ιανό» με σκοπό να διακοπεί διά της βίας μία συζήτηση για τα Τέμπη, με την οποία οι εισβολείς διαφωνούσαν. Στη Νομική δεν κατορθώθηκε να απωθηθούν οι τραμπούκοι, που -σε αντίθεση με τον «Ιανό»- ήταν απολύτως αποφασισμένοι να χτυπήσουν, να τραυματίσουν και -γιατί όχι;- να σκοτώσουν ακόμα, αν και κάτι τέτοιο δεν είναι με σαφήνεια καταχωρισμένο στην όποια χωρητικότητα του μυαλού τους, όπως δεν πρέπει να ήταν και σε άλλες παρόμοιες επιθέσεις, όπως στη Marfin, για παράδειγμα.

Και για να μη λέμε πολλά: Στο ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο, όπου κάθε φωνή και κάθε άποψη έχει το θεμελιώδες δικαίωμα να εκφράζεται, όπως συμβαίνει σε κάθε άλλο κομμάτι της λειτουργικής κοινωνίας, κινδυνεύουν ζωές φοιτητών από τη δράση των κουκουλοφόρων. Είναι η «Greek Mafia» των ελληνικών πανεπιστημίων, μόνο που σε αντίθεση με την κανονική Mafia, δεν έχει οικονομικό κίνητρο, αλλά έναν περίεργο αχταρμά ιδεολογικού ακτιβισμού, αυτοσχέδιας κατά φαντασίαν ανταρτοσύνης και περίσσευμα μίσους, μπόλικου μίσους για κάθε τι δημιουργικό, κάθε τι που βλέπει στο μέλλον και όχι σε σκηνικά με συντρίμμια και αποκαΐδια.

Ο καθηγητής του Τμήματος Τουρκικών και Ασιατικών Σπουδών, Γιάννης Σαριδάκης, κατήγγειλε επωνύμως και δημοσίως ότι οι κουκουλοφόροι τραυμάτισαν έναν διδακτορικό φοιτητή, ο οποίος διεκομίσθη στον Ερυθρό, συνοδεία του κοσμήτορα της Σχολής Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών, Ν. Ηρειώτη. Αλλες αναρτήσεις αναφέρουν ότι δέχθηκε χτυπήματα με πυροσβεστήρα και μάλιστα με φωτογραφίες στις οποίες εικονίζονταν τόσο ο πυροσβεστήρας όσο και το ματωμένο δάπεδο. Τραμπούκικες και χουλιγκάνικες πρακτικές.

Ποιος δεν θυμάται τη διαπόμπευση του πρύτανη του Οικονομικού Πανεπιστημίου της Αθήνας το 2020, όταν τον προπηλάκισαν και του κρέμασαν ταμπέλα υπέρ των καταλήψεων στον λαιμό του, τις καταστροφές στις βιβλιοθήκες, τα χτισίματα γραφείων, τις αιματηρές εισβολές των ταγμάτων σε συνελεύσεις όταν αυτές έπαιρναν αποφάσεις που δεν τους άρεσαν; Πρακτικές που, χωρίς υπερβολή, παραπέμπουν στους «Ερυθροφρουρούς» του Μάο Τσετούνγκ κατά την Πολιτιστική Επανάσταση. Μόνο που εκεί καταγράφονταν βασανιστήρια καθηγητών και «αντικαθεστωτικών» φοιτητών, αλλά και εν ψυχρώ δολοφονίες. Αυτό, όμως, που εντυπωσιάζει μέσα στη θάλασσα της ελληνικής μετριότητας και αδιαφορίας είναι ο απόλυτος συμβιβασμός με αυτό το φαινόμενο. Οτι καμία, μα καμία ελληνική κυβέρνηση δεν έχει τολμήσει όχι να το λύσει, αλλά να το αντιμετωπίσει…