Μέσα σε αυτές τις συνεχώς εναλλασσόμενες συνθήκες, η κοινωνία μοιάζει να περπατάει στα τυφλά, πνιγμένη από πυκνό καπνό και αναθυμιάσεις. Η Δικαιοσύνη, που είναι η μόνη καταφυγή κάθε πολιτικά νηφάλιου πολίτη, βάλλεται μετωπικά από στρατούς «ατάκτων». Αντιδρά -δικαίως-, αλλά από μια τέτοια σύγκρουση κανένας δεν μπορεί να βγει αλώβητος και ατσαλάκωτος. Οι ετερόκλητοι πολιτικοί «κατσαπλιάδες» ούτως ή άλλως δεν έχουν να χάσουν ή να αλλάξουν κάτι. Η Δικαιοσύνη όμως έχει να χάσει και μαζί της όλο το θεσμικό τμήμα της κοινωνίας, που απεχθάνεται τα «λαϊκά δικαστήρια» και την αυτοδικία ως μέσον επίλυσης των διαφορών.

Την κατάσταση την μπερδεύει ακόμα περισσότερο και κάτι άλλο. Οι «στρατευμένες μειοψηφίες» -και δεν συμπεριλαμβάνω σε αυτές τους συγγενείς των θυμάτων- φωνάζουν. Φωνάζουν υπερβολικά και αποπροσανατολιστικά. Οι περισσότεροι πολίτες που σκέπτονται και δεν παρασύρονται από συνήθως καταστροφικά συναισθήματα δεν μιλούν ή έστω δεν κραυγάζουν. Αρκετοί απ’ αυτούς θα πάνε την Παρασκευή στις συγκεντρώσεις. Αλλά δεν θα πάνε για τον ίδιο λόγο που θα πάνε οι αλυχτούντες. Δεν θα πάνε για τη «συγκάλυψη», ούτε για να ρίξουν την κυβέρνηση ούτε για να καταδικάσουν τον «δολοφόνο» Μητσοτάκη. Θα πάνε λόγω σεβασμού στη μνήμη των θυμάτων και με απαίτηση να διορθωθούν οι ανεπάρκειες του πελατειακού και ανίκανου κράτους που ζει και βασιλεύει εδώ και δεκαετίες.

Αυτή η φαινομενική αντίφαση αποτυπώνεται και στις μετρήσεις. Σύμφωνα με αυτές, περίπου το 80% εμφανίζεται να πιστεύει ότι υπάρχει συγκάλυψη και ταυτοχρόνως το 70% πιστεύει ότι υπάρχει εργαλειοποίηση της τραγωδίας. Κανονικά αυτά τα νούμερα δεν στέκουν μαζί. Τι στέκει όμως; Στέκει ότι, πέραν των φανατικών που έχουν «στάση αρχής» και δεν ακούν τίποτα από την άλλη πλευρά, υπάρχει η ενδιάμεση «κρίσιμη μάζα», που μάλλον είναι και η πλειοψηφία, η οποία από τα χρώματα δεν βλέπει μόνο το άσπρο και το μαύρο. Ζητά απαντήσεις. Ζητά την αλήθεια. Ζητά την απόδοση των ευθυνών που τεκμηριώνονται. Και δεν γουστάρει τον φανατισμό του κάθε αποτυχημένου, να αποκτήσει ρόλο με τις πολιτικές προτάσεις του ρόλο στις εξελίξεις.

Μεθαύριο λογικά θα πάνε πολλοί. Αλλά κανένας δεν θα μπορέσει να τους οικειοποιηθεί, για να ενισχύσει την πολιτική επιδίωξή του να πέσει η κυβέρνηση. Ακόμα και οι περισσότεροι, απ’ αυτούς που το λένε, ξέρουν ότι οι κυβερνήσεις δεν πέφτουν στον δρόμο. Πέφτουν μόνο από τη λαϊκή ετυμηγορία. Αλλά το λένε, γιατί το μόνο που θέλουν είναι να πωρώσουν τους πωρωμένους κι άντε να προσελκύσουν και κάποιους που λειτουργούν μόνο με το θυμικό.

Αργότερα ή γρηγορότερα, η αλήθεια θα λάμψει, γιατί στο τέλος πάντα λάμπει. Οι ποινικές και οι πολιτικές ευθύνες θα διαχωριστούν, γιατί είναι εντελώς διαφορετικά πράγματα. Μέχρι τότε το παιχνίδι θα γίνεται με τη «συγκάλυψη». Ομως, τι είδους συγκάλυψη μπορεί να υπάρχει, όταν ήδη υπάρχουν περισσότεροι από 40 κατηγορούμενοι για κακουργήματα; Υπάρχει το είδος της, που δεν θέλει να δικαστούν ο εγκληματίας σταθμάρχης, οι κοπανατζήδες συνάδελφοί του που τον άφησαν στη ζαλάδα του και πήγαν για μπίρες, οι υπεύθυνοι του ΟΣΕ και της Hellenic Train, οι ριψάσπιδες υπηρεσιακοί παράγοντες, οι κρυπτόμενοι υπεύθυνοι των Ανεξάρτητων Αρχών και οι αποδεδειγμένα εμπλεκόμενοι στην τραγωδία.

Οποιαδήποτε προσπάθεια ενοχοποίησης των συγγενών, ακόμα και για εμφανή φάουλ που έχουν γίνει, είναι μεγάλο λάθος. Οπως λάθος είναι και να αφεθούν απερίσπαστοι οι υποκινητές της βίας.

