Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

Στη συνέχεια, η κυβέρνηση προχώρησε στο ξεχαρβάλωμα των θεσμών και της ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης. Ακολούθησε το ξεχαρβάλωμα της κοινωνικής συνοχής με τον τοξικό και διχαστικό λόγο της. Μετά ξεχαρβάλωσε την πάγια εξωτερική πολιτική της χώρας, την οποία σεβάστηκαν επί δεκαετίες πολλές κυβερνήσεις, παραδίδοντας το Σκοπιανό και δημιουργώντας πρωτοφανή δεδομένα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Μετά ξεχαρβάλωσε κάθε έννοια ηθικής στην πολιτική, στήνοντας χονδροειδείς σκευωρίες, με στόχο την εξόντωση των πολιτικών αντιπάλων της. Και τώρα φαίνεται ότι ήρθε η ώρα να ξεχαρβαλώσει και το ίδιο το πολιτικό σύστημα, δημιουργώντας μείζονες κινδύνους για τη δημοκρατική ευστάθεια της χώρας.

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ του Α. Τσίπρα κατάφερε με τις παρασκηνιακές και αδιαφανείς μεθοδεύσεις της να δηλητηριάσει το δημόσιο βίο, ξυπνώντας μνήμες από ζοφερές εποχές, στις οποίες τις πολιτικές εξελίξεις δεν τις καθόριζαν οι θεσμικές λειτουργίες του κράτους, αλλά αδιαφανείς οικονομικές και άλλες συναλλαγές. Κι ήρθε και η στιγμή να διαλύσει 4 κόμματα ξεχαρβαλώνοντας το ήδη παραπαίον πολιτικό σύστημα.

ΟΙ ΑΝ.ΕΛ., που επί 4 χρόνια ήταν ο κυβερνητικός εταίρος του ΣΥΡΙΖΑ, το Ποτάμι, η Ενωση Κεντρώων και πολύ λιγότερο το ΚΙΝ.ΑΛ. έπεσαν θύματα του τακτικισμού της κυβέρνησης και της αδίστακτης προσπάθειάς της να διαμορφώσει την πιο ετερόκλητη κυβερνητική πλειοψηφία «υπολειμμάτων» που έχει γνωρίσει ποτέ ο τόπος, με απώτερο στόχο να περάσει με μια…άλλη πλειοψηφία τη συμφωνία των Πρεσπών, η οποία -εκτός των άλλων- βρίσκεται σε προφανή δυσαρμονία με τη λαϊκή βούληση.

Ο Α. ΤΣΙΠΡΑΣ δεν κρύβει ότι αντιλαμβάνεται την πολιτική επιβίωσή του, παίζοντας το «βασιλιά του χάους». Διαλύοντας ή διασπώντας κόμματα και υφαρπάζοντας με θεμιτά και αθέμιτα μέσα πολιτικούς γυρολόγους, οι οποίοι αναζητούν τον επόμενο σύντομο πολιτικό σταθμό τους. Παρά τα πολλά και αδιαμφισβήτητα δείγματα γραφής που έχει δώσει μέχρι τώρα, παραμένει εντυπωσιακή η αδιαφορία του για τις επικίνδυνες στρεβλώσεις που προκαλεί η συμπεριφορά του στην κανονική λειτουργία του πολιτεύματος. Δογματικός της μαοϊκής ρήσης «Μεγάλη αναταραχή, υπέροχη κατάσταση», ο πρωθυπουργός δεν διστάζει να αντιγράφει τον Μακιαβέλι και να δρα με απολύτως συνωμοτικούς τρόπους. Οι οποίοι, όλοι, έχουν ως μοναδικό στόχο τη δολιοφθορά των θεσμών και των πολιτικών αντιπάλων. Με την ίδια άνεση που «ντύνεται» Ευρωπαίος σοσιαλδημοκράτης, όταν είναι να πάει να κάνει συναλλαγή με τον «θείο Σαμ» ή την Α. Μέρκελ, βάζει τους κουκουλοφόρους να κάνουν προβοκάτσια. Μόνο και μόνο γιατί δεν αντέχει την προσωπική λαϊκή αποδοκιμασία. Με την ίδια άνεση που ψεύδεται, καταφεύγει στα ληγμένα χημικά και τους μηχανισμούς κρατικής καταστολής, που θα… καταργούσε.

