ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ το ντέρμπι Μακρόν-Λεπέν, στο οποίο εισήλθε δικαιωματικά και ο αριστερός Μελανσόν, οι Ελληνες έμαθαν ότι και η Γαλλία… έχει ακρίβεια… έχει πληθωρισμό… και παρότι έχει πυρηνική ενέργεια… έχει ενεργειακό πρόβλημα. Εμαθε ότι τα κόμματα του Ζ. Σιράκ και του Φρ. Μιτεράν ουσιαστικά δεν υπάρχουν πια. Εμαθε επίσης ότι ο Ε. Μακρόν -αδιαμφισβήτητος ηγέτης της Ε.Ε. μετά την αποχώρηση της Μέρκελ- παρ’ ότι έχει να παρουσιάσει ένα από τα ισχυρότερα κοινωνικά κράτη στον κόσμο, κατηγορήθηκε ως ο «πρωθυπουργός των πλουσίων» και «ελιτίστας». Οτι πλήρωσε τα «κίτρινα γιλέκα» με αναδρομική ισχύ 5 ετών. Καθώς και ότι Λεπέν και Μελανσόν μιμούνται τον Τσίπρα τάζοντας αντίστοιχους «λαγούς με πετραχήλια», κερδίζοντας πόντους, αντί να χάσουν. Εμαθαν, τέλος, ότι αρκεί ένας πιο ακροδεξιός Ζαμούρ ώστε η Λεπέν να μεταμφιεστεί σε κάτι που φέρνει σε κεντρώα νοικοκυρά. Χρειάστηκε, βέβαια, να τυπώσει ξανά τα προεκλογικά φυλλάδιά της εξαφανίζοντας απ’ αυτά τις αγκαλιές με τον Πούτιν. Αλλά μια χαρά πήγε τελικά το πολιτικό λίφτινγκ της ακροδεξιάς, ρατσίστριας και αντι-ευρωπαίας. Ηταν αρκετή λίγη πούδρα και μια ποδιά νοικοκυράς. Αυτά, λοιπόν, συμβαίνουν και εις Παρισίους.

ΑΥΤΟ, όμως, που κυρίως έμαθαν οι Ελληνες είναι ότι η εύρωστη Γαλλία έχει πληθωρισμό, και μάλιστα μεγάλο. Κι αυτό, όπως αποδείχθηκε, ήταν και η αχίλλειος πτέρνα του Μακρόν. Εμείς εδώ το λέμε «ακρίβεια». Οι Γάλλοι το λένε «διαθέσιμο εισόδημα». Το ίδιο είναι. Τι μένει στην τσέπη μετά την επέλαση του πληθωρισμού, εξαιτίας της ενεργειακής κρίσης που προκάλεσε ένας πόλεμος. Σπάνια συναστρία, όπως θα έλεγε και η Λίτσα Πατέρα. Κι όμως συνέβη. Δηλαδή, δεν υπάρχει μόνο η «ακρίβεια Μητσοτάκη». Υπάρχει και η «ακρίβεια Μακρόν», η «ακρίβεια Σάντσεθ», η «ακρίβεια Κόστα», η «ακρίβεια Τζόνσον» κ.λπ. Εδώ όμως, στη χώρα που ανθεί η φαιδρά πορτοκαλέα, δοξάστηκε ο άνθρωπος που πρωτοβάρεσε τα νταούλια και ήθελε να «αλλάξει την Ευρώπη». Ο άνθρωπος που βρήκε μιμητές και στη Γαλλία. Ποιος τη χάρη του. Στη χώρα που γέννησε τον Διαφωτισμό υπήρξαν μιμητές του Τσίπρα! Του ανθρώπου που προσπαθεί μανιωδώς να πείσει τους πάντες ότι η ακρίβεια είναι «ακρίβεια Μητσοτάκη».

ΒΕΒΑΙΩΣ, για να τριχαστεί η Γαλλία με έναν Μακρόν και δύο λαϊκιστές, απαιτούνται εξαιρετικές συνθήκες. Τότε βρίσκουν εύφορο έδαφος ο λαϊκισμός, η «αντισυστημικότητα» και οι «αγανακτισμένοι». Αλλωστε και ο Χίτλερ, πριν γίνει ο μεγαλύτερος σφαγέας της ιστορίας, πάνω στον πληθωρισμό πάτησε. Και στην αγανάκτηση-απελπισία που προκάλεσε. Δεν είναι το ίδιο, αλλά υπάρχουν κοινά στοιχεία. Ως προς τη ροπή στο λαϊκισμό, ο οποίος παραμένει ο πραγματικά μεγάλος κίνδυνος για όλη την Ευρώπη.

ΥΠΑΡΧΕΙ, όμως, και κάτι που ξέχασε ο Α. Τσίπρας, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ εξέδιδε την ανακοίνωση για τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου των γαλλικών εκλογών. Στην οποία, αφού σημειώνεται ότι «το αποτέλεσμα των γαλλικών εκλογών δείχνει το μέγεθος του πολιτικού κινδύνου για τη δημοκρατία στην Ευρώπη που αποτελεί η Ακροδεξιά», τονίζεται περίπου πανηγυρικά: «Η ισχυρή παρουσία της Αριστεράς με το εξαιρετικά υψηλό ποσοστό Μελανσόν (…) είναι μια θετική είδηση». Αυτό που ξέχασε είναι ότι ο ίδιος ο Μελανσόν έχει πει για τον πρώην πρωθυπουργό ότι «ο Τσίπρας είναι από τις πιο ελεεινές φιγούρες της πολιτικής».

