Ο ομαδικός τάφος αφορά τα μέλη μιας ιδιαίτερα στρατικοποιημένης κοινωνίας που γνώρισε ανάπτυξη στην Ιβηρική χερσόνησο μέχρι και το 1550 π.Χ., ενώ το πιο ενδιαφέρον στοιχείο που ήρθε στο φως μετά την ανακάλυψη του τάφου είναι ότι, κατά πάσα πιθανότητα, οι γυναίκες κατείχαν υψηλή θέση στην ιεραρχία της κοινότητας αυτής.

Από το 2013, οι αρχαιολόγοι έχουν ανακαλύψει στην περιοχή τα απομεινάρια πολύπλοκων οικημάτων, που αποτελούσαν μέρη ενός μεγάλου για την εποχή αστικού κέντρου, πιθανής έκτασης περίπου 35.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων.

Η πολυπλοκότητα του αστικού αυτού κέντρου υποδεικνύει την εγκαθίδρυση μιας πρώιμης μορφής «κράτους», τεχνολογικά εξελιγμένου, αν λάβει κανείς υπόψη την εκτεταμένη χρήση του χαλκού από τους κατοίκους.

Το πιο πρόσφατο εύρημα στην περιοχή αυτή αφορά δύο σκελετούς, έναν ανδρικό και έναν γυναικείο, τοποθετημένους μαζί μέσα σε ένα μεγάλο κεραμικό δοχείο.

Τα οστά του άνδρα και της γυναίκας, που βρέθηκαν στο δοχείο.

Η πρώτη χρονολόγηση δείχνει ότι τόσο η γυναίκα, όσο και ο άντρας, πέθαναν περίπου κατά τα μέσα του 17ου αιώνα π.Χ.

Θαμμένα μαζί τους βρέθηκαν 29 πολύτιμα αντικείμενα, σχεδόν όλα εκ των οποίων ανήκαν στη γυναίκα, η οποία εκτιμάται πως ήταν 25 με 30 ετών όταν απεβίωσε.

Στα αντικείμενα αυτά συγκαταλέγονται βραχιόλια, δαχτυλίδια και ένα πολύτιμο διάδημα.

Συνολικά, στην τοποθεσία βρέθηκαν 230 γραμμάρια ασημιού, ποσότητα που εκείνη την εποχή θα ισοδυναμούσε με 938 μεροκάματα.

Ένα ζευγάρι σκουλαρίκια που βρέθηκε στον τάφο.

Ο εξέχων ρόλος που ενδεχομένως είχαν οι γυναίκες σε αυτή την κοινότητα φαίνεται και από άλλα ευρήματα της περιοχής.

Παρόμοια διαδήματα έχουν ήδη βρεθεί σε 4 ακόμη τάφους γυναικών, όπου αργότερα είχαν θαφτεί και άνδρες πολεμιστές, γεγονός που δείχνει ότι τα μέρη αυτά φυλάσσονταν για σημαντικά μέλη της κοινωνίας.

Οι τάφοι αυτοί βρέθηκαν κάτω από τμήμα του ανακτόρου που επίσης ήρθε στο φως με τις ανασκαφές.

Καθώς το ανάκτορο θα χρησιμοποιούταν για πολιτικούς σκοπούς, είναι πιθανόν η αίγλη των γυναικών που βρέθηκαν θαμμένες κάτω από αυτό να σχετιζόταν με την ανάμιξή τους στην πολιτική.

Οι άνδρες ήταν πιθανότητα οι πολεμιστές της κοινότητας, όπως υποδεικνύεται από τα ξίφη που βρέθηκαν στους δικούς τους τόπους ταφής.

Η κοινωνία αυτή, η οποία γνώρισε ακμή από το 22.000 π.Χ. και έπειτα,  ήταν οργανωμένη σε μεγάλο βαθμό και διοικούταν από μια πλούσια ελίτ, που αντλούσε μέρος του πλούτου της από τη φορολογία.

Στην Ευρώπη εκείνη την εποχή, αυτού του είδους η κοινωνική οργάνωση δεν ήταν κανόνας.

Για παράδειγμα, οι κοινότητες που έχουν βρεθεί σε άλλα μέρη της Ισπανίας απαρτίζονταν το πολύ από 50-100 άτομα έκαστη και ήταν αυτάρκεις.

Περίπου τον 16ο αιώνα π.Χ., ο συγκεκριμένος οικισμός (που ονομάστηκε «Ελ Αργκάρ») εγκαταλείφθηκε, πιθανότητα λόγω εξεγέρσεων και αναταραχών στο εσωτερικό του.

«Λίγο μετά τον θάνατο της γυναίκας που βρήκαμε, ο οικισμός κάηκε σχεδόν ολοσχερώς», λέει ο ερευνητής Ρομπέρτο Ρις.

«Μέχρι και την έλευση των Ελλήνων και των Φοινίκων στην ιβηρική χερσόνησο, δεν υπήρξε τίποτα παρόμοιο στην περιοχή, είτε από αρχιτεκτονική, είτε από πολιτική σκοπιά», εξήγησε.

ΠΗΓΗ: The Guardian 

Πηγή Εικόνων: Cambridge University Press

Ειδήσεις σήμερα

• Ακολούθησε το eleftherostypos.gr στο Google News και μάθε πρώτος όλες τις ειδήσεις
• Τρεις κινήσεις – ανάσα για τα ενοίκια – Όλα όσα πρέπει να γνωρίζουν οι ιδιοκτήτες ακινήτων
• ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ: Εξοδος για τους Ολλανδούς, είσοδος για Μαριάννα Λάτση
• Πέθανε ο ηθοποιός Θεόφιλος Βανδώρος

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr