Διότι οι σκηνές του όχλου έξω από το σπίτι της οικογένειας με συνθήματα στους τοίχους για θάνατο και άναρθρες προτροπές για λιντσάρισμα έρχονται από τις πιο σκοτεινές σελίδες της ανθρωπότητας. Τότε που έκαιγαν ζωντανούς ανθρώπους και έστηναν δημόσιες κρεμάλες για παραδειγματισμό.

Η οργή είναι ανθρώπινο συναίσθημα και πρέπει να εκφραστεί, η δικαιοσύνη πρέπει να αποδοθεί και να είναι σκληρή και αμείλικτη. Αλλά όχι έτσι. Οχι με κανόνες της ζούγκλας, όχι ποδοπατώντας τους νόμους και τις διαδικασίες.

Προφανώς δεν είναι πλειοψηφία όλοι αυτοί που κυκλοφορούν ως άλλοι δήμιοι στα σόσιαλ μίντια και ζητούν επαναφορά της θανατικής καταδίκης, αλλά δυστυχώς ισχύει ο κανόνας του ντενεκέ. Οι άδειοι κάνουν περισσότερο θόρυβο. Το ίδιο ισχύει και για κάποιους/ες που περιφέρουν τα πτυχία τους σε εκπομπές και κάνουν ιατρικές και ψυχιατρικές διαγνώσεις εκ του μακρόθεν! Βέβαια φταίνε και εκείνοι που τους καλούν για να πουλήσουν και να κερδίσουν πόντους τηλεθέασης λίγο πριν «αλλάξουν θέμα και διάθεση με το επόμενο θέμα».

Απέναντι σε αυτά τα ακραία φαινόμενα, υπάρχει η σοβαρή Ελλάδα. Οι αστυνομικοί, οι δικαστές, οι γιατροί και οι ιατροδικαστές που κάνουν την δουλειά τους αθόρυβα, συστηματικά, χωρίς δηλώσεις, παρά μόνο όταν έχουν στοιχεία και αποδείξεις.

Υπάρχουν αξιοπρεπείς, συνετοί επιστήμονες που αναλύουν την υπόθεση με ψυχραιμία και βοηθούν την κοινωνία να αντιμετωπίσει μια υπόθεση, που αν αποδειχθεί μέχρι τέλους το χειρότερο σενάριο, τότε θα είναι σπάνια ακόμα και για τα παγκόσμια εγκληματολογικά χρονικά.

Υπάρχουν δημοσιογράφοι και σοβαρά Μέσα Ενημέρωσης που αντλούν τις πηγές τους από αυτούς τους ανθρώπους. Κάνουν λιγότερο θόρυβο, αλλά καλύτερη δουλειά, και αυτός είναι ο μοναδικός δρόμος για να βρουν δικαίωση τα θύματα.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου