Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης*

ΤΟ ΠΡΩΙ αποθεώνει τον Μαδούρο, το μεσημέρι τον Ομπάμα, το απόγευμα τον Τραμπ, το βράδυ τον Πούτιν και τα μεσάνυχτα τον Μακρόν. Ειδικά αυτό με τους ξένους ηγέτες είναι πραγματικά αστείο, καθώς στις συναντήσεις του ο πρωθυπουργός δηλώνει πως μοιράζεται με τον καθέναν ξεχωριστά το ίδιο όραμα. Πιο πιθανό είναι να κερδίσει ο Πανελευσινιακός την Μπαρτσελόνα παρά να έχουν κοινές θέσεις ηγέτες που έχουν εκ διαμέτρου αντίθετες φιλοσοφίες και ασκούν εντελώς αντίθετες πολιτικές. Αλλά αυτό είναι το αστείο της υπόθεσης.

ΥΠΑΡΧΕΙ, όμως, και το σοβαρό. Σε συνέντευξή του στην «Εφημερίδα των Συντακτών» ο Αλέξης Τσίπρας δήλωσε πως «η κατάσταση άλλαξε χάρη στις θυσίες του λαού. Και χάρη στη σκληρή διαπραγματευτική προσπάθεια και τη σταθερή στάση της κυβέρνησης. Πάμε μπροστά με σταθερό βήμα. Το 2017 δεν είναι 2015, αυτό έχω να πω».

Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ πανηγυρίζει πως όλα πάνε καλά. Αν και ακόμα οι αριθμοί των δημοσιονομικών είναι χλωμοί και η πραγματική οικονομία βρίσκεται ακόμη σε κωματώδη κατάσταση, ας δεχτούμε πως όντως ισχύουν τα όσα ισχυρίζεται. Πώς πέτυχε αυτό το «οικονομικό θαύμα» ο Αλέξης Τσίπρας; Εκτελώντας κατά γράμμα τις εντολές εκείνων που κατηγορούσε ως «τοκογλύφους δανειστές». Εφαρμόζοντας όλους τους νόμους που επέβαλε η τρόικα, που ακόμα και κατά τη διάρκεια της ψήφισης στη Βουλή υποστήριζε πως τα ψηφίζει, αν και δεν τα πιστεύει, γιατί έχει το πιστόλι στον κρόταφο. Οσο για την υποτιθέμενη «σταθερή στάση» της κυβέρνησης είναι καλύτερο να γελάει κανείς παρά να σχολιάζει.

Ο ΑΛΕΞΗΣ Τσίπρας διαθέτει περίσσιο θράσος. Από επαναστάτης όχι μόνο έγινε μνημονιακότερος των μνημονίων αλλά παραδίδει και… μαθήματα σε εκείνους που κατηγορούσε ως… Τσολάκογλου. Ολα έχουν ένα όριο. Στο μόνο που έχει απόλυτο δίκιο είναι πως «το 2017 δεν είναι 2015». Είναι όμως πλέον αργά. Αν εκείνος είχε συνειδητοποιήσει από το 2015 την πραγματικότητα τότε δεν θα είχε φέρει τη χώρα στο χείλος του γκρεμού.