ΜΕ ΤΗΝ ίδια άνεση που «πουλάει» πολιτικούς συμμάχους του ή αθετεί «δεσμεύσεις» του, συναλλάσσεται και στήνει ίντριγκες με στόχο το «διαίρει και βασίλευε». Ηδη το πολιτικό σύστημα, μετά από 4 χρόνια πολιτικά βάναυσης συμπεριφοράς, βρίσκεται στα όρια της αντοχής του. Ιδέες, πρόσωπα και Αρχές έχουν μπει στην «κρεατομηχανή της Αριστεράς», προκειμένου να κοπεί ο κιμάς «παρουσία του πελάτη», κατά τα γούστα και τα ατομικά συμφέροντα του «ηγέτη».

Η ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ του Α. Τσίπρα από την εξουσία δεν θα αφήσει πίσω της μόνο μια κατεστραμμένη οικονομία. Ούτε μόνο μια «θεσμική έρημο». Θα αφήσει πίσω της βομβαρδισμένη την κανονικότητα και ισοπεδωμένη τη λογική και ηθική λειτουργία της κοινωνίας.

ΣΥΡΙΖΑ και ακροδεξιά

Εσχατο και κουραστικά μονότονο «επιχείρημα» του αμήχανου Μ. Μαξίμου είναι ότι η Ν.Δ. διολισθαίνει στην «Ακροδεξιά». Φτωχό κι ελάχιστα πειστικό -πέραν των όσων το αναμασούν μεταξύ τους-«επιχείρημα». Το οποίο προσλαμβάνει κωμικοτραγικές διαστάσεις όταν το χρησιμοποιεί κάποιος που: 1. συμμάχησε με την Χ.Α. στην πλατεία των «Αγανακτισμένων», 2. ψήφισε μαζί με τη Χ.Α. για να πέσει η κυβέρνηση Σαμαρά, 3. σκοπίμως κωλυσιεργεί ώστε να τελειώσει η δίκη της Χ.Α. και έτσι να μένουν ελεύθεροι και ο δολοφόνος του Π. Φύσσα, αλλά και τα μέλη της εγκληματικής οργάνωσης. Είναι εντυπωσιακή η ομολογία που έκανε το Μ. Μαξίμου στην προσπάθειά του να αποτινάξει από πάνω το άγος της άθλιας επίθεσης με ληγμένα χημικά σε γυναικόπαιδα και ηλικιωμένους. Παρά τις κουκούλες, μίλησε για «ακροδεξιούς». Ομως, όποιοι κι αν ήταν οι κουκουλοφόροι, έδρασαν εξ αντικειμένου σαν κανονικοί προβοκάτορες. Οι οποίοι «εξυπηρέτησαν» επαγγελματικά την επιθυμία της κυβέρνησης να διαλυθεί πάση θυσία το συλλαλητήριο. «Ακροδεξιοί» ήταν λοιπόν αυτοί που έβαλαν πλάτη στο κυβερνητικό σχέδιο; Είναι πολύ ενδιαφέρουσα η κυβερνητική ομολογία. Ιδιαίτερα μάλιστα όταν υπάρχουν κι άλλες «συμπτώσεις». Ιδια αντίληψη για τη χρήση της βίας. Ιδια απαξιωτική και φθονερή αντιμετώπιση των θεσμών. Ιδιος λαϊκισμός. Ιδια άνεση στα ψέματα και στη θωπεία των πιο χαμηλών ανθρώπινων ενστίκτων.

