Σχέδιο vs φούμαρα
ΑΛΛΟΣ έχει το όνομα κι άλλος τη χάρη. Αλλος εμπορεύεται φραστική κοινωνική προστασία κι άλλος χτίζει ένα κοινωνικό κράτος με εύρος και γερά θεμέλια. .
ΑΛΛΟΣ έχει το όνομα κι άλλος τη χάρη. Αλλος εμπορεύεται φραστική κοινωνική προστασία κι άλλος χτίζει ένα κοινωνικό κράτος με εύρος και γερά θεμέλια. .
Η πρόταση της εισαγγελέως του Αρείου Πάγου για την παραπομπή του Ν. Παππά στο Ειδικό Δικαστήριο, όπως λένε οι πληροφορίες, είναι πολύ «βαριά» και «ισχυρή». Αν το Δικαστικό Συμβούλιο, που παίρνει την τελική απόφαση, δεχθεί της πρόταση της κ. Αδηλίνη, τότε ο τέως υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ θα βρεθεί ενώπιον του Ειδικού Δικαστηρίου. Με συγκατηγορούμενο για ηθική αυτουργία τον Χρ. Καλογρίτσα. Πρόκειται -εφόσον συμβεί- για μια σημαντική εξέλιξη η οποία προκαλεί αλυσιδωτές αντιδράσεις και δημιουργεί νέα πολιτικά δεδομένα..
ΕΙΝΑΙ για γέλια και για κλάματα. Ταυτοχρόνως. Αν το όλο «θέμα» έμενε στο επίπεδο μια δημοσιογραφικής υπερβολής (ή «πατάτας» όπως το λέμε μεταξύ μας), θα ήταν μόνο για γέλια. Από τη στιγμή, όμως, που το πήρε «επάνω» του πολιτικά ο ΣΥΡΙΖΑ, έγινε κλαυσίγελος. .
ΕΝΤΑΞΕΙ, αρκούσε η ολιγόλογη και η δεόντως συγκρατημένη ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ, με την οποία συνέχαιρε τον Ε. Μακρόν για τη νίκη του. Αρκούσε για να καταλάβει κανείς ότι δεν συνεπήρε και κανένας ενθουσιασμός την Κουμουνδούρου με τη νίκη του Μακρόν και την ήττα της Λεπέν. Η «υποχρέωση» όμως «βγήκε». Ο ΣΥΡΙΖΑ, τύποις τουλάχιστον, στάθηκε στο ευρωπαϊκό ύψος του και, αν και χλιαρά, συντάχθηκε με το «ουφ!» που ακούστηκε σε όλη την Ευρώπη..
ΑΝΤΙ να πει «ευχαριστώ» ο ΣΥΡΙΖΑ, επειδή τα «Πετσοταϊσμένα» ΜΜΕ εστίασαν περισσότερο στα τραγελαφικά high lights του Συνεδρίου του, διαμαρτύρεται γιατί «αποσιωπήθηκε ο γόνιμος διάλογος», που αναπτύχθηκε. Αντί να κάνει και το σταυρό του γιατί απ’ αυτό το Συνέδριο έμειναν τα «γαλλικά» -που πέφτουν σε αρκετά Συνέδρια κομμάτων- στο μπούλινγκ της εσωκομματικής αντιπολίτευσης, στην άγαρμπη επέλαση των παλαιοπασόκων, οι οποίοι κατέλαβαν το κόμμα εξ εφόδου και στα γιουχαΐσματα, στιγμιότυπα που (με μια έννοια) έχουν και το χάζι τους, διαμαρτύρεται, γιατί «θάφτηκε» ο «πλούσιος διάλογος» και ο «πλούτος των ιδεών»..
ΔΥΟ ηττημένους κι έναν νικητή είχε το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Ηττημένοι ήταν ο ίδιος ο Α. Τσίπρας, αλλά και η ιστορική ηγεσία του κόμματος «Ομπρέλα». .
Η άνετη επικράτηση που αναμένεται να έχει απόψε το βράδυ ο Α. Τσίπρας στο συνέδριο του κόμματός του «δεν αλλάζει τη μεγάλη εικόνα»: Ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει ένα πολιτικά απολιθωμένο κόμμα, το οποίο αδυνατεί να ξεπεράσει το λαϊκίστικο και διχαστικό πολιτικό DNA του, παραμένοντας έτσι ουσιαστικά πολιτικά απομονωμένο. Οι καταστατικές αλλαγές που προτείνει ο Α. Τσίπρας αναμένεται να υπερψηφιστούν από τη μεγάλη πλειοψηφία των συνέδρων (μεταξύ 70% και 80%), αλλά ο σύνεδρος του κόμματος είδε τα εξής:.
ΤΟ κλειστό γήπεδο του Τάε Κβον Ντο, όπου από χθες γίνονται οι εργασίες του Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ είναι μια χαρά χώρος, ο οποίος ενδέχεται να αποδειχθεί ότι φέρει και συμβολισμούς που σχετίζονται με τις πολεμικές τέχνες. Δεν είναι αυτό λοιπόν το λάθος γήπεδο που φταίει. Το λάθος γήπεδο στο οποίο ο Α. Τσίπρας την Κυριακή θα καταγάγει, όπως δείχνουν όλα, άνετη νίκη είναι το γήπεδο του «μικρόκοσμου», στο οποίο διάλεξε να παίξει. Και το διάλεξε γιατί η προτεραιότητά του δεν είναι να νικήσει στις εκλογές, αλλά να συντρίψει τους εσωκομματικούς αντιπάλους του και να παραμείνει στην ηγεσία του κόμματός του, ακόμα κι αν ηττηθεί για 4η φορά στις επόμενες εκλογές..
ΤΟ να τηρούνται οι νόμοι για όλους και από όλους τους πολίτες είναι δεξιά ή αριστερή πολιτική; Το να πηγαίνουν όλα τα παιδιά στο σχολείο είναι δεξιά ή αριστερή πολιτική; Το να σταματάμε στο κόκκινο φανάρι και να περνάμε μόνο με το πράσινο, είναι δεξιά ή αριστερή πολιτική; Το να μην πηγαίνουμε αντίθετα στο μονόδρομο είναι δεξιά ή αριστερή πολιτική; Το ότι 10+10=20 είναι δεξιά ή αριστερή πολιτική; Προφανώς τίποτα απ’ αυτά -και πολύ περισσότερα άλλα- δεν είναι ούτε δεξιά ή αριστερή πολιτική. Είναι απλώς σωστά και ορθολογικά..
ΛΙΓΟ πολύ όλοι, άλλοι με εμφανή ανησυχία, άλλοι με συγκεκαλυμμένη χαιρεκακία, παρακολούθησαν τις γαλλικές εκλογές, οι οποίες κατάφεραν να γίνουν «the talk of the town». Οι λόγοι προφανείς. Το ενδεχόμενο να γίνει πρόεδρος της Γαλλίας η Λεπέν είναι από μόνο του τρομακτικό. Πιο τρομακτικό και από το Brexit. Και βέβαια το εμπεδωμένο «Ελλάς-Γαλλία συμμαχία». Το οποίο, όμως, στην τρέχουσα συγκυρία έχει και την ελληνογαλλική αμυντική συμφωνία, έχει και Rafale, έχει και Belharra και έχει μια κοινή πολιτική για την αντιμετώπιση της ενεργειακής κρίσης και του ανεξέλεγκτου πληθωρισμού..
Κάνε εγγραφή στο newsletter μας, για να μαθαίνεις πρώτος όλα τα νέα και εξελίξεις!