Η πρόσφατη δήλωσή του, ανήμερα της τραγικής επετείου της σφαγής στο Ισραήλ, είναι ακόμα ένα τέτοιο δείγμα. «Σήμερα, έναν χρόνο από την έναρξη της γενοκτονίας του λαού της Παλαιστίνης από το κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ, το πρόσχημα της επίθεσης της Χαμάς έχει πλέον καταρρεύσει». Eτσι ξεκινoύσε η δήλωση του γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος. «Το πρόσχημα της επίθεσης της Χαμάς». Η άρνηση της Ιστορίας, φυσικά, είναι δικαίωμα κάθε προσώπου ή πολιτικού φορέα και το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα στην Ελλάδα που γνωρίζει άριστα τα οφέλη τού να αφήνεσαι να γράφεις την Ιστορία όπως εσύ επιθυμείς χωρίς να έχεις ισχυρό αντίλογο.

Oπως, λοιπόν, με πολλές άλλες καθοριστικές ιστορικές περιόδους στην παγκόσμια αλλά και την ελληνική ιστορία το ΚΚΕ έχει τη δική του προσέγγιση, έτσι και στη σφαγή στη Γάζα. Δεν έχει περάσει ένας χρόνος από το πογκρόμ που εξαπέλυσε η τρομοκρατική-ισλαμιστική οργάνωση Χαμάς στη συναυλία «Νόβα», τις φρικτές πράξεις των κουκουλοφόρων και των μαντιλοφόρων στο όνομα του Αλλάχ, τους βιασμούς, τους αποκεφαλισμούς, τις εν ψυχρώ δολοφονίες παιδιών μπροστά στους γονείς τους και γονέων μπροστά στα παιδιά τους. Για το ΚΚΕ έχει περάσει «ένας χρόνος από την έναρξη της γενοκτονίας του λαού της Παλαιστίνης από το κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ».

Ο αντισημιτισμός και ο ολοκληρωτισμός πάνε μαζί. Είναι γνωστές οι διώξεις που υπέστησαν χιλιάδες Εβραίοι από τα μέσα της δεκαετίας του ’30 έως και λίγο πριν από τον θάνατο του Στάλιν το 1956, στο όνομα της καθαρότητας των «σοσιαλιστικών ιδανικών και της επανάστασης». Ή πόσες χιλιάδες Εβραίοι εξοντώθηκαν από Γερμανούς εντός σοβιετικών εδαφών ως «αντάλλαγμα» ή το τι συνέβη με τους Εβραίους της Πολωνίας. Και πολλά πολλά άλλα. Οπως γράφει και η Χάνα Αρεντ στο «Οι απαρχές του ολοκληρωτισμού – Πρώτο Μέρος, Αντισημιτισμός» (Νησίδες, 2017), «ο νεωτερικός (σύγχρονος) αντισημιτισμός δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια εκκοσμικευμένη εκδοχή των λαϊκών μεσαιωνικών δεισιδαιμονιών».

Οσοι ανεβαίνουν με επιλεκτικό ανθρωπιστικό ενθουσιασμό στο κύμα του αντισημιτισμού δεν θα πρέπει να αγνοούν ότι το μίσος κατά του Ισραήλ έχει εξελιχθεί στο πιο γρήγορο και αποτελεσματικό όχημα για να φτάσει κανείς στην αθώωση αλλά και την επιδοκιμασία της ισλαμικής τρομοκρατίας ακόμα και στην προτροπή. Είτε από προεκλογικές επιδιώξεις -κάτι που παίζει ιδιαιτέρως το τελευταίο διάστημα στην Ευρώπη- είτε από ιδεολογικούς λόγους (αυτό παίζει κάπου 1,5 αιώνα τώρα) είτε από καθαρή βλακεία (αυτό και αν παίζει), ο αντισημιτισμός μεταδίδει μια επικίνδυνη ασθένεια.

Ιδίως στην περίπτωση κομμάτων που ως επίσημη βιτρίνα έχουν τα δικαιώματα, την ελευθερία και τη δημοκρατία, όπως το ΚΚΕ, η ασθένεια αυτή λέγεται «ηθική αναισθησία». Είναι πολιτικός όρος. Συναντάται σε όλους τους ανθρώπους που επιμένουν να αντιστρέφουν την αντικειμενική πραγματικότητα, σαν πουκάμισο που το βγάζουν ανάποδα, γιατί μόνο έτσι δικαιώνεται ό,τι έχουν στο μυαλό τους…