Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*

Σύμφωνα με την εξαιρετική αφήγηση του διευθύνοντος συμβούλου της ΔΕΘ Κυριάκου Ποζρικίδη στο βιβλίο «Οι ιστορίες της Εκθεσης», στις 11 Απριλίου 1941 εγκαταστάθηκαν στους χώρους της ΔΕΘ γερμανικές μονάδες που παρέμειναν μέχρι και τη λήξη του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου. Tα αρχεία της Εκθεσης, ο εξοπλισμός και τα έπιπλα, όσα είχαν απομείνει, λεηλατήθηκαν και καταστράφηκαν. Tο κεντρικό περίπτερο της Εθνικής Παραγωγής χρησιμοποιήθηκε από τους Γερμανούς ως αποθήκη ραδιοφωνικών πομπών και ασυρμάτων. Tα υπόλοιπα περίπτερα μετατράπηκαν σε αποθήκες πυρομαχικών, όπλων και κινητήρων αεροπλάνων. Τον Οκτώβριο του 1944 και με διαφαινόμενη την ήττα τους, οι Γερμανοί ανατίναξαν τα πολεμοφόδιά τους για να μην πέσουν στα χέρια των συμμάχων, μαζί και τα περίπτερα της Εκθεσης.

Στη συνέχεια οι εγκαταστάσεις, αφού επισκευάστηκαν κάπως, αξιοποιήθηκαν από τα σώματα των συμμάχων και αργότερα από μια κρατική επιχείρηση. «Μέχρι που το 1949 έγιναν προσπάθειες από τους εργαζόμενους να εντάξουν την ανακατασκευή της ΔΕΘ στο σχέδιο Μάρσαλ και κατόρθωσαν μετά από επιτόπιο έλεγχο της αμερικανικής αντιπροσωπίας να εξασφαλίσουν ποσό ύψους 2.800.000.000 δρχ. για την αποκατάσταση του λεηλατημένου και κατεστραμμένου χώρου της Εκθεσης», γράφει ο κ. Ποζρικίδης. Και το 1951, μετά από δέκα χρόνια σιωπής, η Διεθνής Εκθεση Θεσσαλονίκης ξεκινά και πάλι τη λειτουργία της.

Φέτος οι ΗΠΑ συμμετέχουν ως τιμώμενη χώρα, όπως πέρσι ήταν η Κίνα και πρόπερσι η Ρωσία. Η συγκυρία είναι διαφορετική, οι προκλήσεις για την ελληνική οικονομία μεγαλύτερες από κάθε άλλη φορά, το ίδιο και οι συγκρούσεις. Ας ελπίσουμε να μη συμβούν μεγάλα έκτροπα και, κυρίως, ο τελικός νικητής να είναι η οικονομία και όχι η πολιτικολογία.

Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]