Απόψεις

Μπορεί ο Τραμπ να ήταν εκείνος που ζήτησε πρώτος και απροσχημάτιστα από τους Δανούς να του πουλήσουν τη Γροιλανδία το 2019, αλλά επί της ουσίας δεν κάνει τίποτε περισσότερο από το να συνεχίζει την πολιτική του … Τζο Μπάιντεν..

Είναι απολύτως βέβαιο και με δεδομένη την παγκόσμια αναμονή και αμηχανία μπροστά στο δίδυμο Τραμπ-Μασκ ότι στην παρούσα φάση, πέρα από το φτηνιάρικο απολυταρχικό στιλ αδαούς πάμπλουτου που διακατέχει και τους δύο, αναδύεται μια εξαιρετικά επικίνδυνη παγκόσμια κατάσταση. .

Αφού ο Ερντογάν αποκαλεί το Αιγαίο «Θάλασσα των Νήσων», ποιος θα εμποδίσει τον Τραμπ να χαρακτηρίζει τον Κόλπο του Μεξικού «Κόλπο της Αμερικής»; Εφόσον ο Ερντογάν και ο Νετανιάχου ξεδιπλώνουν τα μεγαλοϊδεατικά τους σχέδια στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, γιατί να μην αναρτήσει και ο νέος πλανητάρχης στο Ιντερνετ έναν χάρτη της «Μεγάλης Αμερικής”» με Καναδά-Γροιλανδία;.

Στο οβάλ γραφείο κάθεται ακόμη ο Μπάιντεν αλλά τι εμποδίζει τον Τραμπ να συμπεριφέρεται ως κυρίαρχος του κόσμου, ξαναμοιράζοντας τις χώρες, ως… επαρχίες του; Και δήλωσε ότι δεν καταλαβαίνει για ποιο λόγο εκνευρίστηκαν οι Γροιλανδοί, επειδή θέλει να αγοράσει την πατρίδα τους, που «για την ασφάλεια των ΗΠΑ είναι θέμα ζωτικής σημασίας». Το ίδιο είχε δηλώσει και για τις διώρυγες του Παναμάς και του Σουέζ! Πώς θα επιτευχθεί ο στόχος; Δεν αποκλείει την οικονομική πίεση, ούτε και τις στρατιωτικές ενέργειες! Η τραμπική τρομοκρατία των αδύναμων -όπως θεωρεί- χωρών, μόλις εξαγγέλθηκε..

Στον κόσμο της διαδικτυακής πραγματικότητας, μία από τις συνήθεις πρακτικές για να δει κανείς την πραγματική αλήθεια είναι να την… καταργήσει. Κοντολογίς, να έχει αναπτύξει τέτοιους μηχανισμούς και φίλτρα με τα οποία να επεξεργάζεται κάθε πληροφορία -μικρή ή μεγάλη, ανεξάρτητα από το είδος της- με σκοπό να διαπιστώνει αν είναι αλήθεια ή αν πρόκειται για σκόπιμη παραπληροφόρηση, προπαγάνδα ή για λάθος που μπορεί να έχει χίλιες δυο αιτίες. Που σημαίνει ότι ο κάθε χρήστης θα πρέπει να είναι ειδικά εκπαιδευμένος σε συστήματα ελέγχου δεδομένων, λογισμικά γνησιότητας αρχείων, τεχνικές χρήσης αλγορίθμων γεωεντοπισμού, ανάλυσης λέξεων-κλειδιών και πολλά άλλα..

Τι άλλο μένει να δούμε και να ακούσουμε; Oταν ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ αναρτά στα κοινωνικά δίκτυα χάρτη που δείχνει τον Καναδά ως μέρος της επικράτειας των ΗΠΑ, δεν μένουν και πολλά ακόμα. Oταν ο συγκυβερνήτης του Τραμπ, ο Ελον Μασκ, απευθύνεται στον Τζάστιν Τριντό αποκαλώντας τον «κοριτσάκι» και υποβιβάζοντάς τον από πρωθυπουργό σε «κυβερνήτη», τι μπορεί να σχολιάσει κανείς;.

«Εκτός από την ατομική υγιεινή, τα φάρμακα, την εκπαίδευση, το κρασί, τη δημόσια τάξη, την άρδευση, τα υδραγωγεία και τη δημόσια υγεία, τι άλλο έκαναν για μας οι Ρωμαίοι;», αναρωτιέται ένας, εκτός εαυτού, Ρεγκ, στην ανατρεπτική ταινία των Μόντι Πάιθον, «Η ζωή του Μπράιαν»..

Ηδη διάγουμε τις πρώτες μέρες του καινούργιου χρόνου, που πάντα τον καλοδεχόμαστε χωρίς να ξέρουμε και τι μας επιφυλάσσει. Ακουμπάμε πάντα τις ελπίδες μας στις 365 μέρες του, περιμένοντας να πραγματοποιηθούν οι επιθυμίες μας. Αν όχι, οι προσδοκίες μας θα περάσουν και στον επόμενο χρόνο, τρέφοντας νέες ελπίδες. Το ζήτημα είναι ότι οι μεγαλύτεροι πρέπει να έχουμε διαπιστώσει πόσο γρήγορα ο νέος χρόνος γίνεται παλιός. Οι νεότεροι τα έχουν καλά με τον χρόνο, γιατί τον έχουν ακόμη μπροστά τους, αλλά συνήθως αυτή η «είδηση» μας βρίσκει κάπως καθυστερημένα. Ποιος, άλλωστε, θέλει να συνειδητοποιήσει πόσο μακραίνει η σειρά με τα κεράκια τα σβησμένα..

 Κλαυθμοί και οιμωγές από το αριστερό-ακροδεξιό συνονθύλευμα, το οποίο όλο και συχνότερα συμπίπτει στις επιμέρους θέσεις του. Οδυρμοί γιατί η κυβέρνηση κήρυξε 4ήμερο πένθος για τον θάνατο του Κ. Σημίτη, ενός από τους μακροβιότερους πρωθυπουργούς της χώρας. Οργή κακοήθειας γιατί η κυβέρνηση έκανε το προφανές, το αυτονόητο και το προβλεπόμενο. Ακριβώς αυτό που -ορθώς- είχε κάνει και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. το 2017, όταν απεβίωσε ο Κων. Μητσοτάκης..

Την πρώτη μεταπολιτευτική εκδοχή του σκληρού, ορθολογικού και όχι του μαγικού ρεαλισμού που τύλιγε την Ελλάδα στα «χρόνια ΠΑΣΟΚ» ήταν ο Κώστας Σημίτης. Είτε θέλουμε είτε όχι, ταρακούνησε τα ιερά και τα όσια της πολιτικής κουλτούρας για όλους. Τόσο για τους πρωταγωνιστές της ελληνικής πολιτικής σκηνής, είτε για τους απλούς αποδέκτες, τους ψηφοφόρους..