Ο Παύλος Γερουλάνος θα μπορούσε να απειλήσει τον Χατζηπροδρόμου για την προεδρία του Ομίλου Αντισφαίρισης. Τον Ανδρουλάκη για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ, δύσκολα. Αν η επικράτεια αποτελείτο από το τετράγωνο που ορίζουν η Πλάκα, ο Λυκαβηττός, το Μετς και το σημείο που η Διδότου γίνεται Σκουφά, θα ήταν το φαβορί.

Η Αννα Διαμαντόπουλου είναι ΠΑΣΟΚ. Σημιτικό, όμως. Στη διάρκεια του debate, μίλησε τα καλύτερα «Μαξίμου», που κάθε δύο φράσεις πρέπει να ακούγεται, κάτι για την ψηφιοποίηση και κάθε τρεις, κάτι για την ΑΙ (σ.σ.: Τεχνητή Νοημοσύνη). Η Διαμαντοπούλου θα ήθελε να δείξει ότι τα χρόνια που έλειπε μάθαινε τα καινούργια κόλπα στην Ευρώπη. Οι αντίπαλοί της ότι έλειπε, επειδή την έκανε στα δύσκολα.

Ο Μιχάλης Κατρίνης είχε πάθει Σαμαράς. Είχε αποφασίσει ότι εκπροσωπεί το πατριωτικό ΠΑΣΟΚ που θα βυθίσει το «Χόρα». Στην πραγματικότητα εκπροσωπούσε μία τάση που στο ΠΑΣΟΚ είναι αμφίβολο ότι υπάρχει. Στα υπέρ του ότι μιλάει καλύτερα από όλους τα ΠΑΣΟΚ.

Επειδή υπήρξαν άνθρωποι που ανησύχησαν, η Νάντια Γιαννακοπούλου έτσι είναι. Πολλοί πολιτικοί χαμογελάνε ειρωνικά όταν μιλάει ο αντίπαλός τους. Η Γιαννακοπούλου χαμογελάει σαν να είναι σε casting για τον ρόλο του… Τζόκερ. Ηταν και η πιο επιθετική απέναντι στον Ανδρουλάκη. Τον οποίο, όμως, ενδιέφερε ο Χάρης Δούκας.

Ο Χάρης Δούκας είναι η περίπτωση του ανθρώπου που μία φορά πήγε σε καζίνο, ποντάρισε σε ένα νούμερο, κέρδισε και μετά αποφάσισε ότι από εκεί και πέρα έτσι θα βγάζει το μεροκάματο. Αλλο όμως το debate με τον Κώστα Μπακογιάννη, που ο Δούκας δεν είχε τίποτα να χάσει, και άλλο για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ, που ένα κάρο κόσμος έχει βασίσει το μέλλον του επάνω του. Το αποτέλεσμα ήταν σαν τον αδιάβαστο μαθητή να κρυφοκοιτάζει στο πλάι το σκονάκι στο κινητό, ελπίζοντας ότι δεν θα γίνει καμιά ζημιά να του τελειώσει η μπαταρία.

Αν ο Πίνατ διάλεγε πρωθυπουργό από τη… Χαριλάου Τρικούπη

Αυτός που μπορεί να γαβγίσει αναγνωρίζοντας τον νέο πρωθυπουργό στο Μαξίμου είναι ο  Πίνατ στο Μαξίμου. Στην περίπτωση των υποψήφιων προέδρων του ΠΑΣΟΚ εξαρτάται από το πρόσωπο.

Με τον Ανδρουλάκη μπορεί να γίνει. Δεν νομίζω ότι ο Πίνατ θα ενοχληθεί αν πεταχτούν οι κατάλογοι με τα σούσι και αντικατασταθούν από άλλους με ψησταριές.

Με τη Διαμαντοπούλου ο Πίνατ ούτε που θα το καταλάβει. Θα νομίσει ότι η κυβέρνηση βγήκε και για τρίτη τετραετία, αλλά έγινε ανασχηματισμός.

Με τον Γερουλάνο θα νομίσει ότι έγινε λάθος. Οτι αντί να πάει στο προεδρικό, πήγε στο Μαξίμου. Αφού κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος -όπως και σκύλος- καταλαβαίνει ότι ο Πολ γεννήθηκε Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Οσο για τον Δούκα, θα πιστέψει ότι είναι κάποιος ευαίσθητος πρόεδρος φιλοζωικής οργάνωσης, που ήρθε να ελέγξει τις συνθήκες της διαβίωσής του.

Με τους υποψηφίους του ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει ούτε άνθρωπος ούτε σκύλος που να πιστεύει ότι θα παίξουν ρόλο στην υπόθεση της εξουσίας. Το «Είμαι εδώ» του Κασσελάκη, που έφερε το «Και εγώ είμαι εδώ» του Πολάκη και το «Εγώ δεν είμαι εδώ» της Γεροβασίλη, αποτελούν κορυφαίο δείγμα πολιτικού χιούμορ. Το οποίο μακραίνει τη ζωή. Των ανθρώπων, αλλά όχι των κομμάτων.

Η ΒΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΚΙΝΗΤΩΝ

Στην Αμερική υπάρχει ο όρος «copycat crime». Το φαινόμενο, ένα έγκλημα που προβάλλεται από τα Μέσα να αποτελεί μοντέλο για νέα εγκλήματα.

Κατά ένα ποσοστό οφείλεται σε επιλογή των Μέσων. Ενα έγκλημα που εντυπωσίασε σπρώχνει τους δημοσιογράφους να ψάξουν για ανάλογα εγκλήματα. Το οποίο γίνεται προφανές όταν, έπειτα από ένα ελληνικό έγκλημα, η είδηση της επόμενης ημέρας είναι ένα ανάλογο που έγινε στο εξωτερικό. Υπάρχει όμως και το πραγματικό «copycat». Το έγκλημα που ο εγκληματίας θέλει ανάλογη προβολή με τον προηγούμενο. Κάτι κοινό σε μικρότερες ηλικίες. Οπου, για παράδειγμα, η βία στα σχολεία, τον τελευταίο καιρό, μοιάζει να απέκτησε χαρακτήρα επιδημίας.

Ενα χαρακτηριστικό είναι ότι και πριν από 20 χρόνια μπορούσαν να υπάρχουν πράξεις βίας, αλλά όχι κινητά για να τα απαθανατίσουν. Βέβαια, κάποια από τα βίντεο, που τα sites προβάλλουν σαν σοκαριστικά, δεν θα ήταν παρά καθημερινότητα σε ένα σχολείο του Πειραιά τη δεκαετία του ’60, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να μπει μια γραμμή.

Και η μόνη αποτελεσματική γραμμή είναι «η ίδια τάξη». Ενας, δύο, τρεις από τους παλικαράδες και παλικαρούδες που ανεβάζουν τα βίντεο να φάνε περιποιημένες αποβολές, να μείνουν στην ίδια τάξη. Στην ποινή να δοθεί δημοσιότητα και αμέσως θα φανεί πόσο γρήγορα τα «copycat crimes» της μόδας θα γίνουν ντεμοντέ.