Εκατομμύρια άνθρωποι συμπληρώνουν τα χαρτιά της παραίτησής τους, αναζητώντας μια καλύτερη θέση εργασίας που να τους προσφέρει όχι απαραίτητα καλύτερο μισθό, αλλά ποιότητα ζωής και ισορροπία μεταξύ εργασίας και προσωπικής ζωής.

Η τάση που μετατρέπεται σε νέα «κανονικότητα» ξεκίνησε στις Ηνωμένες Πολιτείες και πλέον παίρνει παγκόσμια διάσταση. Ο όρος «μεγάλη παραίτηση» δόθηκε από τον Αμερικανό ακαδημαϊκό Αντονι Κλοτς για να περιγράψει το κύμα των πανδημικών παραιτήσεων. Ενδεικτική είναι έρευνα της Microsoft, στην οποία συμμετείχαν 30.000 εργαζόμενοι από ολόκληρο τον κόσμο και έδειξε ότι το 41% σκέφτονταν να παραιτηθούν ή να αλλάξουν επαγγελματικό κλάδο μέσα στη χρονιά. Οι ειδικοί που παρακολουθούν το φαινόμενο σημειώνουν πως πρόκειται για «επανάσταση των εργαζομένων», φυσική απόρροια ενός μεγάλου γεγονότος που συντελείται, όπως η πανδημία κορονοϊού.

Mηνιαία έκθεση του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (World Economic Forum) τον Σεπτέμβριο σε 100.000 ανθρώπους από δέκα χώρες έδειξε ότι το 25% στις ΗΠΑ, στον Καναδά και στη Βραζιλία έχει παραιτηθεί ή σχεδιάζει να παραιτηθεί το επόμενο διάστημα. Το 20% στη Γερμανία, το 17% στη Γαλλία και το 14% στην Ισπανία προγραμματίζει αντίστοιχες κινήσεις στον εργασιακό τομέα, την ώρα που το 18% του εργατικού δυναμικού παγκοσμίως αναζητά «παθητικά» νέα εργασία.

Τον Σεπτέμβριο στις ΗΠΑ το 3% του εργατικού δυναμικού παραιτήθηκε (υψηλό 20ετίας), σύμφωνα με τα επίσημα στατιστικά στοιχεία. Από τον Μάιο έως τον Σεπτέμβριο συνολικά 20,2 εκατομμύρια εργαζόμενοι στη χώρα δήλωσαν παραίτηση, τη στιγμή που η χώρα καταγράφει 10 εκατομμύρια κενές θέσεις εργασίας. Ερευνα της βρετανικής εταιρίας στρατολογήσεων Randstad UK σε 6.000 εργαζόμενους έδειξε ότι το 69% αυτών πιστεύουν ότι θα αλλάξουν εργασία τους επόμενους μήνες και το 24% σχεδιάζει μια τέτοια αλλαγή σε τρεις με έξι μήνες. Μέχρι τώρα ο ετήσιος μέσος όρος των εργαζόμενων που αλλάζουν δουλειά κυμαινόταν στο 11%.

Το 40% των ερωτηθέντων σε έρευνα της Limeday επικαλείται κόπωση (burn-out), το 20% έλλειψη ευελιξίας και το 16% ότι οι εργοδότες δεν υποστηρίζουν την ευημερία τους. Οι εργαζόμενοι που παραιτήθηκαν ή το σκέφτονται θέλουν περισσότερη ευελιξία, να μπορούν να δουλεύουν απομακρυσμένα, να εργάζονται λιγότερες ώρες ή ημέρες μέσα στην εβδομάδα.

Ο οικονομικός αναλυτής της Bankrate Μαρκ Χάμρικ, μιλώντας στο CNBC,  σημειώνει πως η εκτεταμένη κρίση έδωσε τη δυνατότητα στους εργαζόμενους να επαναξιολογήσουν τη δουλειά και τη ζωή και να επαναπροσδιορίσουν τις επιθυμίες.

Μάλιστα, η ανάγκη των εργαζομένων να αποκτήσουν μεγαλύτερο έλεγχο στο επαγγελματικό πεδίο οδήγησε σε ίδρυση νεοφυών επιχειρήσεων (start-ups). Το 2020 1,4 εκατ. νεοφυείς επιχειρήσεις κατοχυρώθηκαν στις ΗΠΑ  και 1.600 ιδρύθηκαν στην Ινδία μόνο στον τομέα της τεχνολογίας.

