Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

• Η πρώτη: Ο Αλέξης Τσίπρας ως τις εκλογές του Γενάρη 2015 εμφανιζόταν ως ανένδοτος, ασυμβίβαστος, ειλικρινής, αγωνιστής, ζωσμένος τη ρομφαία της κάθαρσης, φίλος των αδυνάτων, εχθρός των λαμόγιων και πολλά άλλα, που δεν χρειάζεται να απαριθμηθούν. Δεν ζούμε στον Αρη. Εδώ μεγαλώνουμε όλοι μαζί.

Μετά το πρώτο επικίνδυνο εννεάμηνο και την οικονομική κατάρρευση από το asset Βαρουφάκη, ο Τσίπρας κατάλαβε ότι οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν είναι επαρκείς να υπερασπίζονται όσα υποσχέθηκαν και αποδεικνύονται απάτη. Τι κι αν τα παρουσίασε με περιτύλιγμα «αυταπάτης»…

Οι Κοινοβουλευτικές Ομάδες των κυβερνητικών εταίρων, στην πλειονότητά τους τυχαίως εκλεγείσες, χωρίς παιδεία κοινοβουλευτική, κοινωνικό έρεισμα, κουβαλώντας μειονεξίες έναντι των επιτυχημένων και ιδεοληψίες έναντι των πολιτικώς αντιφρονούντων, δεν έχουν το έρεισμα να καλύψουν την κυβερνητική ανικανότητα στις κομματικές τηλεοπτικές εμφανίσεις. Και όσοι -λίγοι- πιάνουν στασίδι και «κόπι πάστε» στα πρωινάδικα στη γραφικότητα ενεγράφησαν.

Τι να σου κάνει ο παππούς Φλαμπουράρης με άκρες κατασκευαστικές, ο Νικοπαπάς με προσεγγίσεις νεόπλουτων ή φερέλπιδων wanabe. Οι λαφαζάνηδες πήραν των ομματιών τους και σκόρπισαν. Ποιοι έμειναν για τα μπόσικα; Οι ακικοί βαθεοπασόκοι με εμπειρία κουμανταδόρου. Λέγε με Κουρουμπλή, Σπίρτζη και σία. Ητοι, η κυβέρνηση ενσωμάτωσε το δόγμα Μαυρογιαλούρου.

• Δεύτερη αλήθεια: Ποια είναι η παραδοσιακή κυβερνητική πρακτική για να έχει αποτελεσματική προπαγάνδα; Πρόσβαση στα ΜΜΕ. Ομως, η ΕΡΤ, η «ΑΥΓΗ» και κάτι δήθεν δημοκρατικά έντυπα τι να κάνουν στον Τσίπρα; Ολίγιστα. Ετσι, ξεκίνησε να αλώσει το συγκρότημα Λαμπράκη, που έχει ισχυρό απόθεμα αξιοπιστίας στη δημοκρατική κοινή γνώμη. Το πάλεψε και με τις τηλεοπτικές άδειες. Επτάψυχο ακόμη και το ΜΕΓΚΑ! Τίποτε δεν του βγήκε. Ο χώρος αποδείχθηκε πολύ σκληρός για να… πεθάνει.

Να θυμίσω ότι το 2015 τα ΜΜΕ κράτησαν ισορροπημένη στάση. Εδωσαν πίστωση χρόνου στη λαϊκοδεξιοαριστερή κυβέρνηση, παραβλέποντας το καταστροφικό εννεάμηνο. Το 2016 κρατήθηκαν τα προσχήματα, ιδίως στις τηλεοπτικές επιχειρήσεις -με τον εκφοβισμό των τηλεοπτικών αδειών-, αλλά την αλήθεια πόσο μπορείς να τη συμπιέζεις; Ηδη από το 2017 επανέρχεται όλο και πιο δυνατή, ενώ η κυβέρνηση μπάζει από παντού. Ο χρόνος της ασυλίας Τσίπρα στα ΜΜΕ εξανεμίστηκε. Η προπαγάνδα τώρα πάει… άκλαφτη.

• Η τρίτη αλήθεια: Ποια εμπειρία έχουμε αποκομίσει από τους κατά καιρούς οικονομικά και κοινωνικά διάττοντες; Το μοντέλο είναι: Επιχειρηματίας, με «σκελετούς» στην ντουλάπα του, με αδιαφανή τρόπο απόκτησης πλούτου, που επιχειρεί να αποκαταστήσει προνομιούχες σχέσεις με την εξουσία, προβαίνει σε δύο «επενδύσεις»: Η πρώτη «επένδυση» είναι η αγορά ποδοσφαιρικής ομάδας. Οσο πιο πολλούς και φανατισμένους οπαδούς έχει η ομάδα, τόσο ελκυστικότερη η επένδυση. Ετσι, αποκτά το «στρατό» του, που τα δίνει όλα για τον «πρόεδρο».

Η δεύτερη «επένδυση» είναι η αγορά ΜΜΕ. Ποια κυβέρνηση θα αποποιηθεί τη «στήριξη» ενός ΜΜΕ, ειδικά όταν είναι ανίκανη, ειδικά όταν είναι απόλυτα αναξιόπιστη, ειδικά όταν κλυδωνίζεται από σκάνδαλα, ειδικά όταν στηρίζεται μόνο στην προπαγάνδα; Ή ποια κυβέρνηση δεν θα υπολογίσει το κόστος που θα εισπράξει, αν στρέψει ένα -και δη ισχυρό- ΜΜΕ εναντίον της;

• Τέταρτη αλήθεια: Δεν θυμάμαι τα τελευταία είκοσι χρόνια να μη συνοδεύει η λέξη «παράγκα» τα τεκταινόμενα στο ποδόσφαιρο.

Στα προηγούμενα που απαρίθμησα, η καουμπόικη εμφάνιση του «λαγού» Σαββίδη στο γήπεδο δεν είναι το κερασάκι στην «παράγκα». Είναι η δυσωδία της σαπίλας που ξεχύθηκε από μέσα της.

Και τι έκανε ο γενναίος Τσίπρας που λέει ότι δεν φοβάται το πολιτικό κόστος, ενώ από μέσα του τρέμει σαν το φύλλο; Σταμάτησε το πρωτάθλημα. Δηλαδή κουκούλωσε τα πάντα και τσουβάλιασε τους πάντες… όλους. Βγήκε και η διεθνής ομοσπονδία και απείλησε με… Grexit. Σιγά τα ωά…

Ο Τσίπρας έκανε ένα λάθος, στα πολλά του. Πόσο μεγάλο; Θα αποδειχθεί. Σκέφτηκε σαν… επιχειρηματίας: Να έχουμε την ομάδα του Σαββίδη, να έχουμε τα ΜΜΕ του Σαββίδη, αλλά μην κλείσουμε για το χατίρι του Σαββίδη και την επιχείρηση-κράτος.

Είπε κανείς σφουγγοκωλάριος στον Τσίπρα ότι το ηθικό πλεονέκτημα κήρυξε πτώχευση; Οτι θα καθίσει στο σκαμνί των επόμενων εκλογών όχι μόνο από την ετυμηγορία των πολιτών, αλλά και από τη διαχείριση του δημόσιου συμφέροντος; Εφτασε η ώρα που η ομολογία για αυταπάτες θα αποκαλυφθεί γυμνή: Μόνον απάτη.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]