Οχι γιατί βουλιάζουν όλο και περισσότερο σε ανυποληψία, αλλά επειδή δημιουργούν στους πολίτες, χωρίς μάλιστα να το αντιλαμβάνονται, ισχυρό αίσθημα απαξίωσης προς τα …δικά τους Μέσα Ενημέρωσης, όσα δηλαδή τους απέμειναν.

Εχω μπροστά μου το δεκαπεντασέλιδο του «δίχως πόθεν και χωρίς έσχες» του Στέφανου Σκέτου. Σκοτώνονται και σφάζονται για το ποιος και πώς διέρρευσε το «απόρρητο» έγγραφο! Μένει ή όχι κατάπληκτος ο πολίτης; Ηδη, από τη δεκαετία του ‘60, «διά την προστασία της τιμής του πολιτικού κόσμου» κατέστη υποχρεωτική η κατάθεση της εν συνόλω οικονομικής κατάστασης των μελών των κοινοβουλευτικών κομμάτων.

Δεν λέω. Υπήρξαν κι εποχές που το έγγραφο «της οικονομικής κατάστασης» ήταν τυπικό. Κάποιοι «ξεχνούσαν» τη θεία τους που έστελνε εμβάσματα από τη Νιγηρία, άλλοι ότι «κληρονόμησαν» τη θεία τους από τη Νέα Υόρκη κι άλλοι θεωρούσαν και μη αναγκαία την κατάθεση. Ποιος έλεγχε; Μάλλον κανείς! Ωστόσο, καθώς ο βίος και η πολιτεία του πολιτικού προσωπικού έγιναν διάφανα, το «πόθεν έσχες» οφείλει να μην είναι… διάτρητο.

Γιατί, λοιπόν, ωρύεται ο κ. Καπνισάκης, δικηγόρος και διευθυντής του γραφείου του έκπτωτου ότι παραβιάστηκαν τα προσωπικά δεδομένα του Στέφανου Σκέτου και είναι πράγμα «καταδικαστέο»; Δεν το κατέθεσαν στη Βουλή; Σήμερα βάζω στοίχημα ότι ο Καπνισάκης είναι που εμπνεύστηκε και συνέταξε το εξώδικο κατά της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, δίνοντάς της έτσι το επιχείρημα ότι ο έκπτωτος «δεν σέβεται τις αρχές και τις αξίες του κόμματος»! Η καταγγελία της Εφημερίδας των Συντακτών από τον Καπνισάκη είναι άνευ ουσίας. Ξέχασε, φαίνεται, ότι στελέχη της, ασκώντας ερευνητική δημοσιογραφία, αφενός ταυτοποίησαν τον αρθρογράφο Αριστοτέλη Οικονόμου με τον Στέφανο Σκέτο και αφετέρου έδωσαν μάχη για να αποφευχθεί το «ατύχημα» της ανάληψης της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ από αυτόν. Φευ! Είχαν την τύχη της Κασσάνδρας. Η Εφημερίδα των Συντακτών δημοσίευσε τις ψευδώνυμες αρθρογραφικές αρλούμπες του Σκέτου, σε ομογενειακή εφημερίδα της Νέας Υόρκης, με τις οποίες συνιστούσε στον Κυριάκο Μητσοτάκη να ακολουθήσει τον… Τραμπικό Καπιταλισμό. Του υποδείκνυε να απολύσει κόσμο από την εργασία του -τότε που η ανεργία ήταν στο ταβάνι- και να αυξήσει -και πού να την πάει, που έχουμε γονατίσει- τη φορολογία!

Από χθες το δημοσιογραφικό περιβάλλον του Σκέτου, για να αποσπάσει την προσοχή από το excelάκι του, επιχειρεί να αναδείξει ως «παράλληλο» της τακτικής «συσκότισης» περί του «πόθεν» του το διαμέρισμα που αγόρασε ο Βασίλης Κικίλιας, επί της Βασιλίσσης Σοφίας, πουλώντας το σπίτι της οικογένειάς του και έχοντας εισοδήματα και αποταμιεύσεις -παλαιόθεν- που δικαιολογούν και αυτή την αγορά και άλλες, αν θέλει. Το σίριαλ «Σκέτη τραγωδία του Στέφανου», αν δεν ανεβάσει την αληθοφάνεια των επεισοδίων της, θα μας χάσει από… θεατές! Φιλάκια, αγαπημένε μου!