ΑΙΧΜΗ

ΓΙΑ ΠΟΣΟ ΗΛΙΘΙΟΥΣ ΜΑΣ ΕΧΕΙ Η ΖΑΧΑΡΟΒΑ;

Κι ενώ όπως φαίνεται η Ρωσία ετοιμάζεται για την τελική επίθεση, η κ. Ζαχάροβα, με το μάτι θολό, προσπαθεί να μας πείσει πως όλη αυτή η κτηνωδία που βλέπουμε δεν είναι παρά μια «προβοκάτσια» των Ουκρανών. Είναι γνωστό ότι το πρώτο θύμα κάθε πολέμου είναι η αλήθεια. Και στο πλαίσιο αυτό υπάρχει και ουκρανική προπαγάνδα. Αλλά κάπου όπα! Η κ. Ζαχάροβα μας λέει ότι, π.χ., τη Μαριούπολη, το Χάρκοβο και το Ιρπίν τα ισοπέδωσαν ολοκληρωτικά οι ίδιοι οι Ουκρανοί. Γκρέμισαν τα σπίτια τους, κατεδάφισαν τα νοσοκομεία τους, ισοπέδωσαν τα θέατρά τους, κατέστρεψαν τις υποδομές τους. Λες και σε αυτές τις πόλεις-φαντάσματα δεν θα μείνουν οι ίδιοι όταν τελειώσει ο πόλεμος, αλλά θα μείνει η κ. Ζαχάροβα… Μας λέει, επίσης, ότι οι Ουκρανοί βίασαν και σκότωσαν τα δικά τους παιδιά. Οτι αυτοί σκότωσαν χιλιάδες αμάχους συμπατριώτες τους. Οτι αυτοί βίασαν τις γυναίκες τους, σκότωσαν καταμεσής του δρόμου τους πατεράδες τους και τις μανάδες τους. Οτι οι Ουκρανοί εξαθλίωσαν την ίδια τους τη χώρα. Προβοκάτσιες προφανώς έχουν γίνει. Αλλά αυτός ο απάνθρωπος χαλασμός της ίδιας τους της χώρας, η εγκληματικά συμπεριφορά απέναντι σε ανθρώπους και τα φρικιαστικά εγκλήματα πολέμου που έχουν γίνει φέρουν φαρδιά-πλατιά την ιδιόχειρη υπογραφή του Πούτιν. Και η κ. Ζαχάροβα προσπαθεί -η ανόητη- να μας πείσει ότι τα έχουν κάνει οι Ουκρανοί. Για πόσο ηλίθιους μας περνάει; Τόσο όσο τότε που ειρωνευόταν όλο τον κόσμο ότι δεν πρόκειται να γίνει εισβολή στην Ουκρανία, λέγοντας «πείτε μου κι εμένα πότε θα γίνει ο πόλεμος να προγραμματίσω τις διακοπές μου».

Ο μεγάλος τζίφος του Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ – 1

Το πόσο άσχημα πήγε τελικά το «άνοιγμα» του ΣΥΡΙΖΑ και η εγγραφή νέων μελών εν όψει του Συνεδρίου αποδεικνύεται και από τους αριθμούς, αλλά και από μια νέα ξαφνική πρόταση του Α. Τσίπρα, η οποία αλλάζει και πάλι τα δεδομένα και τους «κανόνες του παιχνιδιού». Εντελώς ξαφνικά στην τελευταία συνεδρίαση του Π.Σ. ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κατέθεσε πρόταση ώστε να μπορούν να ψηφίσουν για την εκλογή πρόεδρου και των μελών της Κ.Ε. ακόμα και όσοι εγγραφούν έως τις 2 Μαΐου. Δηλαδή, και μετά το Συνέδριο του κόμματος! Με τον μοναδικό του τρόπο ο Α. Τσίπρας έκανε φύλλο-φτερό την… ειδοποιό διαφορά από τα «αστικά κόμματα» ότι δήθεν ψηφίζουν μόνο τα μέλη και όχι και οι φίλοι του κόμματος. Η πρόταση του Α. Τσίπρα προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων -όχι μόνο από την «Ομπρέλα»- κι έτσι «κλαδεύτηκε» λίγο. Το άνοιγμα του καταλόγου έως 2/5 θα ισχύσει μόνο για την εκλογή προέδρου και όχι για εκλογή των μελών της Κ.Ε.

Ο μεγάλος τζίφος του Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ – 2

Προφανώς ο Α. Τσίπρας κάνει μια τελευταία προσπάθεια να εμφανιστεί εκλεγμένος από ένα «ευρύτερο σώμα» βαφτίζοντας εν μια νυκτί τους «φίλους» μέλη του κόμματος. Και το κάνει αυτό γιατί ξέρει την αμείλικτη πραγματικότητα των αριθμών. Ξέρει ότι το iSYRIZA και η καμπάνια εγγραφής νέων μελών συγκέντρωσαν τον πενιχρό αριθμό 61.000 μέλη. Ξέρει, επίσης, ότι στις προσυνεδριακές κομματικές συνελεύσεις συμμετείχε μόνο 25-30% των μελών, ενώ στην κρίσιμη διαδικασία της εκλογής των συνέδρων συμμετείχε μετά βίας το 55-60% των μελών. Ξέροντας τη σκληρή πραγματικότητα, προσπαθεί τώρα να εμφανιστεί εκλεγόμενος από περισσότερους. Είναι που είναι οι 400.000 του Κ. Μητσοτάκη και οι 270.000 του Ν. Ανδρουλάκη είναι και η δημοσκοπική καχεξία, γιατί να μην αλλάξει ξανά τους κανόνες; Οπως τότε, το 2016, που έβαλε το προηγούμενο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, να ψηφίσει… ξανά γιατί δεν είχε ψηφίσει αυτό που ήθελε ο ίδιος…