Οκτώ μήνες μετά, και μετακόμιση έκανε και σπίτι αγόρασε και στον Ευαγγελάτο το έδειξε και στην Κρήτη θα παντρευτεί και τη Φάρλι τη μάθαμε. Μόνο που το lifestyle και τα στημένα βίντεο στο TikTok δεν αρκούν για να σκεπάσουν πως ο βασιλιάς είναι γυμνός. Μέχρι και ο Τσίπρας τού το είπε. «Πρέπει να καταστήσουμε σαφές πως η απάντηση δεν είναι η αντιπολιτική. Ούτε η μεταπολιτική που επικεντρώνεται στο να “γίνεσαι viral”, αντί να κινητοποιείς τους πολίτες στη βάση προοδευτικών πολιτικών».

Η πολιτική ένδεια του Στέφανου Κασσελάκη σε βασικά ζητήματα είναι σχεδόν τρομακτική. Αλλά ας υποκριθούμε πως δεν πειράζει που δεν ήξερε το ποσοστό του Προϋπολογισμού για την Υγεία. Ας πούμε ότι δεν πειράζει που ούτε τη σωστή λέξη μπορούσε να βρει όταν αναφέρθηκε στην Κύπρο και κάτι πέταξε για «κρατίδιο». Πώς το είχε πει, άλλωστε, ο Ευάγγελος Αποστολάκης; Και ο Τσίπρας όταν ξεκινούσε δεν τα ήξερε όλα. Κόντρες γνώσεων θα κάνουμε τώρα; Ας δεχθούμε, λοιπόν, για την οικονομία της συζήτησης ότι κανείς δεν γεννιέται έτοιμος και στην πορεία μαθαίνει. Η απορία με τον Στέφανο Κασσελάκη είναι τι ακριβώς προσπαθεί να μάθει. Πώς να λαϊκίζει ακόμα περισσότερο; Αν αυτός είναι ο στόχος του, ας σταματήσει να κουράζεται. Τον έχει ήδη πετύχει.

Η θλιβερή αποστροφή του για «υπουργούς που σκοτώνουν παιδιά» δεν φανερώνει τα κακά ελληνικά του, που εμείς οι καχύποπτοι παρερμηνεύουμε, ούτε είναι φράση που τη λένε τα παιδιά, όπως σκαρφίστηκε ο άρτι αφιχθείς στον ΣΥΡΙΖΑ ως σύμβουλος Επικοινωνίας Αρης Σπηλιωτόπουλος. Φανερώνει με τον πιο απροκάλυπτο τρόπο τον λαϊκισμό του. «Γουστάρω», είχε απαντήσει όταν κάποια γυναίκα από το συγκεντρωμένο πλήθος τού είχε ζητήσει να «ξεδοντιάσει το σύστημα δικαστών και δημοσιογράφων». Και για να μην υπάρχει αμφιβολία ότι πραγματικά γουστάρει, στην Πρέβεζα υποσχέθηκε να «ξεσκίσει» όποιον διανοηθεί να πειράξει τους υγειονομικούς. Γυρίζει και μοιράζει οργή ο Στέφανος Κασσελάκης, αλλά προσέξτε: Μια οργή επιλεκτική, που φουσκώνει και ξεφουσκώνει σαν μαραμένη ζύμη, ανάλογα με το θέμα. Σήκωσε πανό για τα Τέμπη στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ (και καλά έκανε), αλλά δεν σήκωσε κανένα πανό για το Μάτι. Βέβαια, τέτοιου είδους πολιτική σε ένα κόμμα που είχε κάνει κόκκινη σημαία την ανύπαρκτη μικρή Μαρία και δεν ζήτησε ούτε μισή συγγνώμη αυτά είναι ψιλά γράμματα.

Το ίδιο ισχύει και για τις πολακικές κραυγές με τις οποίες επανέρχεται ό,τι πιο σκοταδιστικό και συνωμοσιολογικό υπήρξε την εποχή της πανδημίας. Ο πρόεδρος Κασσελάκης κάνει πως δεν άκουσε τον σύντροφο και συνεχίζει να ανέχεται τον πολακισμό. Το ίδιο ισχύει και για το θαύμα (!) που έγινε στη βάφτισή του, αλλά και για την αλλοπρόσαλλη στάση του ΣΥΡΙΖΑ σε μια σειρά θεμάτων, όπως η κατόπιν εορτής παρέμβαση για τους «Σπαρτιάτες». Ολα τα προηγούμενα θα ήταν απλώς θλιβερά, κάποια θα ήταν ακόμα και αστεία ή αδιάφορα, αν δεν ήταν τόσο αποκαλυπτικά της στόχευσης του ίδιου του Κασσελάκη και της νέας ομάδας που τον περιβάλλει: Να προσελκύσει ένα κομμάτι ψηφοφόρων που ικανοποιείται από την ακραία φρασεολογία, που δηλώνει απολιτίκ και αρέσκεται να «τιμωρεί» ό,τι θεωρεί συστημικό. Ενας τραμπισμός αλά ελληνικά στην πιο ορίτζιναλ εκδοχή του.