«Θάφτηκε», δηλαδή, η απροκάλυπτη πρόσκληση του Ν. Μανιού σε «καραβανάδες και πολιτικούς» να ανατρέψουν την κυβέρνηση και τον «Ιμπραήμ» (Μητσοτάκη), ο οποίος «στις εκλογές του 2019 κατέκτησε την Ελλάδα» και να εναντιωθούν «σε αυτούς που μας έχουν σε αυτό το καθεστώς από το 1824»!

Το ενδιαφέρον είναι ότι και η κατά τεκμήριο σοβαρή Ο. Γεροβασίλη (γ.γ. της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ) μιλώντας χθες σε κανάλι, βρήκε την ομιλία-πρόσκληση για πραξικόπημα του Ν. Μανιού «εξαιρετική». Αποκρύφτηκε, όμως, η δημοκρατικά μεγαλειώδης «άποψη» του Ν. Μανιού. «Θάφτηκε» η ομιλία-διχαστικός παροξυσμός του Π. Πολάκη (η ομιλία που χειροκροτήθηκε περισσότερο από κάθε άλλη, μετά την ομιλία του Α. Τσίπρα), που εξηγούσε γιατί την «άλλη φορά θα είναι αλλιώς», σε παραλήρημα διχασμού και ρεβανσισμού.

«Πνίγηκε» η ομιλία του «συντρόφου» που διαμαρτυρήθηκε εντόνως γιατί διώκονται τα παιδιά που «πιάνονται με δύο γραμμάρια φούντα». Χάθηκε η ομιλία-μαργαριτάρι της τρανς ομιλήτριας, η οποία -εκτός του ότι εισήγαγε τον νεολογισμό «σεξεργάτριες»- σκύλευσε τη μνήμη της Φ. Γεννηματά και μίλησε για το «φασισμό του ΠΑΣΟΚ». «Παράπεσε» η ομιλία του Δ. Βίτσα (πρώην Αν. ΥΠΕΘΑ) ο οποίος χαιρετίζοντας ονομαστικά πρώην στελέχη των Ε.Δ. που παραβρέθηκαν στο Συνέδριο, ομολόγησε στυγνά ότι οι επιλογές στην ηγεσία των Ε.Δ. και της ΕΛΑΣ γίνονταν με κομματικά κριτήρια.

ΑΠΟΣΙΩΠΗΘΗΚΑΝ και πολλές άλλες επικές αναπολήσεις του ΕΑΜ κ.λπ., αλλά δεν αναδείχθηκαν και μερικές «άλλες στιγμές». Οπως π.χ. όταν ο Γ. Μαντάς μιλώντας για την ψηφιοποίηση του κόμματος είπε για ποια ψηφιοποίηση μιλάμε, όταν εδώ στο Συνέδριο δεν έχουμε μια πρίζα να βάλουμε τους υπολογιστές.

Ή, όταν η Αν. Καββαδία σε έξαλλη κατάσταση υπερασπιζόταν ιστορικά στελέχη του κόμματος, (Θ. Δρίτσας, Δ. Βίτσας, Ε. Τσακαλώτος) απέναντι στο συντροφικό μπούλινγκ που δέχθηκαν, μιλώντας για «αήθη επίθεση» και «τραμπουκισμούς που δεν έχουν θέση στο κόμμα μου». «Παρέπεσε» και η ομιλία της Πέρκα, η οποία ανέδειξε την υποκρισία και τις αντιφάσεις του ΣΥΡΙΖΑ, λέγοντας: «Δεν μπορούμε να είμαστε και με τα εμβόλια και με τους αντιεμβολιαστές -και με την πράσινη μετάβαση και με τους λιγνίτες- και με την απολιγνιτοποίηση και ενάντια στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας». Και, βέβαια, δεν αναδείχθηκαν επαρκώς οι απίστευτες κενολογίες, ειπωμένες με το πιο περισπούδαστο ύφος, που εκπροσωπούν όμως μια ξεχασμένη σχολή αμπελοφιλοσοφίας, η οποία συνεχίζει να ανθίζει στις αριστερές κρασοκατανύξεις. Εκεί που περισσεύουν τα φληναφήματα, τα κακοχωνεμένα τσιτάτα και η κακοποίηση της ελληνικής γλώσσας.

ΟΜΩΣ, η πραγματικά μεγάλη χάρη που έκαναν τα ΜΜΕ στον ΣΥΡΙΖΑ και στον Α. Τσίπρα προσωπικά, είναι ότι δεν ανέλυσαν, κάνοντας φύλλο και φτερό, τα περίφημα 5+1 σημεία που παρουσιάστηκαν ως δήθεν «πρόγραμμα». Δεν ανέδειξαν την προγραμματική και πολιτική ένδεια ενός κόμματος που έφυγε από το Συνέδριό του, νομίζοντας ότι έχει πρόγραμμα, ενώ έχει ένα χαρτί με φοιτητικές προχειρότητες και γενικότητες. Ενώ δεν ανεδείχθη επαρκώς, πως ο Α. Τσίπρας με τα «5+1 σημεία», με «ένα νόμο κι ένα άρθρο»: Θα σταματούσε τον πόλεμο, θα ανέβαζε τους μισθούς και τις συντάξεις, θα καταργούσε την ακρίβεια, θα έριχνε την τιμή του φυσικού αερίου, θα έθετε υπό διωγμό τα παγκόσμια καρτέλ και θα τιθάσευε τον πληθωρισμό μέχρι το Μπαγκλαντές.

