Το γεγονός ότι ο Μερτς απέτυχε να εξασφαλίσει την πλειοψηφία στον πρώτο γύρο της ψηφοφορίας, λόγω εσωκομματικών διαφορών και ανταρσιών, φανερώνει ανησυχητικό ρήγμα στον πολιτικό ιστό της Γερμανίας. Και όταν η μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης παρουσιάζει τέτοιου είδους ρωγμές, οι επιπτώσεις δεν μπορούν παρά να αγγίζουν όλη την ήπειρο. Η έλλειψη εμπιστοσύνης εντός του κυβερνητικού συνασπισμού είναι ιδιαιτέρως σοβαρή. Οι εσωτερικές έριδες, όπως φάνηκαν σε παγκόσμια ζωντανή σύνδεση, έστω και για λίγες ώρες, θα εντείνουν την αβεβαιότητα. Με τις σημαντικότερες συνέπειες να εστιάζονται στο κατά πόσον μπορεί να διατηρηθεί ενιαία στάση σε κρίσιμα ευρωπαϊκά ζητήματα – από την ενέργεια και την άμυνα μέχρι τη μετανάστευση και τη διεύρυνση της Ενωσης.

Η εξίσωση γίνεται ακόμα πιο δύσκολη αν αναλογιστεί κανείς ότι ο Μερτς αναλαμβάνει εξουσία με ένα κόμμα βαθιά διχασμένο, ενώ παράλληλα πρέπει να συνεργαστεί με το SPD, το οποίο επίσης αντιμετωπίζει εσωτερική δυσαρέσκεια. Αν η νέα κυβέρνηση δεν κατορθώσει να σταθεροποιηθεί γρήγορα, υπάρχει ο κίνδυνος η Γερμανία να απουσιάζει από κρίσιμες ευρωπαϊκές πρωτοβουλίες – ή, ακόμα χειρότερα, να τις καθυστερεί.

Η Γερμανία, είτε θέλουμε είτε όχι, θα παίξει σημαίνοντα ρόλο ακόμα και στο τιμόνι της Ευρώπης. Ανεξάρτητα από τις πιθανές συνέπειες που μπορεί να έχει για την εσωτερική πολιτική της σκηνή η απόφαση της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Προστασίας του Συντάγματος της Γερμανίας να αναβαθμίσει το ακροδεξιό κόμμα Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) σε επιβεβαιωμένη εξτρεμιστική οργάνωση και μάλιστα σε ομοσπονδιακό επίπεδο, ο ρόλος της στην άνοδο της Ακροδεξιάς στην Ευρώπη θα είναι επίσης σημαντικός. Η σχέση του AfD με την Ακροδεξιά του Πούτιν είναι δεδομένη και αυτή το έχει οδηγήσει στο χείλος της παρανομίας.

Αλλά το γεγονός ότι ο νέος καγκελάριος ξεκίνησε ήδη στραπατσαρισμένος και κουβαλώντας ένα βαρύ φορτίο ανασφάλειας δεν είναι καλό για την Ευρώπη. Αν, πάντως, υπάρχει κάτι θετικό σε όλη αυτήν την περιπέτεια που μπορεί να παραδειγματίσει και εμάς που επιδεικνύουμε έμφυτη τάση προς την αναμπουμπούλα, τα μικρά κόμματα ήταν αυτά που όχι μόνο δεν διέλυσαν, αλλά ισορρόπησαν το παιχνίδι.