ΟΠΩΣ σωστό και ορθολογικό, άρα και προοδευτικό, είναι οτιδήποτε κάνει τη ζωή του πολίτη πιο εύκολη, πιο οργανωμένη και πιο ασφαλή. Η ψηφιοποίηση του κράτους, που είναι μια από τις μεγαλύτερες τομές του νεότερου ελληνικού κράτους, μπορεί να έγινε και να γίνεται από μια κεντροδεξιά κυβέρνηση, αλλά δεν είναι ούτε δεξιά, ούτε αριστερή πολιτική. Οπως και τα ΚΕΠ που δημιούργησε ο Στ. Μπένος επί ΠΑΣΟΚ -και ήταν μια σπουδαία μεταρρύθμιση- δεν ήταν ούτε δεξιά, ούτε αριστερή πολιτική. Ηταν απλώς ορθολογική πολιτική με σεβασμό στον πολίτη και με αποτέλεσμα τη σημαντική διευκόλυνση της ζωής του και της καθημερινότητάς του.

ΔΟΞΑ τω θεώ υπάρχουν πάρα πολλά ζητήματα στα οποία υπάρχει και δεξιά και αριστερή και σοσιαλδημοκρατική πολιτική. Μόνο που η πολυπλοκότητα που έχει αποκτήσει η ζωή, λόγω της τεχνολογικής επανάστασης και της παραπαίουσας παγκοσμιοποίησης, δημιουργεί την ανάγκη νέων διαχωριστικών γραμμών. Οι οποίες χωρίς να καταργούν τις κλασικές πολιτικές διαχωριστικές γραμμές, τις υπερβαίνουν. Βγάζουν από το πρώτο πλάνο τις ιδεολογικές αντιπαραθέσεις. Και βάζουν στη θέση τους τις αντιπαραθέσεις για το σωστό και το λάθος, για το χρήσιμο και το επιβλαβές, για το αποτελεσματικό και το αναποτελεσματικό, για το λογικό και το παράλογο, για το ορθολογικό και το ανορθολογικό. Και καλά κάνουν γιατί αυτό που μετράει και μένει τελικά στην εποχή μας δεν είναι τι είχε πει ο Μαρξ στην «18^η Μπριμέρ» του Λουδοβίκου Βοναπάρτη ή ο Καρλ Πόπερ στην «Ανοιχτή Κοινωνία» ή ο Χίτλερ στο «Ο Αγών μου», αλλά το τι κάνει τη ζωή των πολιτών καλύτερη και ευκολότερη. Κι εκεί παίζουν κρίσιμο ρόλο ο ορθολογισμός, η επιστήμη, η γνώση και η ικανότητα.

ΑΥΤΕΣ οι νέες διαχωριστικές γραμμές φάνηκαν πεντακάθαρα και στις πρόσφατες γαλλικές εκλογές. Φαίνονται ήδη σχεδόν σε όλη την Ευρώπη και γίνονται ευδιάκριτες και στην Ελλάδα. Κι όπως επισήμανε σωστά ο Κ. Μητσοτάκης στο προσυνέδριο της Ν.Δ., στο Χαλάνδρι, αυτό θα είναι το πολιτικό πλαίσιο και τα πολιτικά διλήμματα των επόμενων εκλογών του 2023. Ο πρωθυπουργός αφήνοντας στην άκρη τις ιδεολογικές φαντασιώσεις του ΣΥΡΙΖΑ και την εμμονική ρεβανσιστική προσκόλλησή του στο παρελθόν της ήττας, δείχνει το σήμερα και το αύριο της χώρας και των πραγματικών διλημμάτων τους. Η εξαιρετικά δύσκολη συγκυρία που ζει η χώρα μαζί με όλη την Ευρώπη, λόγω του πολέμου, της ενεργειακής κρίσης, του πληθωρισμού και της ακρίβειας, παράγει δυσαρέσκεια και θυμό. Που απαιτούν άμεσες παρεμβάσεις. Ομως σε μερικούς μήνες όλα αυτά θα υποχωρήσουν, παραχωρώντας τη θέση τους στο ποιος και πώς μπορεί να βελτιώσει την καθημερινότητα των πολιτών και το βιοτικό επίπεδό τους.

ΤΟΤΕ, που περίπου θα συμπίπτει με την τελική ευθεία για τις εκλογές, αναγκαστικά θα έρθουν στο προσκήνιο τα πραγματικά διλήμματα της εποχής. Τότε θα μετρηθούν και θα ζυγιστούν ηγέτες και πολιτικές. Τότε ο πολίτης θα κάνει και απολογισμό, αλλά και συγκρίσεις. Και τότε είναι που θα κριθεί οριστικά, η ήδη διαπιστωμένη ανεπάρκεια του Α. Τσίπρα -εδώ και δυόμισι χρόνια αδυνατεί να συνέλθει και να προσεγγίσει τα ποσοστά που πήρε το 2019- να σταθεί σε μια απαιτητική συζήτηση, η οποία θέλει γνώση, ορθολογισμό, ιδέες και ικανότητα. Γιατί οτιδήποτε έχει να κάνει με ορθολογισμό, γνώση και ικανότητα είναι εξ ορισμού αντίπαλος του ΣΥΡΙΖΑ.

