Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης*

ΠΡΙΝ από δύο εβδομάδες πανηγύριζε κατά τη διάρκεια της επίσκεψης Μακρόν στην Αθήνα, γιατί «διαπίστωσε» πως έχουν κοινό όραμα για το μέλλον της Ευρώπης. Προφανώς αποτελεί λεπτομέρεια για τον Αλέξη Τσίπρα το γεγονός ότι στις γαλλικές εκλογές υποστήριζε τον Ζαν Λικ Μελανσόν, ο οποίος με το αντιευρωπαϊκό του μένος αποτέλεσε έναν από τους πιο ισχυρούς αντιπάλους του Μακρόν.

ΧΘΕΣ, μόλις λίγες ώρες πριν ανοίξουν οι κάλπες στη Γερμανία, ο ΣΥΡΙΖΑ με επίσημη ανακοίνωσή του εκδήλωσε τη στήριξή του προς το αριστερό κόμμα Die Linke. Είναι πιο πιθανό να υπάρχει έστω και ένας άνθρωπος ο οποίος να υποστηρίζει συγχρόνως και τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό, παρά κάποιος να μπορεί να βρει έστω και ένα σημείο στο οποίο να συμφωνεί το Die Linke με τον Μακρόν.

ΚΑΙ ο παραλογισμός συνεχίζεται. Στην ανακοίνωση στήριξης ο ΣΥΡΙΖΑ ισχυρίζεται πως το Die Linke στα χρόνια της κρίσης «στάθηκε στο πλευρό του ελληνικού λαού». Πώς; Ξεχνούν ότι η γερμανική Αριστερά έχει καταψηφίσει όλα τα προγράμματα στήριξης της Ελλάδας; Ακόμα και αυτά που ψηφίζει και εφαρμόζει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.

ΠΡΟΦΑΝΩΣ, όμως, ο Αλέξης Τσίπρας πιστεύει πως με ένα «θαύμα» μπορεί να είναι συγχρόνως συνοδοιπόρος του Μακρόν και του Μελανσόν, του Σουλτς και του «Die Linke», του Ομπάμα και του Τραμπ (σ.σ. τον Οκτώβριο θα το ζήσουμε και αυτό), της Ε.Ε. και του Μαδούρο. Γι’ αυτό αναζητώντας αυτό το «θαύμα» θα επισκεφθεί και το Αγιον Ορος.

ΠΩΣ; Δηλώνει άθεος; Κάνει πολιτικό όρκο; Ε, και τι σημαίνει αυτό. Είπαμε, ο Αλέξης Τσίπρας για να παραμείνει στην εξουσία μπορεί να κάνει τα πάντα. Και στον Πανάγιο Τάφο πήγε. Και περιστέρι κράταγε στα χέρια τα Θεοφάνια. Μπορεί να τον δούμε να ψέλνει και τους ύμνους της Μεγάλης Εβδομάδας.

ΓΙΑ ΝΑ το πούμε πιο απλά: δεν έχει… θεό, δεν έχει ιδεολογία. Υποδύεται τον αριστερό την ώρα που εφαρμόζει τα πιο επώδυνα αντιλαϊκά μέτρα της μνημονιακής επταετίας. Εμφανίζεται «σύντροφος» των αριστερών κομμάτων σε όλο τον κόσμο, αλλά παρουσιάζεται «κολλητός» δεξιών ηγετών. Δίνει μάχη για την οικολογία, αλλά δεν τολμάει να επισκεφθεί τη μαύρη θάλασσα του Σαρωνικού. Σκιαγραφεί φιλοεπενδυτικό προφίλ, ενώ την ίδια ώρα μπλοκάρει μέσω των στελεχών του επενδύσεις και αποκρατικοποιήσεις. Πατώντας συνέχεια σε δύο βάρκες έχει στρογγυλοκαθίσει στην καρέκλα και απλά παρακολουθεί τη χώρα να βουλιάζει.

* Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου