Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Συνήθως η αντιπολίτευση δεν έχει πρόβλημα να πει και μία κουβέντα παραπάνω τάζοντας ελαφρύνσεις για να μαζέψει ψήφους. Aλλωστε ο Αλέξης Τσίπρας το 2014 είχε σπάσει όλα τα ρεκόρ παραπλάνησης και ανεντιμότητας. Υποσχόταν στον λαό παροχές δισεκατομμυρίων με το πρόγραμμα Θεσσαλονίκης, που δεν θα μπορούσε να αρνηθεί ούτε η Μέρκελ και στις κατ’ ιδίαν συναντήσεις με τον Βαρουφάκη, που από τότε προετοιμαζόταν για τη θέση του υπουργού Οικονομικών, έλεγε τα μέτρα δεν θα εφαρμοσθούν αλλά εξαγγέλλονται απλώς για το «πόπολο».

Τη συνέχεια τη γνωρίζουμε όλοι. Από εκεί που θα μας παρακαλούσαν να μας δανείσουν, τελικώς ο κ. Τσίπρας παρακαλούσε τον Ολάντ και τη Μέρκελ να επιστρέψουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για να υπογράψει ό,τι θα του έδειχναν. Οι παροχές έγιναν μνημόνια και μοιραία ο εκλογικός περίπατος του 2015 έχει μετατραπεί τώρα σε σύννεφο εκλογικής συντριβής του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έχει παρανοήσει για να τάζει παροχές, ούτε χρειάζεται εξαπατημένες ψήφους. Ξέρει ότι αυτός θα κληθεί αύριο να βγάλει τα κάστανα της οικονομίας από τη φωτιά και όσο μικρότερη είναι η ζημιά που θα του αφήσει ο ΣΥΡΙΖΑ τόσο πιο διαχειρίσιμο θα είναι το πρόβλημα.

Αυτή είναι και η μεγάλη διαφορά μεταξύ Τσίπρα και Μητσοτάκη. Η ομιλία του πρωθυπουργού είναι κρίσιμη για την πορεία της κυβέρνησης μέχρι τις εκλογές ενώ η ομιλία του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι κρίσιμη για την επόμενη μέρα της χώρας.

Εάν ο κ. Τσίπρας διολισθήσει στην παροχολογία αναβιώνοντας το πρόγραμμα Θεσσαλονίκης οι αγορές περιμένουν με το χέρι στη σκανδάλη των πωλήσεων μετοχών και ομολόγων. Η Ελλάδα δεν προσελκύει επενδύσεις και εάν δοθεί σήμα από την κυβέρνηση ότι μοιράζει λεφτά τα «γεράκια» των funds δεν θα αφήσουν την ευκαιρία να πάει χαμένη. Με τη χώρα εκτός αγορών και τα επιτόκια του Δημοσίου να παραμένουν σε επίπεδα κοντά στο 4,5% κάθε λέξη του πρωθυπουργού τιμολογείται. Για αυτό και τις τελευταίες ώρες προσπαθούν από το Μαξίμου να προσγειώσουν τις προσδοκίες για την αποψινή ομιλία.

Από την άλλη πλευρά ο κ. Μητσοτάκης έχει επιλέξει να δώσει έμφαση όχι στις παροχές αλλά στο πώς θα γίνει η Ελλάδα ελκυστικός επενδυτικός προορισμός. Το «γήπεδο» των μεταρρυθμίσεων το ξέρει ενώ οι μειώσεις φόρων που αποτελούν το βασικό του όπλο μπορούν να χρηματοδοτηθούν από την περιστολή των κρατικών δαπανών.

Με άλλα λόγια ο κ. Τσίπρας έχει μπροστά του ένα διπλό πρόβλημα. Εάν τάξει πολλά θα τον «πλακώσουν» οι αγορές ενώ εάν απογοητεύσει τον κόσμο θα μειωθεί ακόμη περισσότερο η εκλογική επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ. Αντίστοιχα ο κ. Μητσοτάκης έχει μία διπλή ευκαιρία. Να μην τάξει τίποτε περισσότερο παρά μόνο ό,τι θα βελτιώσει το επενδυτικό περιβάλλον και ό,τι θα κάνει το Δημόσιο να δουλέψει για τον πολίτη και όχι για το κόμμα. Γιατί μόνο έτσι θα δημιουργηθεί ο χώρος για πραγματικές παροχές.

Ο ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΚΟΠΙΑ

Ολοι οι διεθνείς παράγοντες, από τις ΗΠΑ μέχρι την Ευρώπη, πιέζουν μέχρι τέλους για την ολοκλήρωση της συμφωνίας των Πρεσπών, που σήμερα βρίσκεται στο τερέν των Σκοπίων. Τραμπ, Μέρκελ, Στόλτενμπεργκ και Γιούνκερ στηρίζουν τον Ζόραν Ζάεφ προκειμένου να κερδίσει το δημοψήφισμα της 30ής Σεπτεμβρίου. Για τον λόγο αυτό υπόσχονται αύξηση επενδύσεων και αναβάθμιση των Σκοπίων στην ευρύτερη περιοχή μέσω της ένταξης της χώρας στο ΝΑΤΟ και της μελλοντικής της πορείας στην Ευρωπαϊκή Ενωση.

Ολοι αντιλαμβανόμαστε ότι μόλις ολοκληρωθούν οι διαδικασίες στην ΠΓΔΜ, δηλαδή κερδίσει ο Ζάεφ το δημοψήφισμα και προχωρήσουν οι αλλαγές του Συντάγματος μέσω νέων εκλογών, το βάρος θα μεταφερθεί στο ελληνικό πεδίο. Οι ίδιοι διεθνείς παράγοντες θα ασκήσουν ασφυκτική πίεση προκειμένου να ψηφισθεί από τη Βουλή η συμφωνία των Πρεσπών. Τότε, στις αρχές του 2019, δηλαδή, η κυβέρνηση θα έχει δύο επιλογές. Ή θα έχει εξασφαλίσει τις απαιτούμενες 151 ψήφους στη Βουλή ή το Σκοπιανό θα είναι η αφορμή για να προκηρύξει και εθνικές εκλογές μαζί με τις ευρωεκλογές του Μαΐου.

*O Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]