Οι ανάγκες πολλές, για την ακρίβεια δεκάδες χιλιάδες. Για εργάτες γης, για την οικοδομή, για τον τουρισμό. Αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος. Η άλλη όψη είναι ότι κάποιες από αυτές τις θέσεις εργασίας καλύπτονται με μαύρη εργασία, συνήθως από μετανάστες. Αρα, κανείς δεν γνωρίζει πόσοι απασχολούνται, ποιοι είναι αυτοί που απασχολούνται, πού μένουν, αν αμείβονται όπως πρέπει, αν τους παρέχεται αξιοπρεπής διαμονή. Το ξέρει ο εποχικός εργοδότης τους, όχι όμως η Πολιτεία. Η μεγάλη εικόνα παραμένει σε μια γκρίζα, ανεξερεύνητη ζώνη.

Αυτό έρχεται να αλλάξει με την τροπολογία που πέρασε η κυβέρνηση, η οποία, ευτυχώς, δεν υποχώρησε μπροστά στις λιγοστές αντιδράσεις. Η ρύθμιση δίνει δικαίωμα νόμιμης εργασίας και διαμονής σε μετανάστες που, ούτως ή άλλως, ζουν και εργάζονται παράνομα στην Ελλάδα. Με συγκεκριμένο χρονικό και κανονιστικό πλαίσιο, με συγκεκριμένους και πολύ αυστηρούς ελέγχους, με συγκεκριμένη στόχευση. Και μόνο για όσους είναι ήδη εδώ, όχι για όσους έρθουν στο μέλλον. Η τροπολογία το μόνο που αλλάζει από τα ήδη ισχύοντα είναι ότι κατεβάζει την 7ετία στην 3ετία και αφορά περίπου 30.000 ανθρώπους. Αρα, ούτε κράχτης είναι ούτε τα σύνορα ανοίγει ούτε ελληνοποιεί διά της πλαγίας οδού. Το σημαντικότερο; Το ζητούν οι τοπικές κοινωνίες, μέσω του αγροτικού και τουριστικού κόσμου της χώρας που ψάχνουν εργάτες και εργάτες δεν βρίσκουν. Προς τι, λοιπόν, η τόση «φασαρία» που έγινε;

Εύκολη απάντηση δεν υπάρχει και το βλέπουμε αυτό σε όλη την Ευρώπη. Το μεταναστευτικό γεννά φοβίες και φοβικά σύνδρομα, κάτι που αξιοποιούν με αξιοθαύμαστο επαγγελματισμό κόμματα που βρίσκονται στην Ακρα ή τη σκληρή Δεξιά. Σκληροπυρηνικές ανακοινώσεις, καταστροφολογία, υπερπατριωτισμός και στο βάθος ξενοφοβία. Το ερώτημα, βέβαια, τίθεται συνήθως αθώα: Μήπως εγκληματικά στοιχεία κάνουν χρήση της τροπολογίας; «Δεν θεωρώ ότι ο κακοποιός θα πάει να καταγραφεί, ότι θέλει άδεια διαμονής, να πληρώνει φόρους και ασφαλιστικές εισφορές. Από ένα σημείο και μετά η κουβέντα αυτή έχει και στοιχεία παραλογισμού», εξηγούσε για πολλοστή φορά σε τηλεοπτικό σταθμό ο υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου, Δημήτρης Καιρίδης.

Βέβαια, αυτή η αντίδραση εκ δεξιών για την τροπολογία έχει και κάτι θετικό, αφού «κουμπώνει» με την αντίδραση εξ αριστερών για την επέκταση του φράχτη και την αυστηρή φύλαξη των συνόρων μας. Οταν τα άκρα «ενώνονται» έστω και από διαφορετικές αφετηρίες για να επικρίνουν την κυβέρνηση, τότε η κυβέρνηση κάτι κάνει καλά. Χωρίς ιδεοληψίες, χωρίς φοβίες και με τον γενναίο ρεαλισμό και ορθολογισμό που απαιτούν οι σύγχρονες προκλήσεις. Και μάλιστα σε μια συγκυρία που η Ευρώπη χαιρετίζει μια νέα ιστορική συμφωνία για το μεταναστευτικό, η οποία θέτει για πρώτη φορά ένα υποχρεωτικό σύστημα αλληλεγγύης. Η κυβέρνηση δούλεψε σκληρά για αυτήν τη συμφωνία και δικαιούται να περηφανεύεται για τον τρόπο με τον οποίο διαπραγματεύτηκε και για τη συμβολή της στη νέα εποχή. Εντός και εκτός συνόρων.