Μέλη της ουκρανικής κοινότητας της Ελλάδας παρέστησαν στις εκδηλώσεις του Δήμου Μάνδρας στη μνήμη των εκατομμυρίων θυμάτων του λιμού στην Ουκρανία -του Γολοντομόρ-, το «Ουκρανικό Ολοκαύτωμα», κατά λέξη «Θάνατος από Πείνα». Μια εκδήλωση που γίνεται κάθε χρόνο στο πλαίσιο της ελληνο-ουκρανικής φιλίας στο μνημείο του εθνικού ποιητή της Ουκρανίας, Τάρας Σεβτσένκο. Το μεσημέρι του Σαββάτου δέχθηκαν επίθεση από μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, που τους φώναζαν φασίστες, ναζί και διάφορα άλλα. Η Πρεσβεία της Ουκρανίας στην Ελλάδα καταδίκασε επισήμως την επίθεση. Σε ανάρτησή του ο «902» δικαιολογεί την επίθεση και τους προπηλακισμούς, κάνοντας λόγο για «ανιστόρητη αντικομμουνιστική φιέστα».

Ανιστόρητη, λοιπόν. Η καταστροφή της Σοβιετικής Δημοκρατίας της Ουκρανίας από το 1932 έως και το 1933. Η απόφαση του Στάλιν για αναγκαστική κολεκτιβοποίηση της γεωργίας και της κτηνοτροφίας, αλλά και εξοντωτική εκβιομηχάνιση, ανάγκασε διά της βίας (εκτοπίσεις σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, μαζικές δολοφονίες, κατασχέσεις τεράστιων περιουσιών που συναποτελούσαν τον μεγαλύτερο σιτοβολώνα της Ευρώπης, εξαναγκασμός σε πορνεία κ.ά.) περισσότερους από 150.000 μεγάλους Ουκρανούς γαιοκτήμονες- καλλιεργητές να παραδώσουν τις σοδειές και να εγκαταλείψουν τις περιουσίες τους.

Η πείνα οδήγησε σε συγκλονιστικές καταστάσεις μαζικής εξαθλίωσης του πληθυσμού. Ο αριθμός των θυμάτων κυμαίνεται από τα 4 έως και τα 13 εκατ. ανθρώπους, που πέθαιναν αποστεωμένοι στους δρόμους. Οι επιζήσαντες περιέγραψαν εικόνες με πτώματα να κείτονται στους δρόμους, επεισόδια κανιβαλισμού με γονείς να μαγειρεύουν τα νεκρά παιδιά τους. «Εβλεπε κανείς αγόρια και κορίτσια, ξαπλωμένα στην άκρη του δρόμου, να τρώνε ακόμα και τα περιττώματά τους, περιμένοντας απλώς να πεθάνουν» (Timothy Snyder, «Αιματοβαμμένες Χώρες», εκδ. Παπαδόπουλος, μτφρ. Ανδρέας Παππάς).

Αλήθεια, πώς ανέχονται αυτό το αντικοινωνικό και απάνθρωπο ξέπλυμα της Ιστορίας ορισμένοι αξιόλογοι άνθρωποι που εκφράζουν την υποστήριξή τους στο μοναδικό -και επισήμως- σταλινικό κοινοβουλευτικό κόμμα της Ευρώπης; Αλλά για όλα υπάρχει απάντηση. Αλλο η ιστορική άγνοια και άλλο η ιδεολογική παράνοια. Η δεύτερη είναι ισχυρότερη…