ΑΙΧΜΗ

Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΙΤΗ

Αν σκεφτεί κανείς πόσο έχει υποφέρει ο Ελληνας πολίτης εδώ και δεκαετίες από το κράτος και τη γραφειοκρατία του, το λιγότερο που θα νιώσει, είναι τρέλα. Η έκδοση της σύνταξης είναι ίσως μια από τις πιο χαρακτηριστικές «ιστορίες τρέλας» που ζει ο Ελληνας. Το κράτος βασανίζει τον πολίτη για να κάνει το αυτονόητο. Τον ταλαιπωρεί και τον «δένει» από εκατό μεριές, προκειμένου να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας. Με αποτέλεσμα, πάντα ο πολίτης εκτός από την ταλαιπωρία, να διατρέχει όλους τους κινδύνους, με το κράτος να είναι αυτό που δεν φταίει ποτέ. Υπ’ αυτήν την έννοια, η τροπολογία του Κ. Χατζηδάκη, με την οποία απλοποιείται η έκδοση των συντάξεων, μοιάζει με μια άλλη «τρέλα»: Ολο το εγχείρημα στηρίζεται σε μια παραδοχή που κάνει το κράτος ότι εμπιστεύεται τον πολίτη και τη γνησιότητα των εγγυήσεων που δίνει υποβάλλοντας τα χαρτιά του. Και ο έλεγχος θα γίνει μετά! Ασφαλώς και προβλέπει ποινικές ρήτρες και έντοκη επιστροφή των αχρεωστήτως καταβληθέντων, σε περίπτωση ψευδών στοιχείων. Ωστόσο, για τα ελληνικά δεδομένα αποτελεί και μικρή επανάσταση το κράτος να εμπιστεύεται τον πολίτη και να τον ελέγχει μετά. Μόνο έτσι μπορούν π.χ. να εκδίδονται οι συντάξεις σε μόλις 3 μήνες μετά την κατάθεση των δικαιολογητικών. Και σε άλλους 3 μήνες να εκδίδονται και οι επικουρικές, ενώ το εφάπαξ να καταβάλλεται το αργότερο σε 6 μήνες. Η εμπιστοσύνη του κράτους στον πολίτη ξεπερνά πολλά από τα τεχνητά εμπόδια της γραφειοκρατίας και της δημοσιοϋπαλληλικής νοοτροπίας. Είναι μια πραγματική τομή. Αρκεί και ο πολίτης να τιμήσει αυτήν την εμπιστοσύνη. Και να μη «δικαιώσει με τη συμπεριφορά» του το άτεγκτο και βραδυκίνητο κράτος. Αν αρχίσει η φάμπρικα με τις ρεμούλες και τα ψευδή στοιχεία, στα οποία διαπρέπει το δαιμόνιο του «ελληναρά», τότε η οπισθοδρόμηση θα είναι τεράστια και πάντα σε βάρος του πολίτη.

Ρεκόρ 41 ετών για τον πληθωρισμό στις ΗΠΑ

Από το 1981 είχαν οι ΗΠΑ να δουν πληθωρισμό 8,5%. Εκεί σκαρφάλωσε ο πληθωρισμός, από τον Φεβρουάριο (7,9%), τον Μάρτιο. Πρόκειται για τεράστιο πληθωρισμό, ο οποίος, όπως εκτιμούν οικονομικοί αναλυτές, δεν αποκλείεται να οδηγήσει τη FED σε αύξηση των επιτοκίων. Αντίστοιχα θηριώδη ποσοστά πληθωρισμού καταγράφονται και σε όλη την Ευρώπη. Ολοι οι σοβαροί πολιτικοί παράγοντες αναζητούν εναγωνίως λύσεις απέναντι στο τέρας του πληθωρισμού που σκιάζει όλο τον κόσμο. Μόνο στην Ελλάδα ο ΣΥΡΙΖΑ μιλά για «ακρίβεια Μητσοτάκη». Με το ποσοστό της ανευθυνότητάς του να ξεπερνά κατά πολύ τον εγχώριο και παγκόσμιο πληθωρισμό.

«Κόπηκε» ο δημοσκόπος του ΣΥΡΙΖΑ

Δεν κατάφερε να εκλεγεί σύνεδρος ο επί χρόνια δημοσκόπος και βασικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ Κώστας Πουλάκης. Ενα κατά τεκμήριο σοβαρό και συγκροτημένο στέλεχος του κόμματος, έπεσε θύμα της εσωκομματικής αγριότητας που επικρατεί στον ΣΥΡΙΖΑ ενόψει του Συνεδρίου του. Ο Κ. Πουλάκης είχε εκφράσει τις ενστάσεις του για την πολιτική τακτική και τα «ταχυδακτυλουργικά» του Α. Τσίπρα το προηγούμενο διάστημα, αλλά τον τελευταίο καιρό φαινόταν να έχουν αποκατασταθεί οι σχέσεις του με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, γι’ αυτό και έπαιρνε μέρος σε κρίσιμες συσκέψεις στην Κουμουνδούρου. Φαίνεται, όμως, ότι αυτό δεν ήταν αρκετό για τον «γενιτσαρισμό» των «προεδρικών», με αποτέλεσμα ένα ευπρεπές και σοβαρό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ να αποκλειστεί από το Συνέδριο…