Αντώνης Πανούτσος, Συντάκης στο Ελεύθερος Τύπος

13 Νοεμβρίου 2024

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ ΚΙΝΗΣΗ

BREAKING NEWS

Μοναδικές προσφορές με τον Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής, 17 Νοεμβρίου

Γυναικοκτονία στο Αγρίνιο: Συνελήφθη ο δολοφόνος της 43χρονης

Αντώνης Πανούτσος

Το ανάγνωσμα της κάλπης στο μακρινό… Αμέρικα

Η αγαπημένη φράση της μητέρας μου ήταν το «Παιδί μου, δεν θυμάμαι μια φορά που να μη λένε ότι η πατρίδα βρίσκεται σε κρίσιμη κατάσταση και μπορούμε να ψηφίσουμε άνετα». Σε κάθε εκλογές η πατρίδα, ο κόσμος, η υφήλιος βρίσκεται στην πιο κρίσιμη καμπή στην Ιστορία. Αν δεν αγχώθηκα ύστερα από μία δικτατορία και την εκλογή του Τσίπρα το 2015, δεν πρόκειται να αγχωθώ επειδή η Πενσιλβάνια ψήφισε Τραμπ..

Αν ο Παζολίνι γνώριζε τον Κασσελάκη

Το 1968 ο Πιερ Πάολο Παζολίνι γύρισε το «Τεορέμα» («Το Θεώρημα», ο ελληνικός τίτλος). Μια ταινία που ο πρωταγωνιστής της, ο Τέρενς Σταμπ, εμφανίζεται από το πουθενά σε μια αστική οικογένεια. Αποπλανεί -για να το πω διακριτικά- ολόκληρη την οικογένεια και μετά εξαφανίζεται αφήνοντάς τους να επανεκτιμήσουν τις μπουρζουά αξίες που βάσισαν τη ζωή τους..

Το γύρισμα της πλάτης, ο νυν και ο πρώην

Η πολιτική δεν είναι αυτοτελή έργα, αλλά σειρές. Και το πρώτο επεισόδιο του «δεν θα συνομιλήσω, δεν θα χαριεντιστώ με τον κ. Παππά», που είπε για τον Νίκο Παππά ο Κυριάκος Μητσοτάκης στη Βουλή, είναι το επεισόδιο μετά το «Στην αγάπη και την πολιτική τα πάντα επιτρέπονται». Οταν σε εκδήλωση του ΕΕΑ ο Αντώνης Σαμαράς είχε χαιρετήσει και είχε μιλήσει με τον Νίκο Παππά σαν να ήταν οι καλύτεροι φίλοι. Τον Νίκο Παππά για τον οποίο ο Σαμαράς είχε πει, μετά την υπόθεση Novartis, ότι θα τον πάει μέχρι τέλους..

Η συντήρηση ως έξοδος από έναν φαύλο κύκλο

Η πολιτική απεχθάνεται τα κενά. Αν υπάρχει λαϊκό κίνημα που κάτι ζητάει κάτι κάποιος, θα βρεθεί να το καλύψει. Εστω θα υποσχεθεί να το καλύψει, όπως έκανε ο Αλέξης Τσίπρας με τον ΣΥΡΙΖΑ, στην περίοδο της μεγάλης κρίσης..

Το νέο ΠΑΣΟΚ και ο Αγνωστος Πολιτικός

Οι επόμενες βουλευτικές εκλογές είναι πολύ μακριά για να μπορεί κάποιος να μαντέψει τις συνθήκες στις οποίες θα γίνουν. Κυρίως όταν -όπως είχε πει ο πρωθυπουργός της Βρετανίας Χάρολντ Μακ Μίλαν- η μεγαλύτερη πρόκληση για έναν πολιτικό είναι τα γεγονότα που ποτέ δεν μπορούν να προβλεφθούν. Κάποιες εξελίξεις είναι προδιαγεγραμμένες..

Το «μέγεθος» Μαρινέλλα και οι χώροι με πρεστίζ

Για προφανείς λόγους είμαι ο πρώτος που θα γράψει ότι κάποιος έχει δικαίωμα να αποσυρθεί όποτε θέλει ή όποτε σταματάνε να τον θέλουν. Επίσης ότι, όπως ισχύει το ευφυολόγημα ότι οι περισσότεροι θάνατοι είναι στο κρεβάτι, το ίδιο ισχύει και με τη σύνταξη. Φυσικά εξαρτάται από τη δουλειά. Αλλο να ζεις από το γράψιμο ή το τραγούδι και άλλο να δουλεύεις στην οικοδομή. Τέλος πάντων, ούτε την ηλικία της έκρυψε η Μαρινέλλα ούτε τραγούδησε από play back..

Οι «έξι» του ΠΑΣΟΚ στον μύλο του debate

Κάποιες σκέψεις μετά το debate του ΠΑΣΟΚ, την περασμένη Τρίτη, που μπορεί να φανούν χρήσιμες στο μέλλον. Εάν υπήρχε PASOK CSI, οι έξι υποψήφιοι είχαν ανέβει στη σκηνή και η ερώτηση ήταν «Ποιος είναι ο πρόεδρος;», αυτός που θα ρωτούσαν θα έδειχνε τον Νίκο Ανδρουλάκη. Οταν ήταν μικρός, άλλοι στην ηλικία του είχαν στο δωμάτιο τις αφίσες του Αναστόπουλου, του Μπάγεβιτς ή του Σαραβάκου. Ο Ανδρουλάκης είχε του Ανδρέα Παπανδρέου. Οταν είχε μπει στο Πολυτεχνείο και ο πατέρας του τον ρώτησε τι δώρο να του κάνει, του είχε απαντήσει να τον πάει στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ..

Ο Ζούλας έφερε τηλεθέαση και Ertflix

Παλιά στην τηλεόραση τα συγκεκριμένα νούμερα ονομαζόντουσαν «πίσσα και νικοτίνη». Ηταν οι αριθμοί κάτω από το 2% σαν τους αριθμούς στα πακέτα που ενημέρωναν τους καπνιστές για την πίσσα και τη νικοτίνη που είχαν τα τσιγάρα. .

Ο Κυριάκος φταίει που δεν υπάρχει αντιπολίτευση

Μια παλιά ιστορία έλεγε για έναν πολιτικό που έβγαζε λόγο σε ένα χωριό και υποσχόταν γεφύρια. Από κάτω οι χωρικοί: «Μα δεν έχουμε ποτάμια». «Θα σας κάνω και ποτάμια». Μετά είπε «Θα σας κάνω και σχολεία». Από κάτω οι χωρικοί: «Μα δεν έχουμε παιδιά». «Θα σας κάνω και παιδιά»..

Η έκθεση ως μέσο διεθνών σχέσεων

Οι διεθνείς εκθέσεις με γενικό χαρακτήρα ανήκουν στον 19ο και στο πρώτο μισό του 20ού αιώνα. Οταν ο μοναδικός τρόπος να πληροφορηθούν οι έμποροι και το κοινό τα προϊόντα άλλων χωρών ήταν να τα στείλουν οι χώρες παραγωγής σε διεθνή έκθεση..