Η MEIR χαρακτηρίστηκε από τους πολιτικούς κύκλους της εποχής αλλά και αργότερα, όταν ήρθε η ώρα της αποτίμησης του έργου της, ως «Σιδηρά Κυρία» του Ισραήλ, χρεώθηκε τα πλήγματα που υπέστη η χώρα της κατά τον πόλεμο του 1973 και ότι, γενικώς, είχε περιφρονητική στάση έναντι των Παλαιστινίων. Ανεξάρτητα, όμως, από την αποτίμηση του συνολικού έργου της γυναίκας που χαρακτηρίστηκε και ως «αμφιλεγόμενη πρωθυπουργός αλλά επιτυχημένη υπουργός», στην αυτοβιογραφία της περιλαμβάνει και το παρακάτω:

«ΟΤΑΝ ΕΡΘΕΙ η ειρήνη, ίσως με τον καιρό μπορέσουμε να συγχωρήσουμε τους Αραβες για το ότι σκότωσαν τους γιους μας. Θα είναι πιο δύσκολο να τους συγχωρήσουμε για το ότι μας ανάγκασαν να σκοτώσουμε τους δικούς τους γιους. Η ειρήνη θα έρθει όταν οι Αραβες αγαπήσουν τα παιδιά τους περισσότερο από όσο μισούν εμάς».

Ο ΛΕΓΟΜΕΝΟΣ «ριζοσπαστικός αντισιωνισμός» είναι αυτός που απαντά και σε πολλά κρίσιμα ερωτήματα των ημερών. Και μας αφορά ιδιαιτέρως εδώ στην Ελλάδα καθώς και εδώ στα μέρη μας η σκληρή απονομιμοποίηση, η δαιμονοποίηση και η εχθρότητα εναντίον του Ισραήλ, η υιοθέτηση αντισιωνιστικών θεωριών που οι ναζί είχαν εισαγάγει, διακινήσει και υιοθετήσει προετοιμάζοντας τη φρίκη της «τελικής λύσης», είναι ευρέως διαδεδομένα ερμηνευτικά σχήματα της διεθνούς πολιτικής πραγματικότητας. Και φυσικά, καθημερινή μανιέρα επικοινωνίας και οχλοβοής, αν παρατηρεί κανείς τα social media.

Ο ΜΟΝΟΜΕΡΗΣ και ημίτυφλος ανθρωπισμός που επιδεικνύουμε ως λαός εδώ και μερικές δεκαετίες υπέρ αποκλειστικά και μόνο του «παλαιστινιακού» όχι μόνο δεν θα μας αφήσει ποτέ να κατανοήσουμε πλήρως την τελευταία φράση της Μέιρ από το παραπάνω απόσπασμα.

ΟΥΤΕ, ΒΕΒΑΙΩΣ, και να αποκωδικοποιήσουμε και το μήνυμα που ανήρτησε η Παλαιστινιακή Κοινότητα Ελλάδας. Στον ομώνυμο λογαριασμό στο «X» εμφανίστηκε ανάρτηση με την οποία δικαιολογούνταν απολύτως η δολοφονία του 26άχρονου ελληνικής καταγωγής Ιωνά Καρούση σε στάση τραμ στο Ισραήλ από τη Χαμάς, η οποία ανέλαβε και την ευθύνη για την επίθεση με όπλα και μαχαίρια που άφησε πίσω της οκτώ νεκρούς και εννιά τραυματίες. Ηταν όλοι τους άμαχοι. Η ανάρτηση των εν Ελλάδι Παλαιστινίων, τον αναφέρει ως «στρατιώτη» ενώ είχε υπηρετήσει τη θητεία του παλαιότερα και τον κατακρίνει -προσβάλλοντας βάναυσα τη μνήμη του- γράφοντας ότι «τι ήθελε να πάει στο Ισραήλ, ενώ η πραγματική του πατρίδα είναι η Ελλάδα;». Παρά τον καταιγισμό αρνητικών σχολίων που ακολούθησαν, ουδείς από τους διαχειριστές του λογαριασμού είχε την ευαισθησία είτε να ζητήσει συγγνώμη είτε να την «κατεβάσει».

ΑΥΤΟ ΤΟ ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΟ «Θάνατος στους Εβραίους» είναι καλό να μην ξεχνάμε σε ποιες περιόδους φρίκης και ολοκληρωτισμού παραπέμπει…