Η τιμωρία ή μη ενός μεσαίου στελέχους όπως η Κατερίνα Μπατζελή για κάτι που είπε (ή δεν είπε) εναντίον του προέδρου, ήταν απλως η αφορμή. Η αιτία είναι η ευρύτερη κρίση που αντιμετωπίζει το ΠΑΣΟΚ και εντοπίζεται στην αδυναμία του Νίκου Ανδρουλάκη να το οδηγήσει προς την ανάκαμψη.

Το ερώτημα είναι αν η νέα αντιπαράθεση με αφορμή την υπόθεση Μπατζελή θα ενεργοποιήσει ή όχι τα ρήγματα που υπάρχουν στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ και αν κάποιοι επιχειρήσουν συντονισμένα και οργανωμένα να αμφισβητήσουν τον ισχυρό εσωκομματικά, Νίκο Ανδρουλάκη.

Θα σηκώσει το γάντι ο Χάρης Δούκας ή θα περιοριστεί σε δηλώσεις διαφωνίας με τις αποφάσεις του προέδρου; Θα πουν δημοσίως η Αννα Διαμαντοπούλου ή ο Παύλος Γερουλάνος όσα λένε κατά του Νίκου Ανδρουλάκη στις φιλικές συζητήσεις τους;

Το ΠΑΣΟΚ έχει χάσει ήδη την επαφή του με τη Ν.Δ. στις δημοσκοπήσεις, καθώς η τάση που εμφανίστηκε πριν από μερικούς μήνες για κλείσιμο της μεταξύ τους «ψαλίδας» έχει αντιστραφεί. Η Ν.Δ. πλέον ανεβαίνει -έστω και αργά- στις μετρήσεις, ενώ δεύτερο κόμμα με μεγάλη διαφορά από το ΠΑΣΟΚ είναι η Πλεύση Ελευθερίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου.

Η παραπομπή Μπατζελή στο «πειθαρχικό» (ΕΔΕΚΑΠ) του ΠΑΣΟΚ, πυροδότησε την αντίδραση του Χάρη Δούκα, ενώ Παύλος Γερουλάνος και Αννα Διαμαντοπούλου -η οποία δεν έχει πλέον δίαυλο επικοινωνίας με τον Νίκο Ανδρουλάκη- φαίνεται ότι ακόμα μετρούν τις κινήσεις τους. Ο κ. Δούκας, ο οποίος είχε στηριχθεί από την Κατερίνα Μπατζελή στις τελευταίες εσωκομματικές εκλογές, υπαινίχθηκε ότι υπάρχει μια άδικη αντιμετώπιση απέναντι σε κάποιους από την ηγεσία του κόμματος, εννοώντας τον Νίκο Ανδρουλάκη και τον Ανδρέα Σπυρόπουλο.

«Δηλώνω ότι δεν ήλθα σε αντίθεση με τις αρχές και τις αξίες του Κινήματος, δεν υπονόμευσα αποφάσεις οργάνων, δεν συνέβαλα στην απώλεια της αξιοπιστίας και στη συρρίκνωση της δύναμης του Κινήματος. Πάντα πίστευα ότι οι αντίπαλοι βρίσκονται εκτός των κομματικών συνόρων και ότι μόνο συλλογικά μπορούμε να επανατοποθετηθούμε στη συνείδηση της κοινωνίας. Το ΠΑΣΟΚ στη διαχρονική του πορεία, εξέπεμπε καθαρό λόγο, διεύρυνε την κοινωνική και πολιτική του βάση διότι γνώριζε ότι η φοβικότητα συρρικνώνει και διχάζει. Στην ΕΔΕΚΑΠ τόνισα ότι δεν υπάρχει λόγος πειθαρχικής δίωξής μου και ότι πρέπει να απαλλαγώ. Η κατά πλειοψηφία απόφασή της για αναστολή της κομματικής μου ιδιότητας για ένα χρόνο, αποτελεί ακραία απόφαση στην ιστορία του μεγάλου ΠΑΣΟΚ που μεταξύ των άλλων είχε δημοκρατικές διαδικασίες στη λήψη αποφάσεων», δήλωσε, προφανώς ενοχλημένη η Κατερίνα Μπατζελή, μετά την οριστικοποίηση της απόφασης της ΕΔΕΚΑΠ με 8-3, όπως είναι δηλαδή και οι συσχετισμοί υπέρ Ανδρουλάκη και κατά Δούκα στην Επιτροπή.

Το βέβαιο είναι ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης βγαίνει χαμένος και όχι νικητής από αυτήν την απόφαση της ΕΔΕΚΑΠ και όσοι του έλεγαν να κινηθεί στο «μέσο», δηλαδή η απόφαση για την Κατερίνα Μπατζελή να μην είναι ούτε διαγραφή επ΄ αόριστον ούτε όμως και απαλλαγή, τώρα, βλέποντας τις αρχικές αντιδράσεις το ξανασκέφτονται. Ο πρόεδρος δεν λαμβάνει το θετικό της αποφασιστικότητας και της πυγμής μίας σκληρής γραμμής, αλλά την ίδια ώρα δεν εμφανίζεται ούτε ενωτικός και υπερβατικός.

ΔΙΑΡΡΟΕΣ ΓΙΑ ΑΝΑΣΤΟΛΗ ΠΟΙΝΗΣ ΜΕ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ

Μετά τη δήλωση Μπατζελή περί ακραίας απόφασης, προφανώς φοβούμενοι την «πασαρέλα» της πικαρισμένης Μπατζελή στα κανάλια, αλλά και την αξιοποίηση των όσων λέει από τους πολιτικούς αντιπάλους του ΠΑΣΟΚ, δηλαδή τη Ν.Δ. αλλά κυρίως τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Νέα Αριστερά, κάποιοι στην πλευρά Ανδρουλάκη, επιχειρούν ένα νέο χειρισμό: αφήνουν να διαρρεύσει ότι αν το επόμενο διάστημα η κ. Μπατζελή είναι «καλό παιδί», δηλαδή δεν συνεχίσει να ασκεί κριτική στον πρόεδρο στις τηλεοπτικές εκπομπές που εμφανίζεται -πολύ συχνά είναι η αλήθεια- ο πρόεδρος θα εξετάσει το ενδεχόμενο να… αναστείλει την αναστολή της κομματικής της ιδιότητας και να είναι κανονικά υποψήφια και για το Συνέδριο και για την Κεντρική Επιτροπή.