Η αιτιολόγηση των διαφοροποιήσεων αφορά στη ρότα που ακολουθεί η κυβέρνηση σε εθνικά όσο και κοινωνικά θέματα. Κάποιοι θέτουν ζήτημα για τη στροφή προς το Κέντρο και την υπουργοποίηση αρκετών στελεχών που δεν είναι γέννημα θρέμμα της παράταξης. 

ΑΣ γυρίσουμε κάποια χρόνια πίσω στο παρελθόν. Ο μετασχηματισμός της Ν.Δ. ξεκίνησε το 2016. Πριν από οκτώ ολόκληρα χρόνια. Ο νεοεκλεγμένος, τότε, Κυριάκος Μητσοτάκης έθεσε το πλαίσιο μέσα στο οποίο επρόκειτο να κινηθεί το κόμμα, τόσο ως προς την ιδεολογική κατεύθυνση όσο και ως προς το κυβερνητικό πρόγραμμα. Ο μετασχηματισμός αποδείχθηκε επιτυχημένος εκ του αποτελέσματος. Η Ν.Δ. κέρδισε την αυτοδυναμία με 40% το 2019. Κυβέρνησε επί μία τετραετία και το 2023 κατάφερε να συγκεντρώσει ακόμα υψηλότερο ποσοστό, κερδίζοντας πάλι την αυτοδυναμία, με 41%. 

Η Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη σάρωσε όλο τον πολιτικό χώρο στο Κέντρο και την Κεντροδεξιά, ενώ τη στήριξαν με την ψήφο τους ακόμα και πολίτες από την Κεντροαριστερά. Γι’ αυτό και ενώ κατέρρευσε ο ΣΥΡΙΖΑ στο 17%, το ΠΑΣΟΚ δεν μπόρεσε να πάει πάνω από το 13%.

ΜΕΤΑ ήρθαν οι ευρωεκλογές. Με αρνητικό ρεκόρ συμμετοχής ψηφοφόρων -μόλις 41%-, που οφείλεται κυρίως στο ότι σχεδόν ένα εκατομμύριο πολίτες, που ψήφισαν τη Ν.Δ. πέρσι στις εθνικές κάλπες, έστειλαν μήνυμα στην κυβέρνηση κρατώντας «στάση αναμονής», και έτσι το ποσοστό έπεσε στο 28%. Υπάρχει φθορά για την κυβέρνηση; Προφανώς, καθώς διανύει τον έκτο χρόνο στην εξουσία και η ακρίβεια αποτελεί το κορυφαίο πρόβλημα για τη μεσαία τάξη και τα ευάλωτα νοικοκυριά. Εχουν υπάρξει αστοχίες και λάθη; Εννοείται. Και, πολλά, μάλιστα, θα μπορούσαν εύκολα να έχουν αποφευχθεί.

ΑΛΛΑ ας δούμε ποια είναι η πραγματικότητα αυτή τη στιγμή στο πολιτικό σκηνικό. Βρισκόμαστε 1.000 ημέρες από τις εθνικές εκλογές, που θα διεξαχθούν τον Μάιο του 2027. Κινδυνεύει η Ν.Δ. να χάσει την πρώτη θέση; Φαντάζει απίθανο. Ο ΣΥΡΙΖΑ διαλύεται εν κινήσει και πέφτει σε μονοψήφια ποσοστά. Το ΠΑΣΟΚ έχει ανέβει στη δεύτερη θέση, αλλά με ποσοστά γύρω στο 15%. Η Ν.Δ., λοιπόν, φαντάζει ως το απόλυτο φαβορί όχι μόνο για να κερδίσει, αλλά και να κυβερνήσει για τρίτη σερί τετραετία είτε αυτοδύναμη είτε με συνεργασία.

ΑΡΑ, αναπόφευκτα προκύπτουν κάποια ερωτήματα προς όσους εμφανίζονται ως διαφωνούντες. Τώρα -ύστερα από οκτώ χρόνια- διαπίστωσαν τη στροφή της Ν.Δ. προς το Κέντρο; Τώρα διαπίστωσαν τη διεύρυνση της Ν.Δ. με την προσέλκυση πολιτικών στελεχών από άλλους πολιτικούς χώρους; Τώρα διαπίστωσαν τις κυβερνητικές πολιτικές σε εθνικά και κοινωνικά θέματα, ενώ αυτές υλοποιούνται εδώ και μια πενταετία;

ΦΑΝΤΑΖΕΙ απίθανο να έγιναν τώρα όλες οι παραπάνω διαπιστώσεις. Μπορεί και όσοι διαφωνούν τώρα να διαφωνούσαν όλα αυτά τα χρόνια και να μην το εξέφραζαν. Γιατί, όμως, επέλεξαν αυτό το timing, ενώ η Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη βαδίζει με σαφείς πιθανότητες προς μια τρίτη κυβερνητική θητεία, κάτι που θα αποτελεί και ρεκόρ στα χρόνια της Μεταπολίτευσης; Μπορεί κάποιοι να επιχειρούν να μπλοκάρουν αυτή την εξέλιξη; Μπορεί να οδηγήσουν τα πράγματα σε… εκτροχιασμό και να προκαλέσουν την απώλεια της δεδηλωμένης στη Βουλή, άρα και πρόωρες κάλπες; Αυτά τα ερωτήματα μένουν να απαντηθούν από τους ίδιους. Πάντως, εντύπωση προκαλεί η σπουδή ορισμένων επιχειρηματικών και μιντιακών συμφερόντων να παρουσιάσουν τη Ν.Δ. ως ένα κόμμα που έχει προσβληθεί από «ιό ΣΥΡΙΖΑ», ενώ αυτή η εικόνα απέχει έτη φωτός από την πραγματικότητα.