Στην ίδια λογική απέρριψε τη λύση των δύο κρατών, ακόμη κι αν η μετριοπαθέστερη Φατάχ, που κουμαντάρει τη Δυτική Οχθη, αναλάβει τα ηνία και στη Γάζα.

Πέντε μέρες αργότερα το σχέδιό του τινάχθηκε στον αέρα. Σε άρθρο στον σαουδαραβικό ιστότοπο Elaph (έχει κι αυτό τη σημασία του) ο επικεφαλής του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας του Ισραήλ, Τζάτσι Χανέγκμπι, τόνισε πως η χώρα του είναι διατεθειμένη, ύστερα από επίπονες προσπάθειες με την ενεργό συμβολή της διεθνούς κοινότητας, να ζήσει δίπλα σε ένα παλαιστινιακό κράτος.

Υπό τον εξής όρο: «Να προηγηθεί ένας ριζικός μετασχηματισμός της Παλαιστινιακής Αρχής (δηλαδή της Φατάχ), που θα εκπαιδεύσει τις νέες γενιές Παλαιστινίων στη Γάζα, τη Ραμάλα, την Τζενίν και την Ιεριχώ στις αξίες της μετριοπάθειας (sic) και της ανοχής, χωρίς να υποδαυλίζει μίσος κατά του Ισραήλ».

Για να επικρατήσουν βέβαια η αγάπη και η ομόνοια εκεί που βασιλεύει ο θάνατος, ένα από τα δύο πρέπει να συμβεί: είτε το Ισραήλ να μεταμορφωθεί σε Βέλγιο και η Παλαιστίνη σε Λουξεμβούργο είτε το Ισραήλ να επιτρέψει τη δημιουργία ενός πραγματικά ανεξάρτητου αραβικού κράτους και όχι μιας μαριονέτας με κατοίκους συμβιβασμένους με την οιονεί κατοχή.

Η νέα γενιά της Φατάχ είναι πάντως έτοιμη να μπει στη λογική του δεύτερου σεναρίου, υπό την καθοδήγηση του Αμερικανού ΥΠΕΞ, Α. Μπλίνκεν, και του συμβούλου ασφαλείας του Λευκού Οίκου, Τζέικ Σάλιβαν.

Ο 88χρονος Μαχμούντ Αμπάς δέχτηκε να εκχωρήσει σταδιακά εξουσίες στους επιγόνους, όπου ξεχωρίζει ο 63χρονος Χουσεΐν αλ Σεΐχ. Μιλώντας στο Reuters δεν έκρυψε τη φιλοδοξία του να γίνει ο κυβερνήτης μιας ενιαίας Παλαιστίνης, αποδεκτής από το Ισραήλ. Με 700.000 Εβραίους εποίκους στη Δυτ. Οχθη; Πολύ δύσκολο…