- Είδε το ΚΙΝΑΛ να κλείνει την πόρτα στο ούτως ή άλλως δειλό άνοιγμα του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος χωρίς ίχνος ουσιαστικής αυτοκριτικής και χωρίς υποψία συγγνώμης, ζήτησε απλώς να ξεπεράσουμε το παρελθόν που μας χώρισε και μας πίκρανε».
- Είδε τον Ν. Ανδρουλάκη να μην πηγαίνει ο ίδιος στο συνέδριο, αλλά να στέλνει τον εκπρόσωπο Τύπου του κόμματος Δ. Μάντζιο. Ούτε καν τον γραμματέα του ΚΙΝΑΛ Μ. Χριστοδουλάκη.
- Είδε έναν Α. Τσίπρα του 2015, να τάζει πάλι τα πάντα στους πάντες και να αυτοθαυμάζεται για τα επιτεύγματα της κυβέρνησής του, τα οποία όμως αποδοκιμάστηκαν παταγωδώς το 2019.
- Δεν είδε κανένα ρεαλιστικό και σοβαρό σχέδιο. Αντιθέτως είδε τις «5+1 δεσμεύσεις»-ύμνο στην αοριστία και τον λαϊκισμό που δεν είναι τίποτα άλλο παρά αντιγραφή του 2015, αλλά και μια σίγουρη συνταγή για το 4ο Μνημόνιο.
- Είδε τον Ζ. Ζάεφ να είναι το πιο «σημαντικό» -μετά τον Α. Τσίπρα- του Συνεδρίου που αποθεώθηκε και τη συμφωνία των Πρεσπών να βρίσκεται στη βιτρίνα του γηπέδου του Τάε Κβον Ντο.
- Είδε το συνέδριο να δονείται από τα χειροκροτήματα όταν ο Α. Τσίπρας αναφέρθηκε στις ευθύνες του ΝΑΤΟ για τον πόλεμο στην Ουκρανία, αλλά το χειροκρότημα να εκφυλίζεται σε μια χλιαρή εκδοχή του όταν καταδίκασε τη ρωσική εισβολή.
- Είδε να συμβολίζει τη «Νέα Αρχή» και την «Πολιτική Αλλαγή» ένας σκουριασμένος συνδικαλιστής από τα πολύ παλιά, ο Ν. Φωτόπουλος της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ.
- Δεν είδε κανένα νέο και αξιόλογο πρόσωπο να πλαισιώνει τη «Νέα Αρχή».
- Είδε έναν αρχηγό να κοπιάρει ατάκες άλλων («σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα», «στη σωστή πλευρά της Ιστορίας» κ.λπ.) και κυρίως τον Α. Παπανδρέου («μαζί θα σηκώσουμε ξανά τον ήλιο πάνω από την πατρίδα μας», «μαζί θα προχωρήσουμε», «οι πορφυρογέννητοι» κ.λπ.).
- Είδε τον Α. Τσίπρα να εμφανίζει τον εαυτό του με τον Δαυίδ που αντιτάχθηκε στον «Γολιάθ των δανειστών», ξεχνώντας τελείως το 3ο και επαχθέστερο αριστερό Μνημόνιο.
- Είδε τον «πρόεδρο του αύριο» να δηλώνει «εραστής της Δικαιοσύνης» κι από κάτω να είναι ο Π. Πολάκης και η Σία Αναγνωστοπούλου με τους «συριζοφρουρούς» της «δεύτερης φοράς».
- Είδε τους συντρόφους του να ψάχνονται μεταξύ Π. Πολάκη–Γ. Ραγκούση και Γ. Χουλιαράκη–Ν. Μπίστη ποιος είναι ποιος, όταν ο αρχηγός μίλησε για «ριζοσπαστικό ρεαλισμό».
- Είδε κι άκουσε άλλους συντρόφους του να μην μπορούν να ξεχωρίσουν από ψεκασμένους αντιεμβολιαστές ή από σταλινικούς υποστηρικτές του Πούτιν. Είδε άλλους συνέδρους να λένε με πάθος ότι «ο κόσμος θέλει μια Αριστερά συνεχιστή του ΕΑΜ και των αγανακτισμένων».
- Το μόνο που δεν είδε είναι έναν ΣΥΡΙΖΑ -με ή χωρίς Προοδευτική Συμμαχία- ικανό να τελειώσει με τη διαρκή «πανδημία του λαϊκισμού», με την απροσδιόριστου μεγέθους «ακρίβεια» του διχασμού και με τον πολιτικά επικίνδυνο εθισμό στην ημιμάθεια και τη φτηνή αντιπολίτευση.
- Είδε και κατάλαβε ότι ο Α. Τσίπρας και οι «προεδρικοί» μπορούν απόψε να πανηγυρίσουν τη συντριβή της όποιας «Ομπρέλας», αλλά θα παραμείνουν δέσμιοι του πολιτικού DNA τους το οποίο έχει ηττηθεί στη συνείδηση της μεγάλης πλειοψηφίας της κοινωνίας.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
23/12/2024
|
09:49
Ροή Ειδήσεων 
