Η έννοια τους είναι τα παιδιά τους να «κληρονομήσουν» την αγάπη τους για την πατρίδα. Δεν θα σας πω για το Μουσείο «Σπάρτη» που έκτισαν, με δικά τους χρήματα, στο Κονέκτικατ, πλάι στο Πανεπιστήμιο, και τη φιλοδοξία τους, σε συνεργασία με το ελληνικό υπουργείο Πολιτισμού, να το αναδείξουν ως ελληνικό τοπόσημο, με ακριβή αντίγραφα από τα διαχρονικά ευρήματα της Λακωνίας.

Θα σας πω όμως για το πάθος τους για την ελληνική γλώσσα. Εκατοντάδες παιδιά κάθε χρόνο ταξιδεύουν σε όλη την Ελλάδα, ξεκινώντας από τον τόπο καταγωγής της οικογένειάς τους. Μαθαίνουν την τοπική και την ελληνική ιστορία μέσα από αρχαιολογικούς χώρους, μουσεία, έθιμα, χορούς, διατροφή. Γυρίζουν στην Αμερική έμφορτα από ελληνικές εμπειρίες και αναμνήσεις. Το κύριο: δημιουργούν προσωπικούς δεσμούς με την Ελλάδα. Κάποια μένουν και φοιτούν ένα εξάμηνο, παρακολουθώντας μαθήματα σε ελληνικό πανεπιστήμιο.

Ομως, οι Λάκωνες δεν έκρυψαν την απογοήτευσή τους, όταν η συζήτηση ήρθε στις επερχόμενες εκλογές, ότι η Ελλάδα ψήφισε νόμο ο οποίος ουσιαστικά τους απαγορεύει να εκφράζουν με την ψήφο τους την άποψή τους για τη διακυβέρνηση και το μέλλον της χώρας. «Από τα εκατομμύρια των ομογενών που ζουν στην Αμερική, ζήτημα είναι αν 3.500 έχουν το δικαίωμα εγγραφής στους εκλογικούς καταλόγους, καλύπτοντας τις απαιτήσεις ενός νόμου που δήθεν ψηφίστηκε για να χαλυβδώσει τους δεσμούς μας με την Ελλάδα και ουσιαστικά μας αποξενώνει. Κι ας είχαμε τις διαδοχικές υποσχέσεις πολλών κυβερνήσεων και ας ήταν αυτό το όνειρό μας».

Δεν νομίζω ότι υπάρχουν λόγια να απαντήσει κανείς στον καημό τους. Το νομοσχέδιο Θεοδωρικάκου, που χρειάστηκε 200 ψήφους για να γίνει νόμος, συνθέτει ένα παζλ ανεύθυνων υποχωρήσεων, μικροκομματικών συσχετισμών, μικρόνοων αντιλήψεων, προκειμένου να ψηφιστεί από τον ΣΥΡΙΖΑ και την υπόλοιπη Αριστερά. Ο ΣΥΡΙΖΑ αποδεδειγμένα φοβάται τους φιλοπρόοδους ομογενείς. Το ανοικτό μυαλό τους, τη σύγκριση ανάμεσα στην πρόοδο και στον κρατισμό που εκπροσωπεί. Τρέμει τις φιλελεύθερες ιδέες από τις οποίες εμφορούνται οι νέες γενιές των ομογενών. Επομένως, πέτυχε να καταστήσει το νόμο ανεφάρμοστο.

Τι προσφέρει στην ομογένεια αλλά και στο πολιτικό μας σύστημα αυτός ο άτολμος, έωλος νόμος που δεν είχε καν πρόβλεψη για την επιστολική ψήφο που έχει θεσπίσει η πλειοψηφία των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης; Θα ξεκινήσει ο ομογενής -που συγκεντρώνει τα προαπαιτούμενα- από τη Νεμπράσκα να διασχίσει Κολοράντο, Ούτα, Νεβάδα, να φτάσει στην Καλιφόρνια, στο Λος Αντζελες, όπου λειτουργεί ελληνικό προξενείο, για να ψηφίσει;