Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Μικρή λεπτομέρεια: οι εκλογές έγιναν μόλις πριν από 100 ημέρες και όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η πλειοψηφία των πολιτών εγκρίνει τις βασικές πολιτικές αποφάσεις της κυβέρνησης Μητσοτάκη.

Οι κραυγές του ΣΥΡΙΖΑ φανερώνουν το σοβαρό πολιτικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Κουμουνδούρου. Ο Μητσοτάκης έχει καταλάβει τον χώρο του πολιτικού κέντρου με αποτέλεσμα ο ΣΥΡΙΖΑ να εξωθείται σε κινήσεις που δεν έχουν σχέση με τις προτεραιότητες της κοινωνίας. Ο κ. Τσίπρας πέτυχε στο παρελθόν εκλογικές νίκες με βασικό του όπλο τα συνθήματα για τους μερκελιστές. Εσκιζε μνημόνια, έσπερνε διχαστικό λόγο, μιλούσε για εκτελεστές συμβολαίων θανάτου, εργαλειοποιούσε τα πάντα προκειμένου να βρεθεί και να παραμείνει στην εξουσία. Η επιτυχημένη για αυτόν τακτική λειτούργησε μέχρι το 2015 αλλά οι κραυγές δεν μπορεί να είναι αποτελεσματικές για πάντα. Ιδίως όταν ο ΣΥΡΙΖΑ έχει να αναμετρηθεί με τα πεπραγμένα του της περιόδου 2015-2019.

Ο κ. Τσίπρας θέλει να εμφανισθεί ξανά ως επαναστάτης όταν υπέγραψε το επαχθέστερο μνημόνιο με αυξήσεις φόρων και μειώσεις εισοδημάτων.
Οι σύντροφοι του μιλούν με νόημα για τη Χιλή όπου ξέσπασαν αιματηρά επεισόδια λόγω της αύξησης της τιμής των εισιτηρίων αλλά το φθινόπωρο του 2015, μετά το περήφανο δημοψήφισμα, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν αυτή που είχε ανεβάσει τα εισιτήρια των αστικών συγκοινωνιών στο 1,40 όταν οι Σαμαροβενιζέλοι το 2013 τα είχαν μειώσει στο 1,20.

Η κατασκευή εχθρών δεν «πουλάει» πια, η ακραία ρητορική δεν προσθέτει τίποτα. Οι πολίτες θέλουν πολιτική ηρεμία, σταθερότητα στην οικονομία, λιγότερους φόρους και βελτίωση της καθημερινότητάς τους. Το 2015 δοκίμασαν το πείραμα ΣΥΡΙΖΑ, εκτιμώντας ότι δεν θα πάθουν και τίποτα χειρότερο, καθώς η δημαγωγία για κατάργηση της λιτότητας με ένα άρθρο είχε σπάσει κάθε ρεκόρ. Τώρα βλέπουν τον Μητσοτάκη να μειώνει τις φορολογικές και ασφαλιστικές επιβαρύνσεις, να βελτιώνει την εικόνα της χώρας στις αγορές και να ενδιαφέρεται για τα μικρά προβλήματα, από τις χρεώσεις των τραπεζών μέχρι τα αστικά λεωφορεία της Θεσσαλονίκης.

Ο πόλεμος στην πολιτική σκηνή τελείωσε, όσοι φαντάζονται μέτωπα και χαρακώματα με λογικές του παρελθόντος κινδυνεύουν να εγκλωβιστούν σε αυτά, όταν η υπόλοιπη κοινωνία κοιτάζει μπροστά.

Όλα τα είχαν έτοιμα…

Τον λογαριασμό στην Τράπεζα της Ελλάδος για την έμμεση μείωση του πρωτογενούς πλεονάσματος με ποσό 5,5 δισεκατομμυρίων ευρώ δεν πρόλαβαν να τον ανοίξουν, αν και ο Τσίπρας είχε πει στο Ζάππειο τον περασμένο Μάιο ότι ήταν ζήτημα ημερών. Το αίτημα για την αποπληρωμή του δανείου του ΔΝΤ που από το 2017 το είχαν στην ατζέντα τους πάλι δεν πρόκαναν να υποβάλουν. Τελικώς εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ όλα τα είχαν έτοιμα αλλά προτίμησαν να προκηρύξουν εκλογές για τις 7 Ιουλίου ώστε να εγκαταλείψουν την εξουσία. Στην πραγματικότητα δεν είχαν κανένα σχέδιο για τίποτα.

Η υποτιθέμενη «μείωση» του πλεονάσματος κατά 1% από το 2020 που είχε εξαγγελθεί από τον Τσίπρα και τον Τσακαλώτο εν μέσω προεκλογικής περιόδου ήταν μία «fake» εξαγγελία, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε ψηφίσει και μάλιστα δύο φορές την υποχρέωση για πλεονάσματα 3,5% μέχρι και το 2022. Ανέτοιμοι ήταν και για το ζήτημα της αποπληρωμής του ακριβού δανείου του ΔΝΤ. Τώρα ο υπουργός Οικονομικών Χρήστος Σταϊκούρας υπέβαλε επισήμως το αίτημα και ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας προτείνει να γίνει αποδεκτό το ελληνικό αίτημα, που θα μειώσει το δημόσιο χρέος κατά 1,1% του ΑΕΠ φέτος.

Από την έντυπη έκδοση

Ο Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου