Το επιβεβαιώνει το νέο κύμα δημοσκοπήσεων που άρχισε να βλέπει το φως της δημοσιότητας. Τρεις δημοσιοποιήθηκαν μόλις χθες και έπεται καταιγισμός, καθώς όλοι ψάχνουν τι συμβαίνει στο θολωμένο μυαλό ενός όχι ασήμαντου τμήματος της ταραγμένης ελληνικής κοινωνίας.

Το κόμμα Πλεύση Ελευθερίας-Ζωή Κωνσταντοπούλου δείχνει να εμπεδώνει την κατοχή της δεύτερης θέσης. Και μάλιστα με διαφορά ασφαλείας από το τρίτο ΠΑΣΟΚ, το οποίο κουτρουβαλάει στην κατηφόρα τη μεγάλη. Ταυτοχρόνως, όσο καταρρέει το ψευδές και τοξικό αφήγημα της συγκάλυψης, η Ν.Δ. αρχίζει να ανακάμπτει και μάλιστα σημαντικά. Βρίσκεται ήδη πάνω από το 28% των ευρωεκλογών και η τάση της παραμένει ανοδική. Επιβεβαιώνοντας ότι παρά τη θύελλα του τριμήνου Ιανουάριος-Μάρτιος, όχι μόνο στέκεται όρθια και σε μεγάλη απόσταση από το δεύτερο κόμμα, αλλά και κρατάει στα χέρια της τα κλειδιά των εξελίξεων, διατηρώντας με άνεση, μέσα στον ανεμοστρόβιλο, την πολιτική ηγεμονία.

Οταν τα πορίσματα ανειδίκευτων εργατών άρχισαν να αποδεικνύονται ίδιας αξίας με τα λεφτά του Σώρρα, που θα έσωζαν τη χώρα από τα Μνημόνια, λογικό ήταν να κουνηθούν οι πλάκες στον βυθό της κοινωνίας. Το ενδιαφέρον είναι ότι οι δημοσιοποιημένες δημοσκοπήσεις δεν έχουν «πιάσει» όλες τις καταιγιστικές εξελίξεις, που έχουν καταστήσει διάτρητες όλες τις «αλήθειες» του ερασιτεχνικού -όπως αποδεικνύεται- και εγκληματικού αφηγήματος του διχασμού και της τυμβωρυχίας. Δεν έχουν Γάνδη και Πίζα, δεν έχουν εμπεδωμένο το πόρισμα του Γενικού Χημείου του Κράτους, δεν έχουν τις ομολογίες συγγενών, δεν έχουν τις τεκμηριωμένες πραγματογνωμοσύνες σοβαρών επιστημόνων, οι οποίες ήταν επί πολλούς μήνες στη δικογραφία, αλλά κανένας δεν τις διέρρεε επιλεκτικά και δεν έχουν τον τραγέλαφο του ΕΟΔΑΣΑΑΜ, ο οποίος αγγίζει και την κυβέρνηση.

Είναι θέμα λίγων εβδομάδων πια, οι έως τώρα πολιτικοί «κατήγοροι» να γίνουν πολιτικοί «κατηγορούμενοι». Κάπου εκεί θα τα βρει και το παρδαλό κατσίκι με τις ανησυχίες του. Ομως η παράκρουση του τελευταίου τριμήνου δεν άφησε να δούμε πιο καθαρά και με μεγαλύτερη ακρίβεια τι ακριβώς συνέβαινε στην κοινωνία. Ελάχιστοι εντόπισαν την κραυγαλέα αντίφαση που εξέπεμπε η κοινωνία μέσα στις ιαχές και τις κατάρες των πολιτικών κερδοσκόπων. Το 87% πίστευε ότι έχει γίνει συγκάλυψη και ταυτοχρόνως το 84% έλεγε πως γίνεται εργαλειοποίηση της τραγωδίας. Κραυγαλέα αντίφαση, η οποία όμως «έκρυβε» και τις πραγματικές διεργασίες που γινόταν και γίνονται στην κοινωνία. Δεν τρελάθηκε ξαφνικά η κοινωνία, ούτε διέγραψε από τη μνήμη της την άλλη τραγωδία που ζήσαμε από το 2015, βλέποντας τον χάρο με τα μάτια μας.

Η κοινωνία πιεσμένη από τη δεκαετή ταλαιπωρία και την ακρίβεια, άφησε το συναίσθημα για 57 αδικοχαμένα θύματα να γίνει ο πυροκροτητής του «παράνομου φορτίου» αιθυλικής τοξικότητας, που αποφάσισαν κάποιοι να ρίξουν στα έγκατα της κοινωνίας. Από την μια υπήρχε η μέγιστη τραγωδία με τα 57 θύματα. Παιδιά κατά κύριο λόγο. Από την άλλη υπήρχαν οι αδίστακτοι συνωμοσιολόγοι που υιοθετούσαν και έλεγαν, με μεγάλη άνεση κάθε απίθανο ψέμα, που πετούσαν οι «ευαίσθητοι» αλλά ψεκασμένοι Βελόπουλοι, Κωνσταντοπούλου, ΣΥΡΙΖΕΣ και τα παρακλάδια του. Μέχρι που προσχώρησε στην παρέα και το ΠΑΣΟΚ του Ν. Ανδρουλάκη, δίνοντας μια κάποια θεσμικότητα και σοβαροφάνεια στις άναρθρες κραυγές των γητευτών του πλήθους. (Το συγκεκριμένο ΠΑΣΟΚ έγινε ο μεγάλος ηττημένος, που μίκρυνε κυριολεκτικά και πολιτικά. Ας πρόσεχε).

Και υπήρχε σε μια γωνίτσα και η κυβέρνηση. Αμήχανη, φοβική και ενοχική. Αβουλη γυρνούσε σαν καλός χριστιανός και το άλλο μάγουλο. Υπήρχαν όμως και οι δικαστικές αρχές, οι οποίες δεχόμενες απερίγραπτο μπούλινγκ σιωπούσαν απέναντι σε κάθε αντιθεσμική και έκνομη ενέργεια, όσων πίστεψαν πως με όχημα την τραγωδία των Τεμπών θα έριχναν την «κυβέρνηση των δολοφόνων» και τον «ενορχηστρωτή της συγκάλυψης». Το κρίσιμο σημείο ήταν όταν τα Εγκληματολογικά Εργαστήρια της ΕΛ.ΑΣ. επιβεβαίωσαν ότι τα 3 «βίντεο του Καπερνάρου» και το βίντεο της Λεπτοκαρυάς, που έδειχναν καθαρά ότι η εμπορική αμαξοστοιχία ήταν άδεια από ξυλόλια και λαθρεμπόρια και δεν κουβαλούσε κανένα παράνομο φορτίο.

Εκεί έσπασε το κλαδί στο οποίο κάθονταν όλοι όσοι συμμετείχαν εκουσίως ή ακουσίως στη σκευωρία της συγκάλυψης της αλήθειας. Ο,τι ακολούθησε και θα ακολουθήσει είναι ένας μονόδρομος που οδηγεί στη Δικαιοσύνη και στην αλήθεια. Και το παρδαλό κατσίκι θα μπορεί απερίσπαστο να συνεχίσει να γελάει, χωρίς δεύτερες σκέψεις.

Ο ΔΙΧΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΓΟΝΙΩΝ

Ηταν αναπόφευκτο; Δεν ξέρω. Αλλά είναι από τα χειρότερα που θα μπορούσαν να συμβούν. Πατεράδες θυμάτων των Τεμπών να τσακώνονται δημοσίως με βαρείς χαρακτηρισμούς. Σκοπίμως δεν θα αναφέρω ονόματα γιατί οι γονείς των θυμάτων παραμένουν πρόσωπα άξια σεβασμού, ακόμα κι όταν διαφωνεί κανείς με συμπεριφορές και ενέργειες, οι οποίες εκδήλως εκφεύγουν της λύτρωσης και της κάθαρσης της τραγωδίας.

Μιλάει ο ένας πατέρας εναντίον άλλου πατέρα, κάνοντας λόγο για «παραλογισμό». Πριν από λίγες ώρες ο ίδιος πατέρας αναφερόμενος σε μητέρα θύματος, έκανε λόγο για αντικρουόμενα συμφέροντα. Η μητέρα είχε αντιδράσει γιατί το αφήγημα του πατέρα που ήθελε τον νεκρό γιο της «λαθρέμπορο»…

Πώς μπορεί να υπάρχουν αντικρουόμενα συμφέροντα μεταξύ γονιών που έχουν χάσει παιδιά; Τι είδους «συμφέροντα» μπορεί να υπάρχουν; Τι έχουν να χωρίσουν άνθρωποι που έχασαν τα παιδιά τους στην ίδια τραγωδία; Απ’ ό,τι φαίνεται και «συμφέροντα» και θέματα για να χωρίσουν υπάρχουν. Κι αν είναι έτσι, τα ξέρουν μόνο οι ίδιοι. Οι υπόλοιποι μόνο να εικάσουν μπορούν.

Ανεξίτηλη η πληγή και αξεπέραστος ο πόνος για γονιό, που έχει χάσει παιδί ή παιδιά. Αδιαμφισβήτητο. Κι αυτό κάνει ακόμα μεγαλύτερη την αρνητική έκπληξη από τον αιφνίδιο διαπληκτισμό γονιών, σε μια καθόλου ανύποπτη στιγμή, κατά την οποία προκύπτουν ανατρεπτικά στοιχεία για την τραγωδία.

Λες, «ώπα, κάπου υπάρχει ένα όριο». Και διαπιστώνεις ότι δεν υπάρχει όριο. Ολα μπορούν να γίνουν λιώμα κάτω από τις ερπύστριες της σκοπιμότητας.

Πολιτική και «πολιτική»

Ο Κ. Βελόπουλος είναι λογικό να ενοχλήθηκε γιατί ο Ντ. Τραμπ μίλησε με καλά λόγια για τον Κ. Μητσοτάκη και για την προσεκτική πρότασή του μέσα σε αυτόν τον παράλογο εμπορικό πόλεμο. Κινδυνεύει η «αποκλειστική αντιπροσωπεία» του. Τα υπόλοιπα κόμματα όμως, γιατί αντιδρούν; Δεν θέλουν την προάσπιση των συμφερόντων της χώρας; Δεν τους αρέσει γιατί η Ε.Ε. υιοθετεί την προσεκτική πρόταση του Κ. Μητσοτάκη για τους δασμούς και τα αντίμετρα; Γιατί; Γιατί «παίρνει πόντους»; Ή, μήπως, γιατί λίγο μετά την παρέμβαση του Ελληνα πρωθυπουργού (μαζί με άλλες που υπήρξαν και από τις ΗΠΑ), ο Ντ. Τραμπ «πάγωσε» για 90 μέρες τους δασμούς -εκτός της Κίνας- στις χώρες που το συζητούν; Παίρνοντας τον χρόνο που χρειάζεται, ώστε η Ε.Ε. και η χώρα να θωρακίσουν τα συμφέροντά τους; Αν η αντιπολίτευση δεν αποκτήσει άλλη πολιτική εκτός του «να πέσει ο Μητσοτάκης και βλέπουμε», ο Μητσοτάκης με όλα τα λάθη του δεν θα πέφτει…

ΑΠΟΡΙΑ

Τι άλλο να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ; Γονατιστός παρακαλάει το ΠΑΣΟΚ να συνεργαστούν κι αυτό αρνείται…