Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Προς το παρόν, Κομισιόν και ευρωπαϊκές κυβερνήσεις τηρούν σιγή ασυρμάτου, αναπαράγοντας το στερεότυπο της «μη ανάμιξης στις εσωτερικές υποθέσεις της Ισπανίας». Στο βάθος όμως τρέμουν τη μετάδοση του ιού της ριζοσπαστικοποίησης. Οχι μόνο επειδή μπορεί να δώσει θάρρος σε άλλα αυτονομιστικά κινήματα (Χώρα των Βάσκων, Βόρεια Ιταλία, βελγική Φλάνδρα, Σκωτία κ.λπ.), αλλά κυρίως επειδή οι Καταλανοί δίνουν το παράδειγμα της πολιτικής ανυπακοής, σε μια περίοδο που η Ευρώπη εισέρχεται σε φάση κοινωνικοοικονομικών συγκρούσεων.

Στις 22 Οκτωβρίου οι περιφέρειες Λομβαρδίας και Βένετο διοργανώνουν συμβουλευτικά δημοψηφίσματα με στόχο τη διεκδίκηση μεγαλύτερης αυτονομίας από τη Ρώμη. Σε αντίθεση με το καταλανικό, τα δημοψηφίσματα αυτά είναι απολύτως νόμιμα και η ιταλική κυβέρνηση δεν τα παρεμπόδισε. Με την αστάθεια όμως που επικρατεί στην Ιταλία λόγω οικονομικής κρίσης και μεταναστευτικού, η πρωτοβουλία της Λέγκας μπορεί εύκολα να εκτραπεί.

Για τη Γαλλία του Μακρόν η καταλανική ανάφλεξη ήρθε στην πιο ακατάλληλη συγκυρία, καθώς βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη η «μητέρα των μαχών» για τις αλλαγές στα εργασιακά, που έχουν δημιουργήσει βαθιά πολιτικά και κοινωνικά ρήγματα. Κάτι που τείνουν να υποβαθμίζουν τα ΜΜΕ είναι οι κοινωνικοοικονομικές παράμετροι της «καταλανικής εξέγερσης». Στη Βαρκελώνη έγιναν οι περισσότερες κατασχέσεις σπιτιών μέσα στην κρίση, γι’ αυτό και εξελέγη δήμαρχος μια δικηγόρος που τις πολέμησε, η Αντα Κολάου.

Επιπλέον, η «El Mundo» σημείωσε ότι η γαλλική κυβέρνηση δεν φοβάται τη μετάδοση του αυτονομιστικού ιού στην Κορσική, αλλά μια αποσταθεροποίηση της Ισπανίας, που θα δυναμιτίσει το νέο ευρωπαϊκό σχέδιο. Η μοίρα το έφερε ώστε το επικίνδυνο στοίχημα καταστολής που παίζει ο Ραχόι στη Βαρκελώνη, με συλλήψεις εκλεγμένων αξιωματούχων και κατασχέσεις εγγράφων, να συμβεί στη χειρότερη δυνατή στιγμή για την Ισπανία και την Ευρώπη.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου