Η εκδημία του Πάπα Φραγκίσκου γεμίζει οδύνη δισεκατομμύρια ανθρώπους, σε κάθε γωνιά της Γης, ανεξαρτήτως θρησκεύματος ή χριστιανικού δόγματος. Ο εκδημήσας προκαθήμενος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας υπήρξε ιεράρχης έμπρακτα πιστός στις διδαχές του Χριστιανισμού και, κυρίως, στο πανανθρώπινο μήνυμα της αγάπης και της ελπίδας.

Η ποιμαντορία του σφραγίστηκε από ταπεινοφροσύνη, αλλά και ουσιαστικό λόγο για συναδέλφωση και συνύπαρξη. Πρέσβευε την καταλλαγή και υπερασπιζόταν τη μετριοπάθεια. Μιλούσε με θάρρος για τις ανισότητες, για την ειρήνη, για τη διεθνή συνεννόηση, συμβάλλοντας στην ενότητα του Χριστιανισμού και καλλιεργώντας την προσέγγιση με την Ορθόδοξη Εκκλησία.

Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τη γενναιοδωρία με την οποία προσέφερε στην Ελλάδα τα τρία θραύσματα του γλυπτού διακόσμου του Παρθενώνα, τα οποία ανήκαν στις συλλογές των Μουσείων του Βατικανού, ως «χειροπιαστό δείγμα της ειλικρινούς επιθυμίας του να ακολουθήσει το οικουμενικό μονοπάτι της αλήθειας», αποδεικνύοντας εμπράκτως πώς μπορεί ο πολιτισμός να συμβάλει καθοριστικά στον διάλογο, στην ειρήνη, στην συμφιλίωση των κοινοτήτων.

Το κύρος που, δίκαια, κατέκτησε εν ζωή και η αγάπη με την οποία τον περιέβαλαν άνθρωποι, σε όλον τον κόσμο, μετατρέπονται με την εκδημία του σε απαράγραπτη και βαριά κληρονομιά, άξια κάθε συνέχειας.