Γράφει ο Γιώργος Μιχαηλίδης*

Λοιπόν Κώστα, όσο κι αν προσπαθείς να… τα μαζέψεις, αυτά που είπες εσύ για τους Έλληνες νεομετανάστες είναι προδοσία και, όχι η μετανάστευσή τους αυτή καθ’ αυτή. Η αλήθεια είναι, όμως, πως έθιξες ένα πολύ ευαίσθητο ζήτημα, το brain drain, που πρέπει να είναι η δεύτερη φορά στην μακραίωνη ιστορία της χώρας μας που το βιώνουμε. Απλώς η πρώτη ήταν τόσο παλιά που είναι αδύνατο να υπάρχουν μνήμες. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Όπως στα ελληνιστικά χρόνια όπου η μητροπολιτική Ελλάδα δεν είχε καμμία ευκαιρία να προσφέρει στους κατοίκους της, έτσι και σήμερα οι ευκαιρίες βρίσκονται σε χώρες όπου υπάρχει ανάπτυξη και σταθερότητα. Όπως στα ελληνιστικά χρόνια όπου δεν έφυγαν μόνο εργάτες αλλά και επιστήμονες για να στελεχώσουν τις δεκάδες νέες ελληνικές πόλεις της ανατολής, έτσι και σήμερα, η συμβολή της Ελλάδας στις χώρες της Δύσης είναι τα παιδιά της τα οποία δεν είναι ανειδίκευτοι εργάτες, αλλά σπουδαγμένα άτομα με όλες τις περγαμηνές.

Μετά από 7 και πλέον χρόνια Μνημονίων, κρίσης και μιζέριας είναι κοινά αποδεκτό πως η Ελλάδα δεν μπορούσε να αξιοποιήσει όλο αυτό το ανθρώπινο δυναμικό που έβγαλαν στην αγορά εργασίας τα ελληνικά πανεπιστήμια. Η ανεργία που κάθε χρόνο έφτανε και πιο ψηλά, οι μισθοί που κάθε χρόνο έφταναν και πιο χαμηλά και το κράτος που ήταν -και είναι- εχθρικό σε κάθε μορφή επένδυσης δημιούργησαν ένα ζοφερό πλαίσιο στο οποίο μοναδική επιλογή για τους Έλληνες ήταν η φυγή.

Τα στοιχεία που έχουμε στα χέρια μας για τους Έλληνες που έφυγαν στο εξωτερικό τα χρόνια της κρίσης είναι σοκαριστικά, όσο κι αν δεν είναι απολύτως ακριβή. Σύμφωνα με την έκθεση της Τραπέζης της Ελλάδος, ο αριθμός των νέων ηλικίας 25-39 ετών που έφυγαν από την Ελλάδα την περίοδο 2008-2013 ανερχόταν σε περίπου 223.000. Την ίδια ώρα έκθεση της Endeavor Greece εκτιμούσε ότι η διαρροή ταλέντων αφορά σε 350.000-427.000 νέους ανθρώπους. Μιλάμε δηλαδή για αριθμούς πολλαπλάσιους του πληθυσμού της τρίτης μεγαλύτερης πόλης της Ελλάδας, της Πάτρας που αριθμεί 168.034 κατοίκους.

Αφήνοντας όμως την ποσότητα και περνώντας στην ποιότητα, σύμφωνα με την έρευνα της Endeavor Greece το μεγαλύτερο εξαγώγιμο προϊόν της Ελλάδας στα χρόνια της κρίσης, είναι το επιστημονικό της προσωπικό του οποίου η προσφορά στις χώρες μετανάστευσης ανέρχεται στα 12 δισ. ευρώ ετησίως. Δεν θα ήθελε η Ελλάδα αυτά τα 12 δισ. ευρώ για… «πάρτη» της; Η αλήθεια είναι όμως Κώστα Καζάκο πως δεν λειτουργεί έτσι το πράγμα.

Οι άνθρωποι που έχουν φύγει εκτός Ελλάδας άφησαν πίσω τους τα πάντα. Οικογένεια, φίλους, τρόπο ζωής και πατρίδα. Χάρις στα social media είναι οι πρεσβευτές της χώρας και του πολιτισμού μας σε κάθε γωνιά της Γης ενώ όπως αποδεικνύουν και τα στοιχεία των αεροδρομίων σε κάθε ευκαιρία επιστρέφουν τις οικογένειές τους. Αυτούς λες προδότες λοιπόν;

Και, όχι, η δικαιολογία που έδωσες για να τα… «μαζέψεις» δεν έπεισε κανέναν. Είναι λάθος από έναν άνθρωπο ο οποίος έζησε σε μία Ελλάδα που βοηθήθηκε όσο τίποτα άλλο από τα εμβάσματα των Ελλήνων μεταναστών να αποκαλεί τους συμπατριώτες του «ξένους».

Κώστα, χωρίς αυτούς τους «ξένους» ίσως δεν συμμετείχες και εσύ στον κινηματογραφικό οργασμό εκείνης της γενιάς που σε έβαλε στα σπίτια όλων των Ελλήνων.

Πολλοί στα social media στου αφιέρωσαν «τό γῆρας, οὐ γάρ ἔρχεται μόνον», εγώ αφιερώνω ένα άλλο: «όπου γη(ς) και πατρίς».

*Ο Γιώργος Μιχαηλίδης  είναι διευθυντής σύνταξης του EleftherosTypos.gr

Ακολούθησέ τον στο Facebook και στο Twitter