ΠΟΡΤΑ ΕΞΟΔΟΥ

Το πώς συμπεριφέρεται κανείς στις μειοψηφίες, είναι θέμα πολιτισμού, ευαισθησίας, αλλά και βαθιάς δημοκρατικής αντίληψης. Είναι δομικό στοιχείο της ίδιας της Δημοκρατίας. Η οποία επιτάσσει τη λήψη αποφάσεων διά της πλειοψηφίας, αλλά απαιτεί το σεβασμό της μειοψηφίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ υποτίθεται ότι είναι το κόμμα που σέβεται και υπερασπίζεται τα δικαιώματα όλων των μειοψηφιών. Φυλετικών, μεταναστευτικών, θρησκευτικών, σεξουαλικών προτιμήσεων κ.λπ. Ολων. Ολων; Ολων εκτός της δική του μειοψηφίας. Το μπούλινγκ, οι τραμπουκισμοί, το υβρεολόγιο και οι προπηλακισμοί που δέχθηκε η εσωκομματική μειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ στο Συνέδριό του, δεν παραπέμπει επ’ ουδενί σε ένα κόμμα, που έχει στην κουλτούρα του το σεβασμό της μειοψηφίας. Γιατί, δεν μπορεί να σέβεσαι π.χ. τα δικαιώματα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας -και καλώς- αλλά να μη σέβεσαι το δικαίωμα του Τσακαλώτου και του Σκουρλέτη να έχουν διαφορετική άποψη. Δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν. Ή ο δικαιωματισμός και ο σεβασμός των μειονοτήτων και των μειοψηφιών είναι απλώς εκλογική πραμάτεια ή ο «νέος ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ.» δεν θέλει μειοψηφίες και ανοίγει την πόρτα της εξόδου για τον «ιδρυτικό ΣΥΡΙΖΑ».

Ερχεται πακέτο στήριξης-έκπληξη;

Πληθαίνουν οι πληροφορίες ότι εντός του Μαΐου ή έως τα μέσα Ιουνίου η κυβέρνηση ετοιμάζει ένα νέο πακέτο μέτρων στήριξης απέναντι στην ακρίβεια και την ενεργειακή κρίση, το οποίο, όπως λένε οι πληροφορίες, «θα κάνει την υπέρβαση». Ο σχεδιασμός του βρίσκεται σε τελικό στάδιο, τελεί όμως εν αναμονή δυο κρίσιμων δεδομένων:

1. Των τελικών συμπερασμάτων της EUROSTAT για την πορεία του προϋπολογισμού του 2021. Θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι η τελική έκθεση θα διαπιστώνει πως το ελληνικό έλλειμμα για το 2021 θα είναι κατά 1-1,5 δισ. μικρότερο του αναμενόμενου. Κάτι που σημαίνει τη δημιουργία πρόσθετου δημοσιονομικού χώρου.
2. Την τελική εισήγηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής προς στη Σύνοδο Κορυφής του Μαΐου για την ευρωπαϊκή αντιμετώπιση της ενεργειακής κρίσης. Από το περιεχόμενο της εισήγησης θα φανεί, αν οι ευρωπαϊκές αποφάσεις θα είναι επαρκείς ή αν η ελληνική κυβέρνηση θα προχωρήσει μόνη της, σε δραστικές παρεμβάσεις και στην τιμή της ενέργειας, αλλά και στην εισοδηματική ενίσχυση νοικοκυριών και επιχειρήσεων.

Σε κάθε περίπτωση, το Μέγαρο Μαξίμου φέρεται αποφασισμένο να προχωρήσει -είτε με ευρωπαϊκή συμμετοχή είτε μόνο του- σε γενναία μέτρα, τα οποία υπερβαίνουν τις έως τώρα προσδοκίες.

«Βράχος» στέκεται το «Γ. Γεννηματάς»

Πολλά και από πολλούς ακούγονται για τα δημόσια νοσοκομεία και την κατάστασή τους. Ωστόσο, η εμπειρία είναι η πιο αψευδής μαρτυρία. Και μια τέτοια εμπειρία είχε πρόσφατα στενός μου φίλος, του οποίου την κρίση εμπιστεύομαι απόλυτα. Χρειάστηκε να νοσηλευτεί στο Νοσοκομείο Γ. Γεννηματάς η μητέρα του, με πολύ σοβαρό πρόβλημα. Πρόκειται για χαρακτηριστικό παράδειγμα «πολύ δύσκολου περιστατικού», γι’ αυτό χρειάστηκε να συνεργαστούν δύο κλινικές (η Γ’ Χειρουργική και η Καρδιολογική) και η ΜΕΘ. Η γυναίκα πλέον βρίσκεται υγιής στο σπίτι της χάρις στην επιστημονικά άψογη και ανθρώπινη συμπεριφορά των γιατρών κ. Ζωγράφου, Αβραμίδη και Σκαμπά, όπως και του νοσηλευτικού προσωπικού.

Το ΕΣΥ και τα ελληνικά νοσοκομεία έχουν τα προβλήματά τους και το κράτος οφείλει να συνεχίσει την ενίσχυσή τους προκειμένου να λυθούν. Αυτό, όμως, που «περισσεύει» στα νοσοκομεία είναι η επιστημοσύνη και η ανθρωπιά της πλειονότητας των γιατρών.