«Διαπιστώθηκαν πολύ μεγάλες καθυστερήσεις κατά την εκτέλεση των δημοσίων έργων. Χορηγήθηκαν παρατάσεις στα 2/3 του συνόλου των έργων, ενώ η εκτέλεσή τους διήρκεσε κατά μέσο όρο 2,5 φορές περισσότερο από όσο είχε αρχικά εκτιμηθεί. Ελάχιστοι φορείς δεν εμφάνισαν τη συστημική αυτή παθογένεια, συνεπεία των πρακτικών που εφάρμοσαν», σημειώνουν τα μέλη του Ελεγκτικού Συνεδρίου. Το εντυπωσιακό μάλιστα είναι ότι υπήρξαν περιπτώσεις που οι παρατάσεις που δόθηκαν ήταν μεγαλύτερες από τις αρχικές συμβατικές προθεσμίες εκτέλεσης του έργου! Ετερη παρατήρηση ότι «τα όργανα των δημοσίων φορέων διστάζουν να εντοπίσουν ευθύνες των αναδόχων για την εμφάνιση καθυστερήσεων κατά την εκτέλεση των έργων».
Χαμένοι στο πρωτόκολλο
Τα παραδείγματα που περιλαμβάνονται στην έκθεση είναι έως και εξοργιστικά. Υπήρξαν έργα περιφέρειας που είχαν προθεσμία ολοκλήρωσης 4 και 3 μηνών αντίστοιχα. Τελικά εκτελέστηκαν εντός 47 και 21 μηνών και αφού είχαν χορηγηθεί 16 και 7 παρατάσεις αντίστοιχα! Σε άλλο έργο, διαβάζουμε στην ίδια έκθεση, ζητήθηκε από τον ανάδοχο να υποβάλει επικαιροποιημένα χρονοδιαγράμματα μόνο μετά τη χορήγηση της δέκατης παράτασης, όχι όμως για τις εννέα παρατάσεις που είχαν προηγηθεί. Τα αίτια όλης αυτής της συστημικής παθογένειας; Πολλά. Από την πολυνομία και τις δαιδαλώδεις γραφειοκρατικές διαδικασίες μέχρι την υποστελέχωση των φορέων και τις ατελείωτες ενστάσεις των αναδόχων…