ΠΡΩΤΟ παράδειγμα τα ψηφοδέλτια Επικρατείας. Κανένα κόμμα δεν κέρδισε τις εκλογές, επειδή έβαλε τον τάδε ή τον δείνα στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας. Πιθανότατα να μην κέρδισε ή να μην έχασε ούτε μια ψήφο. Ολη αυτή η ιστορία και η κουβέντα για το ποιοι μπήκαν σε εκλόγιμες θέσεις και ποιες υποψηφιότητες έχουν συμβολικό χαρακτήρα απασχολούν μόνο κάποιους κομματικούς μηχανισμούς, άντε και για λίγο τα Μέσα Ενημέρωσης. Μέχρι εκεί. Οι πολίτες έχουν πολύ σοβαρότερα προβλήματα για να ασχοληθούν.

ΔΕΥΤΕΡΟ παράδειγμα το debate. Ούτε η τηλεμαχία έκρινε ποτέ τις κάλπες. Θα ήταν αστείο μια τηλεμαχία να κρίνει το εκλογικό αποτέλεσμα και οι πολίτες να αποφασίσουν τι θα ψηφίσουν με βάση κάποιες έξυπνες, ανόητες, σωστές ή λάθος ατάκες των πολιτικών αρχηγών. Πρόκειται για μια μάχη εντυπώσεων, που εννοείται πως δεν αλλάζει τις όποιες ισορροπίες διαμορφώνονται και ελάχιστα μπορεί να επηρεάσει τα ποσοστά των κομμάτων. Ειδικά, με τον τρόπο που διεξάγεται εδώ στην Ελλάδα το debate, που δεν δίνει την ευκαιρία για απευθείας διάλογο των πολιτικών αρχηγών, αλλά μένει σε παράλληλους μονόλογους.

ΣΕ αυτή την εκλογική διαδικασία τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν. Αναμετρώνται και κρίνονται ο νυν και ο πρώην πρωθυπουργός. Τι πιο απλό, για να μπορεί να συγκρίνει ο κάθε πολίτης πώς βίωσε την προηγούμενη και την τωρινή κυβερνητική τετραετία. Εχουν δοκιμαστεί οι υποσχέσεις, οι δεσμεύσεις και η διαχείριση των κρίσεων που αντιμετώπισε ο καθένας.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατεβαίνει στις κάλπες με ένα εξαιρετικά δυνατό χαρτί. Μπορεί να συμφωνεί ή να διαφωνεί κανείς μαζί του, αλλά αποτελεί πραγματικό γεγονός ότι υλοποίησε το κυβερνητικό πρόγραμμα με το οποίο είχε εκλεγεί το 2019. Και για τη δεύτερη τετραετία παρουσιάζει ένα νέο πρόγραμμα που κοστολογείται στα 9 δισεκατομμύρια ευρώ.

ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ, το κυβερνητικό παρελθόν του Αλέξη Τσίπρα είναι το αδύναμο χαρτί του ΣΥΡΙΖΑ. Οταν εξελέγη πρωθυπουργός έκανε ακριβώς τα αντίθετα από όσα είχε δεσμευτεί. Και, έφτασε στο σημείο, μάλιστα, πριν από λίγες ημέρες να δηλώσει ότι ποτέ δεν είχε πει πως θα έσκιζε τα Μνημόνια. Βέβαια, και τώρα κάνει ό,τι και πριν από το 2015. Παρουσιάζει ένα πρόγραμμα ύψους 83 δισεκατομμυρίων, το οποίο ακόμα και όσοι τον ψηφίσουν γνωρίζουν πολύ καλά είτε ότι είναι ανεφάρμοστο είτε πως αν γίνει προσπάθεια να εφαρμοστεί, τότε θα ζήσουμε και πάλι μέρες… 2015.

Η σύγκριση είναι αναπόφευκτη. Και αυτή η σύγκριση είναι που θα βγάλει και το αποτέλεσμα της κάλπης. Ούτε οι υποψήφιοι στα ψηφοδέλτια Επικρατείας ούτε το debate ούτε όποια άλλα προεκλογικά πυροτεχνήματα πέσουν κατά τη διάρκεια των τελευταίων 18 ημερών.