Οι εταιρίες βιώνουν τις συνέπειες του ρεύματος. Τον Αύγουστο του 2021 έρευνα έδειξε ότι το 73% 380 εργοδοτών στη Βόρεια Αμερική δυσκολεύονταν να προσελκύσουν εργαζόμενους, τρεις φορές μεγαλύτερο ποσοστό από την προηγούμενη χρονιά. Υπολογίζεται πως το εκτιμώμενο κόστος για τον εργοδότη για να αντικαταστήσει εργαζόμενο που παραιτείται είναι 122% ο ετήσιος μισθός του απερχόμενου για τη στρατολόγηση και την εκπαίδευση.

Το ένα τέταρτο των εργοδοτών που συμμετείχαν σε έρευνα της βρετανικής συμβουλευτικής εταιρίας BDO (500 συνολικά) υποστηρίζει πως η έλλειψη προσωπικού επηρεάζει την ικανότητα να λειτουργήσει αποτελεσματικά. Οι μαζικές παραιτήσεις θα έχουν σημαντικό κόστος στον ιδιωτικό τομέα στη Βρετανία. Ερευνα που πραγματοποίησε το Oxford Economics έδειξε ότι όσοι προσλαμβάνονται χρειάζονται 28 εβδομάδες για να φτάσουν στην ανώτατη απόδοσή τους, διάστημα που μεταφράζεται σε κόστος 25.200 στερλινών ανά υπάλληλο. Ενδεικτικό είναι πως στις ΗΠΑ το κόστος των παραιτήσεων των εργαζομένων το 2016 για τις εταιρίες ήταν 536 δισεκατομμύρια δολάρια, σύμφωνα με το Work Institute.

Οι αριθμοί

* 55% των Αμερικανών σκοπεύει να αναζητήσει νέα δουλειά το 2022

* 56% των ερωτηθέντων στις ΗΠΑ δηλώνει πως η ευελιξία στο ωράριο εργασίας και η τηλεργασία είναι προτεραιότητα

* Το 1/3 των εταιριών στη Γερμανία καταγράφει ελλείψεις εξειδικευμένου προσωπικού

* 30 εκατομμύρια εργαζόμενοι δεν επέστρεψαν στη δουλειά τους μετά την πανδημία σε 38 χώρες του ΟΟΣΑ

Μαρτυρίες

«Αίσθηση ελευθερίας»

Αλεξ, 27 χρόνων, διαφημίστρια: «Ενιωσα ανακούφιση με την παραίτηση. Μου έδωσε μια απίστευση αίσθηση ελευθερίας ότι μπορώ να κάνω αυτό που θέλω». Η νεαρή διαφημίστρια στον χώρο της τεχνολογίας υποστηρίζει πως η πολιτική της εταιρίας έδινε ευελιξία πριν από την πανδημία, ωστόσο κατά τη διάρκεια της κρίσης ο όγκος της δουλειάς αυξήθηκε, κάνοντας τις συνθήκες εργασίας ασφυκτικές. Πλέον, η ίδια σκοπεύει να ξεκουραστεί για έξι μήνες μαζί με την οικογένειά της και μετά να ψάξει για δουλειά, πιθανότατα σε κάποια ΜΚΟ.

«Αφόρητη κόπωση»

Κέισι, 28 χρόνων, μάνατζερ σε ασφαλιστική: Η Κέισι βρέθηκε αντιμέτωπη με αφόρητη κόπωση λόγω της δουλειάς, λίγους μήνες αφότου άρχισε να απασχολείται σε εταιρία ασφαλειών ζωής στην Πενσιλβάνια. Εν μία νυκτί, τα πρότζεκτ που έπρεπε να βγάλει εις πέρας υπερδιπλασιάστηκαν και το σπίτι μετατράπηκε σε χώρο όπου δούλευε σχεδόν όλη μέρα. Πριν από μερικές εβδομάδες αποφάσισε να παραιτηθεί και νιώθει τυχερή που είχε κάποιες αποταμιεύσεις που θα της δώσουν χρόνο να ψάξει άλλη δουλειά.

«Όχι, δεν θα δουλέψω»

Λόρεν Ζάιγκλερ, 27 χρόνων, διευθυντής τηλεοπτικής παραγωγής: Η παραίτηση τον περασμένο Δεκέμβριο για την Λόρεν ήταν μονόδρομος για να μπορέσει να αποκτήσει και πάλι έλεγχο της ζωής της. «Ηθελαν να δουλεύω όλη την εορταστική περίοδο και τους είπα δεν υπάρχει καμία περίπτωση». Εκτοτε, η Λόρεν, που ζει στο Λος Αντζελες, ασχολείται με μικρές επιχειρήσεις που ξεκίνησε με τη συνεργάτη της Λιζ Σάντεθ.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr