Η Ελλάδα οφείλει να ξεφύγει από τη μιζέρια και την κρατικοδίαιτη «σοβιετία» που έχει ταλαιπωρήσει εδώ και πάρα πολλές δεκαετίες τόσο τη χώρα όσο και τους πολίτες. Για να καταφέρουμε να χτίσουμε ένα πραγματικά καλύτερο αύριο.

Η πικρή αλήθεια είναι πως σαν λαός δεν θέλουμε μεγάλες αλλαγές. Κυρίως, γιατί δεν θέλουμε να ξεβολευτούμε. Αλλοι δεν θέλουν να χάσουν «προνόμια». Αλλοι είναι ιδεοληπτικά κολλημένοι. Αλλοι, απλά, φοβούνται τις αλλαγές. Αλλοι, γιατί θεωρούν ότι οι αλλαγές είναι κατευθυνόμενες και… συνωμοσιολογικές.

ΗΔΗ έχουν γίνει σημαντικά βήματα προς τα εμπρός. Η εποχή των μνημονίων φαντάζει ήδη μακρινή, ακόμα κι αν οι συνέπειές της δεν έχουν εξαφανιστεί. Η οικονομία, όμως, βρίσκεται στο σωστό δρόμο. Ναι, οι αριθμοί ευημερούν. Σε τέτοιο βαθμό, μάλιστα, που πια αναγνωριζόμαστε ως χώρα-μοντέλο. Προφανώς και αυτό δεν έγινε με κάποια αυτόματη διαδικασία. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη κατάφερε, μέσα σε εξαιρετικά δύσκολες παγκόσμια συνθήκες, να βάλει τη χώρα για τα καλά σε αναπτυξιακή τροχιά.

ΥΠΑΡΧΕΙ εξαιρετική εικόνα δημοσιονομικά. Χρόνο με το χρόνο το δημόσιο χρέος θα μειώνεται ως ποσοστό του ΑΕΠ. Οι επενδύσεις αυξάνονται. Οι φόροι μειώνονται. Οι μισθοί και οι συντάξεις δειλά δειλά αρχίζουν να αναπροσαρμόζονται προς τα πάνω.

ΝΑΙ, χρειάζεται ακόμα πολλή δουλειά. Γιατί, οι αποδοχές στην Ελλάδα βρίσκονται πολύ πιο χαμηλά από την υπόλοιπη Ευρώπη, ενώ το πληθωριστικό τσουνάμι χτυπάει με μανία τα εισοδήματα των νοικοκυριών. Επειδή, όμως, η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να συνεχίσει την ίδια αναπτυξιακή πολιτική, όλα δείχνουν πως κάθε χρόνο θα βελτιώνονται οι αποδοχές εργαζομένων και συνταξιούχων.

ΔΕΝ αρκεί, όμως, αυτό. Για να μην τρομάξουμε από αυτά που θα μας δείξει το πνεύμα των Χριστουγέννων του μέλλοντος, πρέπει να τρέξουν με μεγαλύτερη ταχύτητα και ένταση οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Πρέπει να αλλάξουν νοοτροπίες, να γκρεμιστούν παθογένειες. Να αλλάξει η χώρα.

Η μεταρρύθμιση για την ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων δείχνει το δρόμο. Η κυβέρνηση οφείλει να προχωρήσει στην υλοποίηση όλων των μεγάλων αλλαγών που σχεδιάζει.

ΝΑ μην υπολογίσει το πολιτικό κόστος. Γιατί, πολύ απλά δεν υπάρχει πολιτικό κόστος. Η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών «κουράζεται» από τις κυβερνήσεις που δεν τολμούν να αλλάξουν τα πράγματα. Το ότι υπάρχουν αντιδράσεις και κομματικές κραυγές από την αντιπολίτευση, δεν σημαίνει κάτι. Πάντοτε έτσι συνέβαινε.

Η κυβέρνηση δεν πρέπει να υποχωρήσει απέναντι στις μικροσυντεχίες, τα μεγαλοσυμφέροντα και την κομματίλα. Ετσι, θα χτιστεί μια νέα Ελλάδα με φόντο το 2030. Και, στα Χριστούγεννα του μέλλοντος, οι πολίτες θα ζουν σε μια καλύτερη χώρα.