Ας ακουστούν λοιπόν την Παρασκευή και οι δύο φωνές που θα υπάρξουν στις συγκεντρώσεις. Γιατί και οι δύο θα υπάρξουν, αλλά μόνο η μία θα δικαιωθεί στο τέλος. Και θα δικαιωθεί από τη Δικαιοσύνη. Ενώ οι πολιτικοί τυχοδιώκτες θα μείνουν με μια ακόμα ιστορική ήττα να τους τρώει τα μέσα τους.

ΑΙΧΜΗ

«ΑΛΛΟΥ ΕΧΩ ΕΓΩ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΚΙ ΑΛΛΟΥ ΜΕ ΤΡΙΒΕΙΣ, ΗΓΟΥΜΕΝΕ»…

Την ώρα που ο «τυφώνας Τραμπ» σαρώνει τα πάντα, μαζί με την Ε.Ε. και την Ουκρανία, συμμαχώντας με την «καταιγίδα Πούτιν», κάποιοι στην ημεδαπή δεν κρύβουν το μένος τους κατά της χώρας, έστω κι αν αυτοπροσδιορίζονται σαν «πατριώτες». Εφτασαν στο σημείο να αναγκάσουν τον ίδιο τον Τραμπ να διαψεύσει ένα ανυπόστατο και άθλιο δημοσίευμα που θα ζήλευαν οι μυστικές υπηρεσίες της Ρωσίας και της Τουρκίας. Εγραψαν ότι ο Τραμπ καταργεί την βάση στην Αλεξανδρούπολη!

Το γεγονός ότι η Αλεξανδρούπολη δεν είναι αμερικανική βάση, αλλά ελληνική στρατιωτική εγκατάσταση που χρησιμοποιείται και από τις Ε.Δ. των ΗΠΑ είναι μια ασήμαντη ανακρίβεια μπροστά στο διπλό μένος τους: 1. Να εμφανίσουν τον πρωθυπουργό, άρα και τη χώρα, αποδυναμωμένο, περιθωριοποιημένο και επικίνδυνο. 2. Να υπηρετήσουν με fake news τις επιθυμίες του Β. Πούτιν και του Τ. Ερντογάν. Ο Ρώσος πρόεδρος δεν έχει κρύψει ότι δεν θέλει την αναβαθμισμένη Αλεξανδρούπολη να φιλοξενεί αμερικανικά στρατεύματα. Οπως και ο Τ. Ερντογάν ποτέ δεν έκρυψε ότι του έχει κάτσει στο λαιμό η «αμερικανική βάση» στην Αλεξανδρούπολη.

Εισέπραξαν τον κόλαφο της διάψευσης από τον ίδιο τον πρόεδρο των ΗΠΑ. Και υποθέτω και τη δυσαρέσκεια της Μόσχας και της Αγκυρας. Που θα ήθελαν πιο έξυπνους και αποτελεσματικούς υποστηρικτές. Και όχι κεκραγμένους «βασιλικότερους του βασιλέως», οι οποίοι, ανεμίζοντας τη σημαία του πατριωτισμού, στην τελική τούς κάνουν και ζημιά…

Δημοσκοπικά ραπίσματα

Η μέτρηση της INTERVIEW -4η ή 5η μετά τις 27 Ιανουαρίου- «βγάζει ειδήσεις». Είδηση ασφαλώς δεν είναι ότι η Ν.Δ. πέφτει σχεδόν 2 μονάδες, σε σχέση με την προηγούμενη μέτρηση της ίδια εταιρίας. Είναι «είδηση», όμως, ότι μέσα σε αυτές τις συνθήκες προηγείται του ΠΑΣΟΚ, που είναι δεύτερο με 12 μονάδες διαφορά, έχοντας όμως σημαντική πτώση 3%. «Είδηση» είναι, επίσης, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ υπό την πεφωτισμένη ηγεσία του Σ. Φάμελλου βρίσκεται στην 6η θέση με 5,5%, βλέποντας με τα κιάλια το κομματίδιο της Ζ. Κωνσταντοπούλου, που πιάνει το 8,2% και βρίσκεται στην 5η θέση. Δεν είναι «είδηση» ότι ο Κ. Βελόπουλος στις μέρες των «ψεκασμένων συνωμοσιών» είναι τρίτος με 8,7% (ισόψηφος με το ΚΚΕ), καθώς είναι εκ των πρωταγωνιστών της κραιπάλης ψευδών που έχει διακινηθεί. Μέσα απ’ αυτό το πρίσμα δεν είναι «είδηση» ότι ο Κ. Μητσοτάκης στην ικανότητα για πρωθυπουργός προηγείται με 34,1%, έχοντας σαν βασικό αντίπαλο τον «Κανέναν» (26,1%). Οι υπόλοιποι είναι απλώς για κλάματα: Ανδρουλάκης (9,9%), Ζ. Κωνσταντοπούλου (7,7%), Σ. Φάμελος (6%). Πώς να ζητήσουν εκλογές με αυτά τα δεδομένα;

ΑΠΟΡΙΕΣ-1

Αληθεύει ότι στην αυριανή συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου ο Κ. Μητσοτάκης θα δώσει «γραμμή» καταλλαγής εν όψει της 28/2;

ΑΠΟΡΙΕΣ-2

Αξίζει τόση λησμονιά στη δίκη για το Μάτι, όπου ακούγονται απίθανα πράγματα;

ΑΠΟΡΙΕΣ-3

Πώς θα είναι άραγε χωρίς κουκούλες η «Αικατερίνη Κελέση» και «Μάξιμος Σαράφης» στη δίκη τους που αρχίζει στις 7 Μαρτίου; Ομιλητικοί ή βουβοί;