Τα drones έδειξαν την αλήθεια

Οι φιλότιμες προσπάθειες της «εργαλειοποιημένης» ΕΛ.ΑΣ. να εμφανίσουν το συλλαλητήριο ως «μικρό» άντεξαν μόλις λίγες ώρες. Η αρχική εκτίμηση για 100.000 άτομα σύντομα προσαρμόστηκε στο ακόμα πιο «βολικό» 60.000 άτομα. Λίγες ώρες αργότερα όμως, όταν αναλύθηκαν με επιστημονικό τρόπο οι αεροφωτογραφίες και οι καταγραφές από τα drowns από εξειδικευμένους τοπογράφους και αναλυτές, η εικόνα που σχηματίστηκε ήταν εντελώς διαφορετική με δύο βασικά ευρήματα: Το συλλαλητήριο βρέθηκε πιο μεγάλο από το προ έτους συλλαλητήριο που έγινε με κεντρικό ομιλητή τον Μ. Θεοδωράκη. Και τα ευρήματα κάνουν λόγο για 450.000-500.000 κόσμο.

Ούτε το 1.000.000 των διοργανωτών ισχύει ούτε όμως και οι 60.000 του Μ. Μαξίμου, διά του αρχηγείου της ΕΛ.ΑΣ…

Αρκεί η ευλογία του Α. Λιβάνη;

Μυθικές διαστάσεις επιχειρήθηκαν να δοθούν από το Μ. Μαξίμου στα όσα έγιναν στο σπίτι του Α. Λιβάνη, με την ευκαιρία της ονομαστικής εορτής του. Η παρουσία του Α. Τσίπρα μαζί με το μισό Υπουργικό Συμβούλιο, μαζί με τη Φ. Γεννηματά και σχεδόν όλο το ιστορικό ΠΑΣΟΚ, παρουσιάστηκε περίπου σαν την παράδοση του δαχτυλιδιού του «ηγέτη της Κεντροαριστεράς» από τον Α. Λιβάνη και τα επιχειρηματικά συμφέροντα, με τα οποία διατηρούσε πάντοτε άριστες σχέσεις. Μόνο που αν κρίνει κανείς από τις αντιδράσεις που υπήρξαν στη Χ. Τρικούπη, μόλις έγινε αντιληπτή η σκοπιμότητα του show, μάλλον το εντελώς αντίθετο επετεύχθη. Τα «τείχη» έγιναν πιο ψηλά…

Ευτυχώς που η οικονομία είναι το… ατού του!

Την ώρα που η κυβέρνηση πανηγυρίζει για την «έξοδο από τα Μνημόνια» και ο πρωθυπουργός δηλώνει ότι η οικονομία είναι το… ατού του, έρχονται τα στοιχεία της Eurostat να προκαλέσουν αναγκαστική και ανώμαλη προσγείωση. Κατά το τρίτο τρίμηνο του 2018, το χρέος ανέβηκε στο 182,2% του ΑΕΠ, φτάνοντας τα 334,98 δισ.! Σε σχέση με το τρίτο τρίμηνο του 2017 το χρέος έχει αυξηθεί σε απόλυτους αριθμούς κατά 21,5 δισ. Η αύξηση του ελληνικού χρέους είναι η μεγαλύτερη στην Ε.Ε. Μετά την Ελλάδα (182,2%) ακολουθούν η Ιταλία (133%), η Πορτογαλία (125%), η Κύπρος (110,9%) και το Βέλγιο (105,4%). Πρόκειται για θρίαμβο, ο οποίος εξηγεί και γιατί η χώρα εξακολουθεί να βλέπει με τα κιάλια τις αγορές…

Απορίες

1. Αληθεύει ότι σφάζονται 5 πασοκογενείς για τις δύο θέσεις που αδειάζουν λόγω δημοτικών εκλογών στην κυβέρνηση;

2. Κύριε Θεοχαρόπουλε, εκλέγεις με το Επικρατείας του ΚΙΝΑΛ (χωρίς σταυρό), μήπως ξεχάσατε φεύγοντας να αφήσετε κάτι που δεν σας ανήκει;

Από την στήλη «ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ» στην έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]